Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Emo,
Afgelopen dinsdag kreeg ik een appje met daarin de vraag of ik het bericht over jou al had ontvangen. Dat had ik niet, dus ik ging nadenken. 'Zou Emo het corona virus hebben opgelopen?' Maar al snel kwam een heel ander bericht. Ik zou bijna zeggen, was dat eerste maar het bericht dat er over jou te melden was.

Al snel kwamen herinneringen op die ik heb aan jou, met het musical liedje 'roep hem erbij' in mijn achterhoofd. Ik zag jou en de jongens weer van de glijbaan bij Duikerdel gaan, natuurlijk wel met die onderbroeken veels te hoog boven die zwembroeken uit. Ook moest ik denken aan de laatste keer dat ik je zag. Dit was in de bus van Alkmaar naar Langedijk. We spraken kort over hoe het ging. Ik vertelde dat we met een aantal bezig waren met het bedenken van een eventuele reünie en jij liet voor we afscheid namen nog weten dat dit je ook een leuk idee leek.
Maar de eerstvolgende keer dat we de oude groep 8 treffen, zal nooit meer hetzelfde zijn. Want jou krijgen we niet meer terug. Vanmiddag begroette ik je voor een laatste keer. Toch is het nog steeds alsof dit allemaal helemaal niet waar is.

Emo ik hoop zo voor je dat je nu ergens op een plek bent waar je gelukkig kunt zijn. En Emo, ik vind het zo erg dat je zo hebt moeten worstelen.

Voor ik afsluit wil ik je ouders Aart en Prisca nog heel veel sterkte en kracht toewensen. Niet alleen voor de komende tijd. Voor altijd.

En natuurlijk ook heel veel sterkte aan alle familie en vrienden. Ik denk aan jullie.

Na jaren samen te hebben opgetrokken heb ik je zojuist voor een laatste keer mogen begroeten.
Wat ben ik blij dat jij een deel hebt uitgemaakt van mijn leven. Hoewel we elkaar de laatste jaren minder zagen was je voor mij alsnog een waardevolle vriend. Samen hebben we prachtige herinneringen gemaakt, bijvoorbeeld de keer dat we een vlot probeerde te maken om de sloot tussen onze tuinen te overbruggen. Ondanks jouw lengte bleek die 3 meter sloot een te grote opgave voor ons. Met Maxx en Lennart gingen we het Han Fortmann avontuur aan, wat een mooie tijd was dat. Na school bij jou thuis pannenkoeken eten om vervolgens te gaan skaten. Samen ons techniek so'tje leren door te bellen; jij hing uit je raam en ik lag op de trampoline, op die manier waren we toch verbonden. Ik las dat je graag piano wilde leren spelen, elke keer als ik thuis achter mijn piano ga zitten zal ik daarom aan je denken.

Mijn gedachten gaan uit naar alles en iedereen om Emo heen, met Prisca en Aart in het bijzonder. Ik ga je nooit vergeten.

Liefs, Machiel.

Op een dag was Emo er, gek dat je die dag niet kunt aanwijzen, hij was er gewoon.......... en het klopte. Ik denk dat ik Emo gewoon ergens in ons huis zag rond lopen en wie weet wel in zijn blote, lange, (toen nog) iele barsie, op het dak met zijn vrienden.

Het was wat je noemt de start van "de jongere jaren". In en rondom het huis gaf dat de nodige middagen bij elkaar hangen, feestjes, zwempartijen in een badje of in de sloot, puzzels maken, stiekem peukies roken bij de slootkant, sigaretten in de oven doen nadat je door het ijs bent gezakt en hopen dat je ze daarna weer kunt roken, slaapfestijnen en alles waar ik niets van weet of waar ik niets van wil weten (af en toe probeer ik dat percentage in te schatten........!!!!)
De tijd waarin je groter wordt en vrienden voor het leven maakt, herinneringen voor het leven maakt en doorgroeit naar de bijzondere versie van jezelf die je al was, maar dan anders.

Daarna kwamen de gesprekken, life, via de app of insta. Geen lange gesprekken, maar wel divers.
Gesprekken over chocolademelk, of dat nu wel of niet lekker is. Of de schaatsen hier mogen blijven liggen voor het volgende potje ijshockey. Of snert een goed idee was.
Mag je bonsai bomen wel of niet in kunst verwerken?
Is de kunstenaar Hockney fantastisch (Kathy), of slechts "Een na aper van van Gogh!" (Emo) om te vervolgen met "Maar goed, ik ben dan ook de zoon van twee kunstenaars! "Vervolgens wees hij mij op zijn favoriete kunstenaar Faberyayo die stelt: "DIT UNIVERSUM LIGT AAN JOUW VINGERTOPPEN KNEED HET EN VORM HET TOT IETS AANGENAAMS OF LAAT HET EN WAARDEER HET VOOR WAT HET IS DAT IS OOK SICK MAAR RESUMÉ: JIJ KAN HET X"

Tijdens Indian Summer kreeg ik de laatste jaren steevast een appje van Emo of ik nog een bandje kon scoren voor hem, en meestal lukte het hem, met zijn charme, om dan last minute het festival bij te wonen.
Een uitnodiging om mee te gaan naar De Jeugd van Tegenwoordig. Toen ik hem uitlegde dat ik niet meer bij de jeugd van tegenwoordig hoorde, begreep hij dat meteen.
Een liefdevol appje om Sammy extra in de gaten te houden, omdat ze even geen baan meer heeft.
Een gesprek over wat te geven voor Moederdag, omdat die dag soms zomaar opeens op de stoep staat. (Help!!)
Een bedankje voor wijsheden.

Als ik me afvraag wat dan Emo Emo maakt, dan denk ik na over bijvoorbeeld, cement tussen stenen ofzo, maar uiteindelijk komt er het woord Zijn ..........er ZIJN.

En ondertussen hebben we thuis een paar schaatsen in de schuur liggen maatje 48.

Liefs Kathy Kramer

Beste Emo,
Wij hebben jou maar kort leren kennen, bij een feestje van Inez. Maar je maakte direct indruk. Uiteraard mede door je lengte, maar vooral door je oprechte belangstelling, de rust die je uitstraalde en je grote gulle lach. Het bericht dat je niet meer onder ons bent, sloeg bij ons dan ook in als een bom. We willen je ouders, familie en vrienden heel veel sterkte wensen in deze moeilijke tijden. Hopelijk vinden jullie veel steun bij elkaar.
Rust zacht beste Emo.

Emo, de man met liefde. Ik was een beetje onbekend moet ik opbiechten,
Maar Emo, wat was je een lieve, stralende man met een plan.
Je was en blijft de royale gans, die alles deed en doet in het leven met een vlam voor zijn loved ones,

Want je bent niet weg, je leeft door in ons hart en op de schouders van je fam.
ik weet dat je slaagt de volgende keer.
want in mijn ogen,
ben jij de puurste man.