Lieve dierbaren van Enzo,
Wij hebben Enzo via onze zoon Sebastiaan leren kennen. Wat een lieve en leuke jongen! Wij waren verbijsterd en verdrietig toen we hoorden over zijn overlijden.
Ik weet dat hij bij Sebastiaan en zijn vrienden enorm geliefd was en dat ze hem nooit zullen vergeten!
Wij wensen jullie heel veel kracht en sterkte toe de komende tijd.
Steven en Barbara Bink (ouders Sebastiaan Bink)

Lieve Enzo,

We zagen je hier een paar keer per week. We deden open met ‘hey vent, kom verder!’ of de deur stond al open. Je haalde Sil op voor de training, of voor het basketbalveldje, of voor een keer bowlen, zwemmen, trampolinespringen. Of juist andersom; jullie kwamen nog even langs op weg naar jou. Jullie kwamen nog wat halen; een bal, zwemspullen…
Maar meestal was het voetbal. Je liep naar binnen, ging zitten in 1 van de stoelen in de voorkamer. Een grote vent, op weg naar volwassenheid. Gespierd, goed gekleed, rustig en knap. Sil kwam naar beneden rennen met zijn scheenbeschermers, kousen en schoenen in de hand. Wij vroegen ondertussen aan je hoe het ging, kletsten even over de voetbal.
Nu is het stil. We zagen je zo graag. Maar zien je niet meer komen. Missen je. Blijven achter met verdriet en gemis, en met vragen waarop we geen antwoord meer zullen krijgen. Zoals of we niet hadden moeten doorvragen. Omdat we niet in de gaten hadden hoe moeilijk je het had. We hopen dat jij deed wat goed was voor jou. Dag lieve, lieve Enzo.

veel liefs, Petrick, Bette en Jacobien

Enzo, Dapp're strijder,

Elke keer dat ik vanaf nu een scheidsrechter uitmaak voor een pannenkoek, kijk ik omhoog en denk ik aan jou.

Ciao vent, rust zacht.