“De GVR”
De Grote Vriendelijke Reus; een prachtig boek van Roald Dahl. Maar als ik aan de GVR denk, dan denk ik aan Eric. Een grote, loyale, lieve man. Vooral voor zijn naasten en goede vrienden. Een echte sportieveling, zowel sporten kijken als sporten beoefenen was iets wat je graag deed. Die hard Excelsior fan, zelfs in de mindere periodes. En die marathons, wat een kanjer was jij.
En wat kon je je druk maken om de kleinste en meest onbelangrijke dingen. Altijd een mening klaar en zeker niet op je mond gevallen. Af en toe konden je woorden mensen afschrikken, maar als je jou goed kende, dan wist je dat je diep vanbinnen een hart van goud had.
Eric, woorden kunnen denk ik niet omschrijven hoeveel jij gemist wordt. Je lieve glimlach, mooie lach en nog zoveel meer. Je zal herinnert worden als de kanjer die je was, een vechter, een lieverd en een schat van een man.
De GVR, of beter gezegd; de G.V.EER. De Grote Vriendelijke Eric, dat is wie jij was en hoe jij herinnerd zal worden.
Voor ons ben je te vroeg heen gegaan, maar ik hoop dat je je rust hebt kunnen vinden. En wie weet Eer; misschien zien we elkaar ooit weer terug, maar tot dan; je wordt gemist kanjer, de hemel is een ster rijker.
Liefs Sophie
