Lieve Fien, Marit & Pjotr,

Wat een enorm gemis dat jullie Erik er niet meer is 😢.

Ik heb jullie Erik leren kennen meer dan tien jaar geleden. Mijn eerste marathon die we grotendeels samen liepen, wat een belevenis was dat..
Mooie routes bedacht hij voor onze groep. Wanneer hij kon, liep hij ook mee en anders de fiets..
Z’n wijze woorden, ideeën, z’n lach..
Ook dat ga ik heel erg missen..

Ik wens jullie heel veel sterkte de komende tijd en vind alle steun en liefde bij elkaar.

Veel liefs,
Mariska

Sinds ons laatste telefoontje heb ik veel aan jou gedacht, Fien. Wat een zware tijd voor jou en de kinderen... Toen kwam die prachtige, mooie kaart van Erik in de brievenbus! Het raakte me echt! Ik vind het zo jammer... Ik herinner me Erik als een fijne man die op een rustige manier zijn gedacht kon zeggen. Hij had een groot hart voor jou, Fien en voor de kinderen. Hij was heel sportief en hield vooral van lopen en zeilen. Kortom.. een man waarop je kan rekenen.
Ik wens jullie heel veel sterkte de komende tijd en dat jullie veel steun kunnen vinden bij elkaar!
Veel liefs en voor elk een hele dikke, warme knuffel!
Gerda

Beste Fien, Marit en Pjotr.

Allereerst nogmaals onze condoleances natuurlijk.
Wat een mooi afscheid hebben jullie Erik gegeven vandaag. Wij mochten dit volgen via livestrream.
Al wonen we al bijna 30 jaar in de zelfde straat, we kenden Erik niet echt zo als hij was. Hij was voor ons de stille, rustige en vriendelijke buurman, die we soms voorbij zagen fietsen of lopen, in sportkleding of met duikspullen of de spullen van de kinderen toen die gingen verhuizen. Vandaag hebben wij gehoord hoe en wat Erik nog meer voor man was. Een mooi mens.
Wij weten nu dat hij behalve de buurman, een geweldige man en vader was, sportief en vrolijk en sociaal.
Wat een respect ook voor jullie.
Met zoveel verdriet in je hart toch zo mooi zijn leven en jullie gevoel te kunnen verwoorden.
We wensen jullie alle kracht en heel veel sterkte, maar vooral ook de liefde met elkaar en de liefde die Erik heeft achtergelaten in jullie harten.

Hans en Ellen

Woorden schieten tekort en de backspace knop vaak gebruikt. Mijn gevoel voor mezelf maar op papier gezet want ook al waren we al wat jaar uit elkaar, was dat slechts in persoon maar nooit in gedachte en contact...gelukkig. Collega's 25 jaar 8 uur per dag... dat schept echt wel een diepe connectie en sterke band. Wat valt het verlies van jou mij zwaar Erik, wat zal ik je missen! Ik zei tegen mijn dochter "het idee van nooit meer maakt mij zeer verdrietig, het idee dat hij nu rust en geen pijn meer heeft geeft mij vrede. Zij antwoordde "nooit meer bestaat niet, Erik zal altijd in je hart voortleven" zo waar... ik zal je missen maar ik zal je nooit vergeten. Zoals aan jou beloofd zal ik elke 17e januari op z'n minst een appelflap eten :-)
Gods rijkste zegen en een behouden vaart mijn vriend.

Fien, Marit en Pjotr wat een mooi gezin zijn jullie, dankbaar dat ik erbij mocht zijn en ik wens jullie evenveel kracht zoals Erik die ook altijd heeft gehad.

Veel liefs,
Mariska & Charmaine

Ik leerde Eric een aantal jaren geleden kennen, toen ik mijn intrede deed in de hechte loopgroep van
Els Vermeulen bij PAC.
Op onze vaste zondagochtenden was hij de "meester" voorloper, degene die precies wist welke route je moest
lopen indien je 10, 15 of 20 km wilde lopen. De routes zaten als een routeplanner in zijn hoofd. Ik ben door straten, paden , stukjes van Rotterdam gelopen waar ik nog nooit was geweest heerlijk vond ik dat. Onderweg een beetje klessebessen... Voordat we het wisten waren we dan alweer terug en konden die kilomters weer op ons konto bijschrijven. Hij straalde altijd zo'n rust en vertrouwen uit, en de aanblik van "alles komt goed.
Nou dat kwam het ook altijd. Voor mij bent en blijf je een topper !!

Lieve Fien, Marit en Pjotr ik wens jullie heel veel sterkte en kracht toe de komende tijd.
We houden zeker contact... veel liefs en een dikke knuffel
Nancy

Ruim 15 jaar in 2 verschillende periodes waren wij collega's. Wat was je een fijne collega. Je rustige karakter was een boei, waar ik mij aan vast kon houden als ik wat nerveus werd. Erik leerde mij om nooit zomaar alles aan te nemen en te doen "omdat het altijd zo gedaan werd". Er zijn misschien wel betere oplossingen die nog nooit zijn uitgevoerd. Waarom alleen maar doen wat altijd wordt gedaan.
Mooie herinnering was de zeiltocht van Lelystad naar Volendam en terug. Op de heenweg was de wind behoorlijk stevig. Ik vond het behoorlijk spannend, maar Erik vond dat het maar een normaal windje was. Later verteld Erik dat de wind inderdaad wel behoorlijk stevig was.
Als het weer eens regende en Erik kwam zeik nat op de zaak dan zei hij wat een lekker weer.
Erik was geen prater, maar over Marit en Pjotr kon hij hele verhalen vertellen hoe trots hij op hun was . Veel gesprekken gingen ook over hardlopen en zeilen.
Zijn verjaardag vieren vond hij maar niets. Ik herinner me dat er een keer gebeld werd. Hij vroeg daarna welk gebak we wilde. Op de vraag waarom, was het antwoord dat hij jarig was. Hij was dat vergeten zei hij.
Sindsdien stond zijn verjaardag in de zakelijke agenda dan konden wij hem eraan herinneren.
Ik wens Fien, Marit en Pjotr heel veel sterkte met dit enorme verlies en de leegte die Erik achterlaat.
Dat jullie getroost mogen worden door de fijne herinneringen aan Erik.