Erik

Aanvankelijke leerde ik Erik kennen door wat er over hem verteld werd door Fien, Marit en Pjotr tijdens die heerlijke weekendjes zeilen. Een warme vader, een marathon-loper, iemand die de kleine kneepjes van het zeilen helemaal begreep.
Toen ik hem voor het eerst zag, zag ik vooral een stille genieter.

Wat me erg is bijgebleven is een zeilweek in mijn eerste seizoen als matroos. Erik kreeg die week de Moeke “in handen”. Hoe heerlijk vlot en vanzelf liep dat! Sluisje door, droogvallen, manoeuvreren, alsof hij het elke dag deed.
Sceptisch en argwanend als ik ben over nieuwe “bazen”, moest ik al snel toegeven dat er die week niets te vrezen viel!

Wat later toen het nieuws kwam dat hij ziek was en dan nog later dat hij hervallen was, kon ik ook nog “enorm sterk” toevoegen aan die lijst mooie eigenschappen. 
De rust en kalmte waarmee hij over zijn ziekte vertelde heeft een grote indruk op me nagelaten. Zeker na mijn laatste bezoekje, toen ik ’s avonds onverwachts langskwam en ondanks alle omstandigheden toch zó welkom was.

Ik had heel hem er heel graag bij gehad tijdens de zeilweek die vorig jaar helaas in het water viel. Ik had het hem gegund en ik zag Fien een Erik als een must-have om die week compleet te maken.
En ik had graag nog veel van hem geleerd.
Zo jammer en pijnlijk dat we zo vroeg afscheid moeten nemen.

Maar er blijven mooie herinnering, veel respect en bewondering achter.

Weet dat Erik met me mee zeilt als ik de volgende keer het water op ga.
En alle volgende keren erna.

Dikke, dikke knuffel voor jullie alle drie!

Tot gauw!

Liefs,
Nele


Ik voeg een vleugje schotse muziek toe. Voor Marit die samen met Erik heeft genoten van Schotland.
En een foto van die leuke zeilweek!