Erik, ik weet me nog goed te herrineren ons sollicitatiegesprek. Zo zakelijk was dat niet want we kenden elkaar al van vroeger en via wederzijdse vrienden. We waren er al gauw uit dat je gewoon bij van Ree moest komen te werken als opvolger van Frans Groen.
Al snel bleek dat je over veel meer competenties beschikte dan alleen boekhouden. Je vond ook uitdaging in KAM coordinator maar ook het uitrollen van nieuwe software binnen ons bedrijf was je niet vreemd. Wij gingen zelfs samen naar klanten, ik om de klant commercieel te overtuigen en jij vulde mij uitstekend aan op administratief en organisatorisch gebied.
Van Ree maar zeker ik, hebben veel aan jou te danken. Samen hebben we het bedrijf laten groeien tot wat het nu is. Jij heb daar een zeer grote rol in gespeeld en daar ben ik je nog steeds dankbaar voor.
Naast onze "collegiale" relatie zochten we elkaar prive ook regelmatig op. Samen gingen we naar culinair plaza, regelmatig ging je met me mee naar AZ. Prachtige avonden hebben we samen meegemaakt, daar was niets collegiaals aan, dat was vriendschap.
De laatste jaren hadden we niet of nauwelijks contact meer met elkaar, maar uit het oog ben ik je nooit verloren. Regelmatig informeerde hoe het met je ging. Ook werd ik wel eens gebeld door jou of een nieuwe werkgever die vroegen om referenties. Dat liep naar mijn weten dan ook goed af en had je weer nieuw werk gevonden. Zo bleven we elkaar altijd weer aanvullen....

Lieve Erik, het is triest dat het zo gelopen is met je, dit wilde we niet, zo hadden we het niet voor ogen en dit verdien je niet. Maatje ik wil je nogmaals bedanken voor datgene jij voor mij en voor het bedrijf betekent heb.

Dank, rust zacht......
Rogier de Waard

Erik en Pieter hadden een paar gave schoenen gezien in de stad en gevraagd of Puck die wilde kopen.
Op de vraag waar die dan te koop waren kreeg ze als antwoord: PRR PRR
De naam Presburg kregen ze niet over hun lippen want dat was beneden hun klasse, daar wilden ze niet gezien worden, maar Puck werd wel op pad gestuurd!!
Oh ja , en waag het niet om Zeeman onderbroeken mee te nemen mam!!!

Pieter en Erik logeerden bij Opa Piet en Oma Annie Hoogland in het weekend.4 jaar oud waren ze en Opa Piet ging geregeld met de auto een rondje rijden met de mannen, dat was altijd feest. Zo had hij de jongens beloofd dat ze naar Ome Joop gingen. Ze waren in de wolken en werden helemaal stil. Ze dachten dat ze naar Ome Joop van de Dik Voormekaar show gingen. Ze gingen echter naar Heerhugowaard, daar woonde ook een Ome Joop.
(Mijn man dus.)
Toen de auto stopte op de Bickerstraat wilden de jongens de auto niet uit; Dit was niet de Ome Joop die ze voor ogen hadden. Ze wilden naar ome Joop van de TV!
Er was geen praten aan, en Opa Piet is maar weer terug naar Alkmaar gereden met ze.

Erik en ik hebben samen op het Jan van Scorel College gezeten en samen een jaartje in de B jeugd van AZ gevoetbald.

Zowel op school als bij het voetbal was Erik altijd zichzelf. Een nuchtere, aardige kerel die altijd wel in was voor wat gezelligheid. Zeker in onze tijd bij AZ hebben we samen een hoop gelachen.

Na het Jan van Scorel College kwamen we elkaar nog geregeld tegen in Alkmaar. Ook toen altijd goedlachs en vriendelijk.

Kerel, je bent veel te vroeg heengegaan. We wensen al jouw naasten veel sterkte in deze donkere periode.

Rust zacht.

Sinan Gul

Heel veel sterkte met het zware verlies van Erik. We leven met jullie mee.
Peter en Marja Rasch