Beste Familie Moens en aanhang.
Wat een schok!
Ik ken jullie van de momenten op het strand de blijheid de energie het ballen met de jongens wat een mooie herinnering
Er altijd zijn met de passie voor de hond het leek oneindig.
Zoveel mooie herinneringen aan Erik koester ze diep in jullie ziel.
Veel sterkte deze tijd denk aan jullie
Liefs Desi strandhokje 37(vriendin van Petra Tikitau)

Lieve Joanda, Lars, Britt, Michel, Mattz, Suzanne en familie,

Wat een enorm verdrietig bericht....jullie lieve man en (schoon)vader is er niet meer. Jullie hebben de afgelopen maanden beetje bij beetje afscheid moeten nemen van Erik. Ik leerde Erik kennen als een sterke, lieve, sportieve, levenslustige man. Iemand die energie had voor 10. Wat moet het vreselijk moeilijk zijn geweest om te zien dat de persoon waar je zoveel om geeft en zielsveel van houdt, niet meer die persoon kon zijn die hij zo graag had willen zijn. Jullie mooie familie heeft een enorme indruk op mij achtergelaten. Jullie band vond ik zo mooi en zo sterk. Ik hoop dat alle mooie herinneringen aan Erik ervoor zullen zorgen dat jullie dit verdriet kunnen dragen.
Ik heb Erik maar heel kort gekend, maar hij heeft op mij een onuitwisbare indruk achtergelaten. Zo'n lieve, positieve, sterke en sportieve man. Een geweldige meester en een hele lieve vader en echtgenoot. Erik gaf mij altijd het gevoel dat ik welkom was.
Ik ben in gedachten bij jullie.

Heel veel liefs,

Eva Vierenhalm

In groep 8 ging ik van Acaciahof Laan naar Acaciahof Singel, dit was best een rare verandering. Dankzij meester Erik voelde ik me meteen op mijn gemak. Hij was een echte topper en het was een mooie groep 8. Sterkte aan alle familie, vrienden en andere nabestaanden.

Koen Lourier

Ik leerde Erik kennen bij SV Walcheren waar ik een klein jaar samen met Erik in het 1e mocht voetballen. Hij voorstopper, ik laatste man. Voor mij was dat voetballen in een zetel, heerlijk. Je was toen al niet alleen een fijne voetballer, maar ook fijn mens! Als "overkanter" uit IJzendijke nam jij mij op in de selectie. Inmiddels vertrokken uit Vlissingen, richting Brabant, kwam ik je later weer tegen via onze grote vriend Paul Vreede. Wat een toeval dat we elkaar via die weg weer tegen kwamen. Samen hebben we Paul nog de laatste eer bewezen door zijn kist te dragen. Jij liep toen nog met een mitella omdat je aan je hand was geopereerd. Dupytren, toevallig een aan doening waaraan ik ook al eens geopereerd was.

Nu moet jouw lieve vrouw Joan, jouw lieve kinderen, jouw familie en jouw vrienden afscheid van jou nemen. Een ongelofelijke gedachte.

Joan, Lars, Britt en Michel en Mattz en Suzanne, ik wens jullie heel veel sterkte, heel veel kracht en heel veel moed toe de komende tijd.