Erik, jarenlang samen voetballen bij SV Walcheren. Jouw tomeloze inzet, jouw voetballende kwaliteiten en inzicht, jouw houding in en naast het veld, jouw scorend vermogen, respect voor je medespelers en de tegenstander, maar ook respect van de tegenstanders naar jou, maakten jou een geweldige aanvoerder.
Na jouw actieve carrière op het veld, hebben wij jarenlang in de zaal gevoetbald. En ook hier toonde jij je een geweldige aanvoerder, met dezelfde kwaliteiten als op het veld. Je genoot van het spelletje, jouw vader als coach en liefhebber van ons spel, Joan en Britt op de tribune en later samen met jullie zoons Lars en Mattz in één team samen spelen.
Naast het voetballen ondernamen we ook andere sportieve activiteiten. We gingen regelmatig skeeleren, en ook daar bleek je een krachtmens te zijn. Even een rondje Walcheren, waarbij ik met moeite jouw tempo kon bijbenen en alleen maar jouw achterkant heb gezien. Afgelopen jaren hebben we nog vaak meegedaan aan de jaarlijkse beachvolleybaltoernooitjes. Ook hierin, bleek jij een kei te zijn, met als hoogtepunt afgelopen jaar, het winnen van de fles Cava.
Nadat die verschrikkelijke ziekte werd geconstateerd, heb ik nog meer respect gekregen voor jullie, door de manier waarop jullie hiermee omgegaan zijn. Zoals bij het sporten hebben jullie tot het laatst toe gestreden, maar deze ziekte was helaas niet te overwinnen. De herinneringen zullen voor altijd blijven.

Joan, Lars, Britt en Michel, Mattz en Suzanne, Rietje, René en familie, heel veel sterkte toegewenst.

Edward

Lieve Erik,
Samen lachen, springen en zingen
Nu samen huilen om een prachtmens die er niet meer is.
Wat was het fijn om met elkaar te zijn. Familie genietend van elkaar. Wat hadden we een lol. Vooral de laatst jaren met onze eigen kids. Het klikte allemaal.
Wij kijken terug op onvergetelijke momenten. Muziek, Blöf, zee, strand, de ondergaande zon, het biertje/wijntje en elkaar.
Erik je bent en blijft voor altijd in onze "Moensen"-harten.
Liefs voor altijd, Jan & Odette, Olav, Axel en Jort