We kenden elkaar al wat langer, beide werkzaam in het Roosendaalse, Ferry als advocaat, ik als makelaar.
Het was 2e Paasdag of 2e Pinksterdag ik weet het niet meer precies, modelwoning aan de Meidoornlaan en daar kwamen Ferry en Marcelle, de koop was snel gesloten.
Vanaf dat moment is er een vriendschap ontstaan.
Later Rotary Donkenland die we trouw elke woensdagavond afsloten met een Westmalle Triple.
De terugkerende etentjes met Ferry & Marcelle, Dick & Adèle en Lidia & ik.
Op een van die etentjes vertrouwde Ferry ons toe dat hij die week een serieuze boef veroordeeld had tot een X aantal jaar gevangenisstraf.
Op het eind van die zitting gaf Ferry de boef nog het laatste woord en deze gebruikte die om te zeggen dat hij wist dat hij een keer veroordeeld moest worden, maar blij was dat Ferry het gedaan had en de manier waarop Ferry dat gedaan had. Fijn om in de gevangenis aan terug te denken.
Dat bedoelen we met helemaal Ferry.

Jeroen & Lidia van Etten

Lieve Marcel, kinderen, kleinkinderen, familie en vrienden,
wat schrokken we van het vreselijke bericht, toen Marcel met mijn vader Piet belde om te vertellen dat Fer was overleden. Mijn ouders zijn er iedere dag mee bezig. Fer en Marcel zijn hun zeer dierbaar. Ook nu het met mijn moeder slechter gaat, zijn dat dierbare herinneringen die ze nog steeds kan oproepen. Doordat zowel mijn 92-jarige vader Piet als ik de jongste zijn van de 'van der Vennen' zit er behoorlijk leeftijdsverschil tussen mij en mijn neven en nichten. Ik ben nu 53, het leeftijdsverschil tussen Fer en Piet is minder dan dat van Fer en mij. Vooral herinner ik mij de smakelijke verhalen. Fer heeft als student nog een poosje bij mijn ouders in Utrecht gewoond, tot hij een kamer had. Daarna kwam hij ook vaak. Het studentenleven bleek hem heel goed te bevallen... Een poosje terug heeft Piet een hoed gekregen van Fer. Die draagt hij dagelijks en staat hem zeer goed. Deze hoed zal nu nog specialer zijn... Een eerbetoon aan zijn dierbare neef. Die als ware ook een broer had kunnen zijn qua gevoel. Lieve Marcel, kinderen, kleinkinderen, familie en vrienden. Heel veel sterkte met jullie verdriet... Ook namens Piet, Anny en Ruud. Van Mirjam

Ik heb de eer gehad om samen te mogen werken met Ferry. Ferry was beleefd, respectvol en vriendelijk tegen een ieder. Een bijzonder mens is heengegaan. Dag lieve Ferry!

Ik ging scheiden in 1991 maar mijn vriendjes die advocaat waren, wilden niet beginnen aan die emotionele klus en stuurden me naar jou, Ferry. Wat heb ik toch lekker mijn verhaal kwijt gekund aan jou in je niet geheel rookvrije kantoor op de Markt.
Je hebt me aangehoord en mijn belangen verdedigd en mee gezucht als de tegenpartij wat langer op zich liet wachten met het antwoord……………..
Toen ik in 1996 met Charles op de proppen kwam, heb je me zo lief en attent gewaarschuwd voor alle valkuilen waar ik weer in kon trappen. Ik heb goed naar je geluisterd! Je was wel meteen enthousiast over het feit dat we in België gingen wonen, want de kinderen konden dan naar de school waar Karlijn en Ameike het ook zo goed naar hun zin hadden gehad…………. Dat heb ik niet gedaan en dat vond je ook prima.
Wat was het leuk om terug te komen naar Nederland in 2001 en terecht te komen op de Meidoornlaan als bijna-buren. Jullie deur stond altijd open en je nam ook meteen Charles onder je hoede, de drank tijdens de Nederlandse les maakte de tongen los, maar met De Man kon Charles niet over weg……………..
Wat waren we trots dat we mee naar Rotterdam mochten toen je daar rechter werd.
Ik heb veel geleerd van jou over rechtvaardigheid, Ierse biertjes, het simpele geluk van vogeltjes in de tuin, en familieverdriet en vreugde. Fijn dat je als taalvirtuoos nog een boekje hebt kunnen uitgeven. Je hebt een schat aan herinneringen achtergelaten, waar Marcelle en je kinderen en kleinkinderen hopelijk heel veel steun aan hebben. Zo jammer dat we jou echter moeten missen………….