Onze vroegste herinneringen aan Ferry en Marcelle dateren uit onze Roosendaalse periode.
In 1975 kwamen wij in Roosendaal werken en wonen. Jacob in de advocatuur bij het kantoor van Roosmalen en ik bij het basisonderwijs in Wouwse Plantage.
Ferry werkte toen als advocaat bij het kantoor van Brekelmans, dus bij de concurrentie
Na niet al te lange tijd kwamen Ferry en Marcelle naast ons wonen in de Dr. Schaepmanlaan. De beste buren ooit. We zijn goede vrienden geworden.
We kwamen veel bij elkaar, wat resulteerde in veel lachen en discussiëren.
We waren het over veel dingen eens, vooral waar het om onrecht ging, als het om de minderbedeelde mens ging.
Wij verhuisden binnen Roosendaal naar de Gripvelden.
Op een zeker moment kregen wij een telefoontje uit het ziekenhuis of wij een familie van der Ven kenden en of wij zo snel mogelijk naar het ziekenhuis konden komen, want ze hadden een auto ongeluk gehad.
Daar zagen we Marcelle en Ameike zitten en Ferry moest geopereerd worden.
Marcelle en Ameike zijn toen met ons mee naar huis gegaan en samen hebben we in spanning afgewacht hoe het met Ferry zou aflopen.
Ik was hoogzwanger en de bevalling liet ook niet te lang op zich wachten. Op 13 oktober 1977 werd Joris, onze oudste zoon, geboren.
Samen met Ferry lag ik in het Franciscus ziekenhuis.
Ferry lag uiteraard op een andere afdeling, maar mocht zo af en toe al uit zijn bed en kwam bij mij op bezoek. Voor mij een heel warme herinnering.
Zo was Ferry. Hij had aandacht voor zijn medemens. Waar hij hulp kon bieden en waar onrechtvaardigheid was, ging Ferry dat vol passie te lijf samen met Marcelle.
In 1979 verhuisden wij naar Best om daar een advocatenkantoor te beginnen.
De grotere afstand heeft er niet toe geleid dat onze vriendschap verwaterde. We zijn elkaar blijven volgen en hebben veel lief en leed gedeeld.
Wij zijn dan ook blij dat wij Ferry gekend hebben en dat hij een plaats in ons leven heeft.
Onze vriend Ferry is overleden en we herinneren hem als een passionele man met veel gevoel voor humor en een kritische blik op de maatschappij. Een man waarop je kon bouwen, een man met een groot moreel besef, waar hij naar leefde.
Dankjewel Ferry voor jouw vriendschap.

We wensen Marcelle en de kinderen veel kracht en moed toe om door te gaan.
Veel liefs van ons.

Jacob en Bea.

I want to express my deepest appreciation to you for the love and respect that you gave to me during our years of friendship. Your welcome to me during my first visit with you when I moved into Roosendaal opened a door of friendship that never diminished. Your effort to help me learn to speak Dutch was especially wonderful (although rather unsuccessful on my part). You are going to be missed but still deeply loved. Charles Strawn

Onze eerste herinneringen aan Ferry (Fer zoals wij hem noemen) gaan ver terug in de tijd:
- zijn rake stukjes als redacteur van de Sleutelring, leerlingenblad van het Lyceum in Breda (tegenwoordig heet dat, geloof ik, het OLV., ten onrechte)
- zijn acteerprestaties in de toneelstukken bij gelegenheid van de schoolfeesten van datzelfde lyceum, ieder jaar op 2 februari.
De mooiste herinneringen dateren, denk ik, uit zijn studententijd in Utrecht, met name toen hij woonde in wat wij de Monseigneur noemen. Fer was links, een lezer van het Parool in een huis waar met name de NRC werd gelezen. Hij bevond zich in zijn linksheid in goed gezelschap van Jans en Willem, hospita en echtgenoot.
Later is dat allemaal goed gekomen, hoewel hij, gelukkig maar, altijd een zwak heeft gehouden voor de zwakkeren.
Veel hebben we gediscussiëerd, veel hebben we gelachen.
Zijn uitbundige lach was welhaast zijn handelsmerk.
Schaterender kon zijn lach niet zijn dan bij het horen van het fameuze lied 'Kerstengel' van Drs P. We hebben dat lied nu weer eens beluisterd als stil, nou ja stil, eerbetoon aan Fer. De schaterlach was daar.
Na de studententijd kregen onze levenswegen elk een eigen loop en zagen we elkaar minder, maar altijd zijn we op de hoogte gebleven van elkaars reilen en zeilen.
De laatste jaren zagen we iedere keer weer uit naar onze lunchbijeenkomsten, samen ook met Guus en Anke. We hopen dat we met Marcelle die traditie kunnen voortzetten. In de geest zal Fer daarbij altijd aanwezig zijn, maar we zullen hem missen. Nu al.

Beste Ferry,
Al was het maar voor even, ik ben blij dat ik je gekend heb: een aardige, belangstellende, hartelijke man.
Rust in vrede.

Paul van de Kar
DC 'De Ganzenveer'

Dear My Friend Ferry ,
I remember the first time I met you with Mrs. Marcelle at that time you tried to help me with all your might.
You was wish the good of all people. I remember when I was thank you with Mrs. Marcella, you allways say to me , "Don't thank us , Only thing if you meet someone who needs help, help him." This is the kind spirit.
You are always trying to make the person sitting with you smile. As if you were trying to collect smiles from people. I will never forget your poem to me in the Dutch way when you visited me with Mrs. Marcelle on my birthday....
Goodbye, Ferry the kind heart.
Shtawy Shihab

Beste Ferry,
Zo goed hebben we je niet gekend. Wij kenden jou als de papa van... en de opa van...
Maar de weinige keren dat we jou gezien en gesproken hebben, waren altijd wel heel gezellig en zeer interessant.
We beloven dat we jouw dochter Karlijn en jouw kleinkinderen Axl en Stan goed gaan opvangen, steunen. We gaan met veel plezier naar alle leuke, warme, grappige herinneringen luisteren zodat je verder blijft leven in hen.
XXX
Overburen: Dave, Inge, Thymo en Michelle-Renée (het kleine kaboutervrouwtje, zoals je altijd zei :-))