Afgelopen oktober nog een terrasje met jullie gepikt bij RooiVolkoren.

Maar wie had dat gedacht dat we dat nu nooit meer konden doen.



Bizar dat het zo snel is gegaan. Zo onwerkelijk voor iedereen om je heen.



Als we mekaar zagen, even een knuffel en oprecht interesse. En tussendoor ook af en toe een appje. Echt lief.



We gaan je missen!



Anton, Anke, Lieke, Bram en Mark

Wat een mooi afscheid was het gisteren, tante Francien. Én druk! Je hebt wat losgemaakt ja...Maar poeh, wat blijft het onwerkelijk dat je er niet meer bent. Ik wist niet dat ik zo veel tranen had.



1,5 jaar geleden wilden jullie wel ff "model" zijn voor een opdrachtje voor mijn fotocursus. Uiteraard konden daar de nodige lol en gekke bekken niet ontbreken...

Dat deze foto's nu zo waardevol voor me zouden zijn, had ik heel graag anders gezien en dat gevoel nog vele jaren willen uitstellen. Ik heb ze afgelopen dagen dan ook al een paar keer bekeken en er toch nog een filtertje overheen gegooid. Dan zijn jullie eigenlijk nog mooier...



Ik zal vragen of ome Rien en Judith en Renske ze ook willen hebben, dan is het misschien nog een mooie aanvulling op jouw verzameling.



Enne, doe je tante Riek en opa en oma d'Eerd de groeten daar?



Liefs,

Politiebureau Boxtel ;-)

Hier staan we nu om afscheid van jou te nemen!

Iets wat we nog lang niet wilde doen. Maar jouw boek is uit, veel te vroeg , je had er nog vele hoofdstukken aan toe willen voegen.

Wat zijn we al lang vriendinnen, en wat hebben we samen veel meegemaakt

Jammer genoeg hebben we al eerder afscheid moeten nemen van Doortje!

Wat ook een groot gemis was in onze groep.



Het begon al op de lagere school in D’Eerd, waar we allemaal zaten,

Later het Katholiek Meisjesgilde en de KPJ waar we aan vele sportdagen hebben meegedaan. Na de lagere school fietste je samen met Nellie naar de huishoudschool en later naar het atelier in Veghel waar je toen samen werkte. (om 8 uur bij de lantaarnpaal als je er om vijf over 8 niet bent fiets ik aan!) Dat was elke keer weer de zin die we dan zeiden. Maar dat alleen naar school fietsen is nooit nodig geweest.

Op zondagmiddag waren we vaak bij jullie thuis te vinden, en ook de maandag avond om de nieuwtjes uit te wisselen over hoe het was geweest bij het uitgaan op zondagavond naar Van Haandel in Erp. En we lachten om onze belevenissen. Over de jongens die we gezien hadden, en de bijnamen die we ze gaven. Ken je ze nog: Jack Scheur, Twinsetje Poesje, blauw jaske. Er wordt nog vaak mi gelachen als we het over die tijd hebben.

Later kwamen de vaste vriendjes, de verlovingen en de huwelijken. De mannen voelde zich al snel thuis in onze groep. En de kinderen die er kwamen,

en ook weer uitvlogen! En later de kleinkinderen, waarover we trots spraken als we samen waren bij een feestje of tijdens een weekendje samen weg

met onze mannen. Wat waren het mooie tijden! Je was er graag bij, en wat was je een gezellige vriendin! We zullen je gezegden en gevatte opmerkingen blijven herinneren.

We genoten van het samenzijn. Maar zijn ook een steun voor elkaar als dat nodig is!

We zijn trouwe vriendinnen gebleven. Maar nu moeten we afscheid nemen van jou! Een moeilijk gegeven! Wat zullen we je missen! Maak ze maar gek daarboven! Zoals Ivo zegt. Drink er maar een glaasje Martini (met ijs) en maak plezier samen met de mensen die je zijn voorgegaan. We denken hierbij in het bijzonder aan je zus Rieky en de dierbare van ons groepje Doortje, Jan en Piet.

Rien, Judith en Mauk, Renske en Frans, en kleinkinderen we wensen jullie veel sterkte en kracht!

Uit het oog maar zeker niet uit het hart! In gedachten zul je steeds bij ons zijn, en zal je naam nog vaak genoemd worden!

Dag lieve Francien, dag lieve trouwe vriendin, bedankt voor al de jaren vriendschap steun en liefde.

Je vriendinnetjes Nellie, Annie, Tonny en Mien en de mannekes Laurens, Jan en Cor.

Zin in een bakkie? Dat was je antwoord als ik je appte of je thuis was. Even buurten. Was altijd erg gezellig, je was altijd erg geïnteresseerd en spontaan. Je was een erg lief vriendinnetje. Rien, Judith en Mauk, Renske en Frans en kleinkinderen wat hebben jullie haar een mooi afscheid gegeven. Wij wensen jullie veel sterkte! Groetjes van Cor en Mien.

Wat is dit snel gegaan

Ontzettend geschrokken toen ik vorige week het nieuws hoorde van ons pap dat Francien al overleden is.

Ook onze Jans (13 jaar)schrok van dit nieuws.

Ze zei wie is er dood?

Ik zei een vriendin van oma.

O nee zei toch niet die hele leuke?

Ik liet de foto zien….

Ja dat is die hele leuke.

Jans had afgelopen juli op het feest van opa staat kletsen met Francien.

Na een half uur kwam ze naar me toe en zei ik snap wel dat dat een vriendin was van oma Doortje die is echt leuk en grappig!!



Ja dat was zo leuk, gezellig, grappig, geïnteresseerd en lief.

En nog veel meer zoals op de rouwkaart staat alles wat ze is mooi om te lezen

wat zullen jullie haar missen !

Heel veel sterkte de komende tijd

Maak er morgen een prachtig mooi afscheid van want dat verdiend zo’n mooi mens 💖



Ik denk aan jullie