Woorden schieten tekort!
Wat is het ongelofelijk snel gegaan. Niet te bevatten. Dankbaar dat we Francien hebben leren kennen en de vele gezellige momenten samen in en met onze buurt. We gaan je missen. Rust zacht Francien.
Rien, kinderen, kleinkinderen en iedereen die Francien lief had heel veel sterkte nu en de komende tijd.
Dennis & Sandra
Yenthe, Kaylie en Myrthe van Lieshout

“Lieve groetjes” apptje je me in een van je laatste berichtjes aan mij. En daarna werd het stil..
Het is moeilijk te geloven dat je er niet meer bent. Zo’n opgewekte, vrolijke meid, altijd oprecht geïnteresseerd in iedereen en zo gezellig jong van geest!
Kei sund dat we niet meer kunnen buurten en slappe klets verkopen. Ik had graag nog een Martini met je gedronken.

Heel veel sterkte gewenst aan Rien, Judith, Renske en de hele familie. Wat zullen jullie haar gaan missen...
Lieve groetjes
Anouk Versteden

Het is nog maar kort dat ik jou heb mogen leren kennen ,ik vond jou altijd zo lekker positief en gezellig ,vooral de keren dat we met de familie de fietstochtjes hadden ,je hebt je strijd gestreden rust zacht je blijft in mijn gedachten

Ik heb je leren kennen toen jij prinses en ik damsmarieke was bij de Peeltuuters! Jaren later waren jullie bevriend met ons pap en mam en zagen we elkaar regelmatig in Venhorst als je even langskwam lopen met het hondje. Altijd geïnteresseerd in de ander en met de nodige humor was je een fijne gesprekspartner. Ik weet dat je enorm gemist gaat worden en ik wens de gehele familie veel liefde om dit verlies samen te kunnen dragen 🩷

Een engel hield de wacht....
Francien werdt in de hemel verwacht.
Daarmee kwam de tijd,
voor haar aardse afscheid.
In een andere wereld,hier niet ver vandaan,
krijgt Francien, jullie (o)ma een ander bestaan.
Haar naam staat in jullie harten geschreven,
het einde kwam veel te gauw,
maar in gedachten blijft steeds leven,
haar liefde,zorgzaamheid en trouw!!
Gecondoleerd en heel veel sterkte🖤
Marita vd Wetering

we ( Peter Nellie Steve en Andy!) waren met Rien en Francien naar California ( ik denk bijna 30 jaar geleden) gegaan om mijn familie te bezoeken!
Veel gezien, leuke tijd, maar Francien vond het erg lang , ze mistte haar meiden, die op de toko pasten.
dus gelukkig kwam de terug reis snel in zicht na ruim 12 uur vliegen waren we bekaf, Francien ontdekte al heel snel achter glas haar dochters en kon bijna niet wachten, gelukkig de kofferband liep en zij had als eerste haar koffer, wij en Rien moesten nog lang wachten voordat we de koffers hadden verzameld, Francien was maar alvast door de douane gegaan! .....in het busje terug naar Brabant was er genoeg te vertellen, nog even een kopje koffie bij de fam. Kanters en dan,...... ineens telefoon, hallo hier Schiphol, er is iets fout gegaan, o jee Francien bleek in haar enthousiasme , de eerste beste zwarte koffer van de band getrokken , en was snel naar haar dochters gegaan, toen kwam die zin ineens uit haar mond....Daarom paste het sleuteltje niet! Tja de hilariteit was groot, alleen moest er wel een vrijwilliger komen in de vorm van de schoonzoon die even terug moest om de zwarte koffer van een door reiziger te brengen en de hare op te halen!, we hebben dit verhaal nog vaak verteld. jullie kennen het maar voor ons is dit toch het eerste waar we aan denken bij haar naam, de Koffer. we wensen jullie allemaal veel sterkte, voor nu, maar ook nog voor jaren , ze zal gemist blijven! Zorg goed voor elkaar!

Lieve Francien,
Hoe kon dit nou gebeuren, het berichtje van Judith op 18 november, dat je ernstig ziek was, nog even de hoop op behandeling en zo ineens ben je er niet meer. Het is niet te bevatten.
Ik herinner ons laatste gesprek nog zo goed, nog niet zo lang geleden. We gingen meteen de diepte in, want naast de lol en humor kon dat ook zo goed met jou. Jouw warme hartelijke lach, interesse in de ander, humor en die altijd ondeugende blik als je iets van plan was! Je maakte
Jouw gezin is trots op jou, net zo trots als jij op hen was!
Ik weet niet anders dan dat jullie als Pollen, onze ‘stief’ zussen en broers altijd in ons leven zijn geweest. Was het niet bijna dagelijks dat er iemand van jullie bij ons thuis zagen. Met ons gingen spelen, later gingen jullie op ons oppassen, zondags ‘na de mis’ kwamen jullie met vrienden en vriendinnen koffie en biertjes drinken. En werd er veel geklierd en eieren of nasi gegeten.
Samen reden we, ik bij jou achterop, op de brommer door D’eerd wat natuurlijk niet mocht van ons mam. Toen jij met Rien trouwde verhuisde je naar Venhorst en kwamen wij op vakantie bij onze grote zus. Later mocht ik zelfs oppassen op Judith en Renske. Ik heb zoveel fijne herinneringen. Ook al zagen we elkaar minder, de ‘familie’ band was er altijd diep in ons hart, en dan was er een knuffel en kletsten we verder met wat ons bezig hield, en werd er weer veel gelachen.
Lieve Francien, (het bleef altijd Sien voor ons) wat zal ik je gulle lach en je warme welkom knuffels missen
Lieve Rien, Judith & Mauk, Renske & Frans en kleinkinderen, wij wensen jullie heel vel sterkte met het verlies van Francien, koester vooral de mooie herinneringen, want die zijn er in overvloed!
Lieve groet Monique & Wout