Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Frank Raphaël Cornelisse

07-05-196323-10-2022
      Uitgesproken door zijn broer Marc tijdens de uitvaartdienst op 1 november 2022

      Lieve Vincent, Amber en Pam
      Lieve ma, Robert & Ellen
      Lieve nichtjes en neef van Frank
      Lieve aanwezigen

      Wij zijn hier bij elkaar,
      om afscheid te nemen van Frank.
      En wat ons bindt, is het gemis van Frank.
      Iedereen op zijn eigen wijze.

      Mijn broer kon relativeren als de beste.
      Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat.
      En dit was absoluut geen fatalisme.
      Want hij geloofde stellig in het creatieve vermogen van de mens.
      Dat liet echter onverlet dat hij ons regelmatig kon troosten met de woorden ‘Ach, het is wat het is’.
      Die woorden waren voor hem een geïnternaliseerde levenswijsheid.

      Frank was ook een man van extremen.
      Alles moest je volgens hem op z’n minst een keer meegemaakt hebben.
      Wat de meesten van ons in twee jaar ervaren, ervaarde hij in hooguit een jaar. Of het nou ging om werk, dieet, sporten of het drinken van een glaasje wijn. Hij deed alles frequenter, intensiever en vooral vol overgave. Ik denk aan zijn vele reizen voor DSM, de nachtelijke calls vanwege het tijdverschil met Amerika, zijn sapkuurtjes, zijn deelname aan een mudrace, zijn roei-apparaat in de zijkamer en het niet kunnen stoppen met drinken na de eerste fles rode wijn.

      Op de kaart zien we de stoere Frank in gevecht met de wind.
      Altijd opzoek naar de beste koers, ook in z’n persoonlijke leven.
      Frank was een grote sterke joviale man met een luide stem en een overtuigende lach. Zijn aanwezigheid vulde de gehele ruimte, maar in die man schuilde een klein hart, een hart van goud. Hij was begaan met zowel de wereldproblematiek, als met het lief en leed van de ander. Dat nam niet weg dat hij het moeilijk vond om met zijn eigen emoties om te gaan. Hij vond het moeilijk om deze toe te laten, laat staan om ze met anderen te delen. Zo schreef hij mij medio juli dit jaar: Ik heb - denk ik - een olifantenhuid gekregen. Ik bagatelliseer alles en verdoof mezelf met drank en werk.
      Dat wil ik veranderen.

      Naar aanleiding van mijn beschouwingen over ‘wat is een gelukkig leven?’, antwoordde hij kortgeleden met de woorden: Geluk moet je - denk ik - niet nastreven. Het is volgens mij niet ons voornaamste doel. De reis is belangrijker. En vooral de kunst om emoties toe te laten. Dat is nieuw voor mij. Ik heb dat nooit gekund en ik kom erachter dat het me nu opbreekt.
      Maar ach, ik ben pas 59.

      En ja hoor, Frank is hiermee voortvarend aan de slag gegaan. Hij meldde zich aan bij het Boswijk Instituut om daar gedurende negen weekenden aan te gaan werken. Uiteindelijk heeft hij er slechts één meegemaakt, maar hij was er heel positief over. Hij appte mij: Het was heel intens. Er werd veel gehuild, maar ook veel gelachen. Er kwamen veel emoties los en er werd veel geknuffeld. Het was een zeer bijzondere ervaring met inspirerende begeleiders. Knap hoe ze dat doen.
      Nog nooit zoveel gehuild, van opluchting.

      Hij zat midden in een transformatieproces dat erop gericht was om de verbinding met zijn eigen unieke zelf te verbeteren. Zo zei hij: Het gaat om het ontpellen, terug naar Frankje, om daarna weer te kunnen worden wie ik werkelijk ben.
      Daar geloof ik wel in.

      Frank was, naast het feit dat hij mijn broer is, ook mijn beste vriend. We appten bijna dagelijks met elkaar. Meestal over banale onderwerpen. Na mijn klacht over het vele werk om de woonkamer af te stoffen, tipte hij mij over de swiffer (waar hij laaiend enthousiast over was). En het kenteken van zijn nieuwe auto dat hij zo mooi vond: R-705-DJ. De R van Raphaël, 7-05 zijn geboortedatum en DJ (uitspraak: diejee) de naam van het konijn. En ons wedstrijdje over de kilo’s. Op de vrijdag voor zijn overlijden, appte hij me nog: Ik was vandaag onder de 102. Bijna 101 zelfs. En jij? Maar we spraken ook over een alternatief voor het kapitalisme, wetenschappelijke dilemma’s, de klimaatcrisis en onze dromen over de toekomst. We speelden met de gedachte om een familiehuis in de Ardennen te kopen, waarvan hij zei: Het is daar echt heel mooi en het is ook lekker dichtbij; een goede plek dus om daar na m’n pensioen een beetje te gaan boeren en van het leven te genieten.

      Mijn laatste diepgaande gesprek met Frank was op donderdag 20 oktober, drie dagen voor zijn overlijden. Hij gaf te kennen dat hij zijn werk niet langer zo’n dominante rol in zijn leven wilde laten spelen. Eigenlijk overwoog hij om er helemaal mee te stoppen. Zo zei hij: Gewoon met vervroegd pensioen gaan en dan werken aan mijn fysieke-emotionele disbalans, zodat ik er daarna weer helemaal voor Vincent en Amber kan zijn. Na hierover ook met Jacqueline en Reinder gesproken te hebben, stond zijn besluit vast. En toen kwam de klap. Plotseling is Frank ons ontvallen. We zagen dit niet aankomen.
      En dat maakt ons verdriet om hem te moeten missen des te groter.

      De reacties van zijn collega’s doen ons overigens erg goed. Deze maken duidelijk dat Frank op zijn werk altijd de persoon kon zijn, zoals wij hem ons herinneren. Graag citeer ik een deel van de herinnering van Jan Smits aan Frank, getiteld ‘De IJsbreker’.

      Een ijzige vergadering wordt een ruimte vol met lachsalvo's.
      Een zakenreis wordt een prettig uitje.
      Een kansloos project wordt een heerlijk avontuur.
      Een formeel overleg wordt een vriendenclub.
      Man, wat verandert de wereld wanneer jij binnenkomt.

      Dank, ijsbreker, dat je zoveel voor ons betekend hebt.
      Zolang die herinnering blijft, ben jij bij ons.

      Lieve broer, wat zal ik je missen. Ik houd voor eeuwig van jou.

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • reactie 41
        robert

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        robert - SASSENHEIM

        2 november 2022

      • Zo onverwachts...
        reactie 40   |   niet OK

        2 maanden geleden hebben wij een intensieve reisdag gehad naar Zweden. De keuze was snel gemaakt tussen een lange dag van 05.00 tot 23.30 ten opzichte van 2 dagen. We hebben toen heel veel gesproken over familie, wel of geen huisje kopen in de Ardennen, de mud-races, de verhuizing naar de VS die niet door ging.... Ook heb ik je geprobeerd over te halen om 32 uur te gaan werken omdat het leven zo kort is. En kort is het.....

        Op de terugweg hadden we nog een half uurtje over, en hebben we een drankje gedronken aan 1 van de vele Zweedse meren, waar deze foto gemaakt is.

        Ik kijk met heel veel goede herinneringen terug op onze samenwerking en voel het gemis, naast de vele mooie herinneringen die hier gedeeld worden. Ik wens de familie en nabestaanden dan ook heel veel sterkte.

        Ellen


        Ellen - Delft
        2 november 2022

        Deel deze pagina:

      • Mijn lieve, leuke oom
        reactie 39   |   niet OK
        Lieve Frank,
        ‘Het leven is te kort om ongelukkig te zijn’, zei je tegen me. En als iemand het leven ten volste leefde, dan was jij dat. Namens jouw neef en nichten haal ik herinneringen op.
        Marije vertelt dat je ons meenam naar de kermis. Niets was te gek, we mochten overal in. Een echte suikeroom. Ik zat met jou in een kermisattractie die over de kop ging. Ik bleek toch wat minder een held dan ik dacht. Maar jij had de grootste lol.
        Mieke mocht een week met jou meevaren omdat haar ouders niet op vakantie konden dat jaar. Je had altijd een goed humeur en maakte leuke grapjes.
        Met Bart belandde je na de bios in een kroeg. Blaasvoetbal en borrelnootjes: een concept voor een memorabele avond. Een glas bier en cola fungeerde als doelpalen.
        Na een feestje fietste Femke met jou en een vriendin van haar naar huis. Jullie maakten nog een tussenstop in de stad. Jij nam Femke en haar vriendin mee de kroeg in. Dat vond ze geweldig. Klein detail: Femke was 14.
        Een herinnering die ik alleen van de verhalen ken, maar wel typisch laat zien hoe je van dollen hield. Ik was 1 jaar en je was met me aan het gek doen. Iets te enthousiast, want ik viel met m’n hoofd op de grond. Het gevolg? Ik viel flauw en m’n ouders waren in paniek. Het is gelukkig allemaal goed gekomen.
        Tien jaar geleden waren we allebei tegelijk in Bangkok. Daar zijn we een avond uiteten geweest in een restaurant dat jij uitkoos. Je nam je nicht mee naar Restaurant Condoms….Zeer bijzondere naam. Maar niet alleen dat. Er bleken ook nog echt condooms op tafel te liggen…We hebben hard gelachen en heerlijk gekletst die avond.
        Frank, dat lijntje dat ik met jou had, was altijd aanwezig. Ik ben 6 mei jarig en jij 7 mei. We belden of appten elkaar altijd die twee dagen. En ook met alle hoogte- en dieptepunten in mijn leven liet je van je horen. Wat bemoedigende woorden of een dikke kus kreeg ik dan van jou. Ik voelde dat jij je bekommerde om mij. Ook Marije zegt dat over jou: je liet altijd merken dat je ons lief vond. Ik voelde me gezien, geliefd en gewaardeerd door jou. Je had in alles het beste met me voor. Ook kon ík jou soms van een inzicht of van steun voorzien. Dan vertelde ik over mijn ervaring als kind van gescheiden ouders en dat hielp jou weer een beetje: echt blij met je app, stuurde je dan.
        Je bent niet alleen de broer van m’n vader maar ook zijn beste maatje. Je belde mij als je je zorgen maakte om hem. En we zijn ook wel eens met z’n drietjes uiteten geweest om te bomen over het leven. Het voelde voor mij heel fijn dat jullie er altijd voor elkaar waren.
        In het afgelopen jaar waarin er veel in mijn leven veranderd is, hoorde ik via mijn vader jouw visie en adviezen op beslissingen die ik had te maken. Ik vond die support altijd heel fijn. Het voelde op die momenten echt dat je achter me stond en het aller, maar dan ook echt het allerbeste met me voorhad.
        Afgelopen week ben ik veel bij Vincent en Amber geweest. Ik vind het onbeschrijflijk verdrietig dat zij zo jong zonder jou verder moeten. Vervangen doet niemand jou. Maar weet dat we er voor ze zijn.
        In één van je laatste berichten op de familie app zei je: Ik zie het nut van maakbaarheid niet meer. Go with the flow. Ontwikkel en geniet.
        Dat gaan we doen, Frank. Het is niet te geloven dat de grootste gangmaker, met de allerheerlijkste lach zo vroeg weg is. Onze oom, waar we allemaal zo intens veel liefde voor voelen. We gaan je verschrikkelijk missen.

        Lobke - Oegstgeest
        2 november 2022

        Deel deze pagina:

      • Vaarwel beste Frank
        reactie 38   |   niet OK
        We werkten sinds ongeveer 2 jaar samen. De transfer van een enzym proces van een toller naar de productie locatie in Seclin in Frankrijk en daarna ook in een investeringsproject voor dezelfde fabriek. Voor dat laatste heb je twee weken geleden een investeringsaanvraag ingediend en afgelopen week is deze goedgekeurd. Je zou er zeker blij mee geweest zijn en wij zijn dat ook.
        De samenwerking verliep meteen heel goed. Dat heeft alles te maken met hoe je was. Ter zake kundig, goed luisterend en met belangstelling voor je collega’s. Voor mij een verademing om mee samen te werken, ik ga je missen.
        Regelmatig organiseerde je een teambijeenkomst in Seclin/Lille en hadden we een diner. Een week of twee geleden hebben we een laatste keer samen gedineerd in Seclin. Je wachtte me op in de lobby van het hotel omdat ik tot laat aan het werk was. De avond vloog voorbij, het was heel gezellig. We spraken over van alles, waaronder je wens voor een nieuwe zeilboot. Jammer genoeg is het daar niet van gekomen.

        Johan - Oostvoorne
        1 november 2022

        Deel deze pagina:

      • Ciao, Frank!
        reactie 37   |   niet OK
        Hi Frank, I can't still believe you left us!
        So many years have passed, since we started working in Gist-Brocades: you joined just one month ahead of me.
        What a bunch of wonderful memories, laughs, tough moments, hard work, failures and successes, during our years in Capua! Your energy and contagious smile, your kindness and openness, always ready to get the best out of what life had to offer: impossible to forget...
        And every time we got in touch, during these many years, and we luckily had some chances to do so, it was always like hearing from an old friend, with the same talks about work, family, life ...
        You will stay in my mind and heart.
        Ciao, Frank!

        Luca - Im Moosawasen 33, 4106 Therwil (CH)
        1 november 2022

        Deel deze pagina:

      • Gastvrij, warm mensenmens
        reactie 36   |   niet OK
        Eens gestrand in Capua: staking in de plant en Jolly volgeboekt, was jij weer eens de reddende engel.
        Ook al was je ziek en kon weinig doen, we waren welkom om te logeren in Caiazzo op de berg.
        Na een ritje naar Amalfi terug in Caiazzo hebben we alsnog samen gekookt en rond het haardvuur gezeten. Nooit gedacht dat ik nog eens met jou een hele avond operamuziek zou luisteren en mooie verhalen delen.
        Diezelfde cd, die heb ik toen ook maar gekocht en als ik 'm luister denk ik aan die heel bijzondere warme avond boven op de berg. Mooie herinneringen en zo jammer dat we niet meer kunnen zeggen "weet je nog?".
        Te vroeg, Frank, maar dank voor alle fijne samenwerking en jouw altijd warme mensenbelangstelling, vanwaar je ook zat in de wereld. Veel sterkte gewenst aan je gezin!

        Henriette - Delft
        1 november 2022

        Deel deze pagina:

      • reactie 35
        Monique

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Monique - Roosendaal

        1 november 2022

      • reactie 34
        Albert

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Albert - Numansdorp

        1 november 2022

      • Heel veel samen gewerkt, gereisd, gelachen en moois beleefd
        reactie 33   |   niet OK

        Dankbaar voor de vele jaren van collegiale samenwerking. Geprobeerd op te schrijven waar we samen aan gewerkt hebben voor Gist-brocades/DSM sinds oktober 1996, maar dat werd een ellenlang verhaal. Daarom maar een paar steekwoorden: Capua: Arachidonzuur, b-Caroteen, Vitamine B12, Enzymen voor de AgriBusiness, nieuwe 100 m3 fermentor, BASF Ludwigshafen: feasibility Phytase productie, Roche Vitamins: feasibility Belvidere plant (New Jersey) voor Ara productie. POET (South Dakota en Iowa): 2nd generation ethanol process.
        Veel successen en natuurlijk soms ook tegenslagen. Dat waren dan de uitdagingen waar een oplossing voor gevonden moest worden, maar zonder druk te leggen op je collega’s.
        In de Capua tijd heel regelmatig gebivakkeerd op de bovenverdieping van je huis in Caiazzo; lekker BBQ-en in de tuin (met een biertje erbij). Mirjam en de kinderen kwamen mee in de voorjaarsvakantie; dus jij kocht eendjes voor in de vijver in de tuin: leuk voor de kids! Helaas kregen de 2 waakhonden de eendjes te pakken, maar dat hebben de kinderen gelukkig niet gezien.
        Ook de Jiskefet imitaties samen met Egbert en Henk (als Kerstens, Van Binsbergen en Kamphuys) waren hilarisch! Mooie herinneringen en heel veel gelachen (soms een beetje te hard voor de overige restaurant bezoekers :-).

        Frank, helaas heb je ons plotseling, veel te vroeg verlaten. Veel dank voor je vriendschap en collegialiteit!

        Pam, Vincent, Amber, familieleden en vrienden veel sterkte gewenst bij de verwerking van dit grote verlies.


        Piet - De Lier
        1 november 2022

        Deel deze pagina:

      • reactie 32
        Fedde

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Fedde - Delft

        31 oktober 2022

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.