Sinds ik hoorde van jouw overlijden, krijg ik voortdurend flashbacks naar onze jeugd. Bij al mijn dierbare herinneringen aan die tijd was jij betrokken. Het lijkt wel alsof we altijd samen waren, dat heeft lange tijd ook weinig gescheeld.
Gek genoeg zijn wij pas vrienden geworden toen je naar een andere basisschool in Spaarndam ging. Toen ontdekte ik dat wij dezelfde interesses hadden: in eerste instantie computers. Maar al snel ontwikkelden we een routine die we tot diep in onze puberteit hebben volgehouden en die zó, zó bepalend en dierbaar is voor mij.
We spraken bij jou af: jij had de betere computer. We konden ook lekker ons gang gaan daar en ik voelde mij daar thuis. We waren niet alleen de tijd aan het doden met games, al hoorde dat er wel bij. We waren vooral bezig om de computer dingen te laten doen waarvoor deze eigenlijk niet bestemd was. Savegames kraken, ASCII art maken, levels voor doom en duke nukem creëren; de map utilities was groter dan de map games. Eigenlijk waren we vrij creatief bezig en dat is ook hetgene waarin ik jou het meest kon vinden.
Want ook in muzieksmaak en het maken van muziek zijn we zo druk geweest. Op fasttracker, op je Roland drumcomputer of in ons bandje. Je was onze meest talentvolle gitarist, zo jammer dat je die gitaar zo lang aan de kant hebt gezet. Ik stel mij nog zo makkelijk je gitaarblik voor. Mij strak aankijkend, hoofd geknikt. Dan was je echt totaal ergens anders.
Maar na een paar uur computeren waren we het op een gegeven moment wel zat. Dan gingen we ‘naar buiten’. Nooit met een plan. En daar gebeurde het altijd. Misschien komt het omdat we nog niet belast waren met gezond verstand of een volgroeid moreel kompas, maar de gaafheid die we gezien en gedaan hebben…
En daarnaast heb ik veel gehad aan je meningen. Daar had je nooit tekort aan. Je scherpe analyses en je uitdrukkingsvaardigheid. Bij veel dingen die ik deze dagen hoor, komt jouw mening bovendrijven. Dat zal nog wel even zo blijven denk ik. Hoop ik.
We zijn elkaar uit het oog verloren, zoals dat gaat. Ik vind het grappig en geruststellend om te lezen dat je die routines met gamen en vossen met Korf en Mike hebt vastgehouden. Ik herken je daar wel in.

J eetje Frank, dit is even schrikken.. Fijne gozer uit de brugklas, relaxte biertjesdrinker uit d’Arc..
Veel te vroeg van deze wereld, maar hopelijk nog veel moois te beleven in de volgende..

Heel veel sterkte aan alle vrienden en familie.

Rust zacht Frank.

Wat was het warm Frank, BOOM festival in Portugal. Onze enige maar daar mee niet minder memorabele tijd met elkaar. Rust zacht. Milko

Franky Franky... wat was je toch een mooie vent.
Jaren lang als collega’s... onze diep zwarte humor. Wat hebben wij samen een lol gehad.
Maar ook als vriend... onze gekke hobbies, onze uitstapjes en urenlange wandelingen.
Damn it

Zó oneerlijk, zó intens verdrietig. Er zijn geen woorden te vinden die dit verlies kunnen beschrijven. Wat overblijft zijn onze herinneringen aan jou. Die zullen nooit verdwijnen.

"Ik heb ook een vriendje die veel games speelt". En daar was de connectie gelegd. Heerlijk hebben we gesproken over gamen! Ik heb je helaas maar een paar keer mogen ontmoeten Frank, maar Maaike had zoveel liefde voor jou! De glinstering in haar ogen als je haar berichtjes stuurde. Maar ook het gelach van gekke feitjes.
We zullen je missen. Ik wens de familie, vrienden en natuurlijk Maaike heel veel sterkte!

Liefs,

Miranda

Lieve Maaike,
Wat een verschrikkelijk verdrietig nieuws. Ik wens jou en je familie heel veel sterkte. Liefs, Florinda

Jij hebt indruk op me gemaakt. Zoals ik al tegen Maaike zei, Ik was gek op jou. Omdat je was wie je was. Ik Zal je missen op familiefeesten waarin ik mijn toevlucht kon vinden bij jou. Onze gesprekken op feestjes waarin jij me opzocht omdat jij je veilig voelde. Ik ben blij dat ik op een intieme manier afscheid van je heb kunnen nemen. Ik ben trots op je vrouw. Maak je geen zorgen Frank, zij komt er wel. Ze heeft lieve mensen om zich heen die zich over haar ontfermen. Lieve Frank, dank dat ik je mee heb mogen maken.