Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Mijn vrolijke, warme en vaderlijke mentor van 1d.... je maakte de harde overstap naar de middelbare school een zachte landing met je energie en hart voor je leerlingen. Dank je wel.
Remko (1d, 1990-1991)

Lieve Frank,
Wat heb ik een toptijd op het VMBO , ik had nooit zin in de lessen, vooral tijdens rekenen zat ik vaker bij u omdat ik er uit gestuurd werd dan dat ik daadwerkelijk rekenen volgde...
Altijd in de wandel gangen was u in voor een praatje, altijd vrolijk en gezellig!
Vooral tijdens de Berlijn/ Polenreis was het lache gieren brullen. Tot de dag van Auswitch, toen heb ik u voor het eerst zien huilen, ookal deed u deze reis al jaren. We hebben in die week zoveel geleerd, daar kan geen 4 jaar VMBO tegen op.

Wat ben ik blij u gekent te hebben Frank, ons motto was dan ook jij krijgt die lach niet van mijn gezicht. Helaas kunnen wij nu niet meer samen lachen Frank.

Veel sterkte aan de nabestaande.

Je kwam op school vlak voor mijn vertrek als leerling.
Onze dochter heeft je ook nog meegemaakt als docent.
Bevlogen docent.
Warm mens.
Je zult worden gemist...

Wij kenden Frank voornamelijk als afdeleingsleider als je weer eens de klas uit moest of als je hulp of advies nodig had.
Ook heeft hij ons alle mooie plekjes laten zien in Berlijn en Krakau toen wij hier hier zijn gegaan een aantal jaar geleden. Toen Lisanne hier haar telefoon kwijt was in het Poolse hotel heeft hij ons hier mee geholpen op zijn eigen bijzondere manier.

Altijd zag je hem op zijn ietwat gekke schoenen en vaak wel netjes gekleed op school, hij was altijd vrolijk en in voor een praatje.

We vinden het super jammer en verdrietig dat hij nu niet meer bij ons is en dat we nu niet meer bij hem langs zouden kunnen gaan.

Veel
Sterkte voor alle nabestaande en alle collega’s die dicht bij Frank stonden.

Veronique en Lisanne

Hier schrik ik van, ik was eind 1999 tot 2002 werkzaam in de kantine van het Dalton en herinner mij Frank als een opgewekte man, als die een broodje kwam halen was er altijd wel tijd voor een praatje en een grap en een grol.
Wat een gemis voor vele van jullie!
Veel sterkte en kracht om dit verlies te dragen voor familie, vrienden en collega’s.
Tineke Meerbeek

Ik heb je leren kennen als bevlogen, gezellige aardrijkskundedocent toen ik in 1989 in de eerste klas zat. "Ik ben Frank Vlaardingerbroek, maar de eerste twee weken moeten jullie mij meneer noemen", zei jij met een grote lach op je gezicht. Daar hield dus niemand zich aan. Je deed "We will rock you" met de kastdeuren in lokaal 103 tijdens een proefwerk, want een proefwerk afnemen was maar saai. Of je zong een liedje waarmee je het antwoord weg gaf.
Later deed ik mee in de musicals "Vals Plat" en "De Waspop". Jij was de regisseur vol passie die ondanks alle ervaring toch nog stik zenuwachtig was tijdens de uitvoering.
En weer later werd ik jouw collega. "Zakelijk" hadden we niet zoveel met elkaar te maken, maar ik heb op de personeelsavonden des te meer genoten van de geweldige quizzen die je in elkaar draaide, je meligheid, je gezelligheid en heb me elke keer weer verbaasd over de enorme kennis van muziek maar ook allerlei andere "quiz"feiten die jij had.
Lieve Frank, we gaan je missen!
Lieve Margot, Teun & Maaike en Guus, heel veel sterkte met dit grote verlies.

Dag Frank,
Wat was het leuk om samen aan de musical en aardrijkskunde te werken.
Ik sprak je nog op de open dag in 2016 toen ik voor mijn zoon op het Dalton was.
Veel sterkte aan de nabestaanden.
Monique de Vries - Bongers

Lieve Frank,

Als ik jou niet had gehad op het dalton zat ik er waarschijnlijk nu nogsteeds op. Je stond altijd voor iedereen klaar en maakt altijd overal een grapje van zelfs als je eigelijk heel boos was. Ik weet nog goed dat op mijn uitrijking van mijn diploma we een selfie namen omdat je vond dat ik dat teveel deed inplaats van opletten in de klas. Wat was jij een fijne en gezellige man. Iedereen gaat jou ontzettend missen. En nog 1 keertje ontzettend bedankt dat ik jou heb mogen kennen.

Hierbij wil ik de familie, collegas en (oud)leerlingen van Frank heel veel sterkte toewensen.
Ik heb zelf nooit les van hem gehad, maar hij was de allereerste docent van Dalton die ik persoonlijk gesproken heb. Hij probeerde mij gerust te stellen en aan het lachen te maken toen ik de school voor het eerst, als bange brugpieper, bezocht op de introductiedag. Een hele aardige man die altijd vrolijk was en levendigheid uitstraalde.
Gecondoleerd!!!