Een paar mooie herinneringen aan Frans
Op een prachtige avond in Scerne di Peneto hebben Marita,, Vin en Frans en ik een geweldig mooie avond beleefd. Nadat we goed gegeten hadden en een fles Limocello soldaat gemaakt hadden, draaide het volledig onzinnige gesprek uit op suggesties van ons, een taalcursus Italiaans voor de Duitse Hapimag-Freunden samen te stellen. De oplossing was even simpel als dwaas maar wel leuk. We zetten de Duitsers in een klas en we geven ze de vraag : “Dove abita Adolfo” en Frans reageert hierop dat de Duitsers dan in koor antwoorden : In Berchtesgaden”.
Zelden heb ik iemand zo hartelijk zien lachen tot tranens toe .
Een jaar later liepen we in Florence. Op een gegeven moment ligt Frans op zijn rug midden op het plein. Ik vraag wat ben je aan het doen? Hij antwoordde dat hij vanuit deze hoek een mooie foto kon maken van de Batistera . Mijn reactie is evenwel: Je bent hartstikke gek. Frans vond dit dus niet. We hebben er hartelijk om gelachen.
Weer een jaar later ( Frans was toen nog in zijn eerste zieke ronde) liep ik met Frans over het Francopad in Noord Spanje. Een bloedserieus gesprek volgde. Hij worstelde met zichzelf of hij nog moest gaan werken. Immers hij voelde wel aan dat het niet vanzelf zou gaan. Ik weet nog goed dat ik hem aangaf dat hij het beste alle energie die er nog was, kon steken in zijn kinderen, toen nog middelbare scholieren en een beetje student .
De tranen biggelden over zijn wangen want hij wilde net als iedere vent gewoon de kost verdienen voor zijn gezin. Een paar dagen later zou blijken dat deze optie er niet meer was. Zoals jullie weten kreeg hij in Zuid Frankrijk een behoorlijk epileptische aanval.
Waarom ik dit nu opschrijf zo vlak na het overlijden van Frans, is dat ik me dit soort dingen wil blijven herinneren en met jullie delen. Frans is zeer lang ziek geweest. Maar er is ook een tijd geweest dat hij als een normale gezonde vent, kon genieten van kleine dingen en bloedserieus voor zijn gezin wilde werken en opkomen. Zo ook voor de partners van de kinderen vind ik dit van belang. Zij hebben Frans alleen maar gekend in een min of meer zieke toestand. En daarmee zou ik Frans te kort doen
Onthoudt dit ook maar.
Groet
Tom
30 oktober 2020
