Lieve Gerrit,
met verbijstering las ik vrijdag via een berichtje op je tijdlijn dat je overleden bent! Diep geschokt las ik wat een vriendin schreef over jou, zag ik je overlijdenskaart en dacht ….HOE KAN DIT, WAT IS ER GEBEURD? Ik kon het niet bevatten....
Kortgeleden (voordat het Corona gedoe begon) ben ik nog bij je geweest. Eindelijk was het gelukt om een afspraak met je te maken ;-) De afgelopen jaren hadden we beiden periodes dat we niet goed in ons vel zaten en was het contact een beetje verwaterd maar met de laatste keer dat we elkaar zagen en spraken hadden we de draad weer als vanouds opgepakt. Uren gekletst over hoe het met ons was en wat ons bezig hield...….. Je zette versgemalen bonenkoffie voor me met een oude koffiemolen. Speciaal en erg lekker!
Je liet me ook je mooiste foto's zien die je op speciaal materiaal had af laten drukken en ik mocht er eentje uitkiezen om mee te nemen. Ik had eerst een prachtige herfstfoto gekozen maar bedacht me en nam toch deze mee naar huis. Wat zie jij erin Elly vroeg je me.....prachtige symboliek hè die bloemen deels nog in de knop. Dat was ook de reden dat ik toch deze foto koos omdat het mijn eigen persoonlijke ontwikkeling symboliseerde. Ik koester deze foto nu nog meer!
Daarna hadden we af en toe nog contact via whatsapp of Messenger. En ook mij stuurde je die foto met mooie zonsondergang. Wat is er gebeurd Gerrit? Leef je echt niet meer? Ik kan het nog niet geloven en bevatten. Het is ook zo bizar om via Facebook te ontdekken dat je niet meer leeft. Te weten dat ik je nu nooit meer zal zien, niet echt afscheid van je kan nemen raakt me diep.
Ooit leerden we elkaar kennen in woongroep de Wissel, vlak voor je 19e verjaardag. Prachtige bos lange krullen had je toen. Door al de jaren heen hebben we altijd wel contact gehouden, soms wat minder maar we vonden elkaar altijd weer terug. Vaak kwam je eten (en had zo je favorieten), knipte ik soms je haren (wat was je kieskeurig ;-) ).
De laatste twee jaar was er weinig contact, soms gaat dat zo.... we maakten beiden een moeilijke tijd door en zijn allebei mensen die zich dan terugtrekken.
Je was zo'n speciale aparte jongen, opgegroeid tot een bijzondere man. Anders dan alle anderen inderdaad maar ik hield juist zo van jouw eigenheid. Dat en jouw hoog gevoeligheid maakte het moeilijker om te vinden waar je zo hartstochtelijk naar verlangde en zocht. Ik zei dan vaak "ja Gerrit, jij bent geen doorsnee type, niet van 13 in een dozijn dus dan moet je wat langer zoeken".
Ik was de afgelopen keer zo blij dat het weer goed met je ging, dat je weer zin kreeg in dingen en in meer contact. Ik ben intens dankbaar voor die gezellige middag en laatste herinnering.
Maar ik had je zo graag meer gegund, een gelukkig leven, een warme relatie en een gezin. Je was zo goed met kinderen, ook mijn jongens hebben met plezier met je opgetrokken, in de woongroep destijds maar ook daarna. Jouw tekenstijl die ik in je omslagfoto nog zie komt ook terug in de tekeningen uit de kindertijd van mijn zoons. Je hebt muziek met ze gemaakt, het was altijd gezellig dat je er was.
Echt Gerrit, ik kan het gewoon niet geloven dat je er niet meer bent. Dat de draad die we samen weer vast hadden nu kapot is, zomaar opeens vanuit het niets....
Ik moet er niet teveel over nadenken dat je zo alleen bent vertrokken naar de andere kant. Ook dat had ik je anders gegund.
Ik ga je missen, ik ga je heel erg missen.....
Rust in vrede zeggen ze dan, ik hoop dat je hebt gevonden waar je naar verlangde
Een dikke laatste knuffel voor jou
Prachtig, bijzonder ander-dan-anders mens
Ik mis je, tot ooit!

He Gerrit.

19 jaar heb ik je mogen kennen, de laatste jaren zijn we elkaar uit het oog verloren, maar je zat nog zeker in mijn hart.

Jij bent degene geweest die me aansprak op de verjaardag van Peter & Allard, 19 jaar geleden. 2001. De volgende dag zat ik in het REC en dezelfde avond op de 18 plus bij Bart.
Ik was daarvoor best wel eenzaam. En je hebt me (indirect) weer vrienden gegeven.

Daarin heb je me geholpen aan een levende relatie met Jezus, waar ik je echt voor altijd dankbaar voor ben.

Ik ben je dankbaar voor al die fietstochten, foto sessies, keren op de Soesterweg en later de Simsonstraat dat ik bij je mocht komen eten. je gezelschap, je super goeie vragen, een deel van je leven mogen zijn. Lachen, humor. En ook de nuchterheid.

Ik ben je dankbaar voor de lessen die je me gaf. In fotografie, djembee, schaken, beetje koken. Toen nog met pakjes en blikken goulash. Je zult wel trots op me zijn. Vanavond heb ik zonder pakjes en zakjes een echte jachtschotel gemaakt. Wieke vond het heerlijk.

Ik ben je dankbaar voor de fotos van de trouwerij! Dankbaar voor die momenten zoals de foto, dat je thanksgving kwam vieren in 2014 in Leusden! Samen met Wieke en mij.

En uiteraard een zeer goede pastasaus. Daar was je altijd wel voor te vinden :-)
Ik heb goeie herrineringen aan die mountainbike tocht in Limburg en Montferland.
Dat gek doen op dat festival waar we toevallig even aanpapten in Duitsland.
Samen met Wilfred, Wiard, jij en ik. Dat was echt super tof!

Ik heb goeie herrineringen hoe we met elkaar leiding waren van de lifeguard, jij de vriijdaggroep en ik de dinsdag groep. En dan samen die weekenden voorbereiden. En uiteraard de weekenden zelf ook. Ze waren super tof!

Ik denk nog steeds met veel lol terug hoe we illegaal over de hekken van Flevo heen kropen. 2003. Want we vonden het wat duur voor 1 avond. 22 euro te lappen! Jij ging er als een soepele circusman over heen. Ik niet, ik haalde m'n been toen goed open. Wat hebben we daar toen goed over kunnen lachen.

Ik heb goeie herrineringen aan patatje scoren op het Pr. Julianaplein. Daar zat die goeie patatzaak. Fimpje kijken. Frisbeen. En die blauwe maandag op die tafeltennisvereniging. Waar je echt super goed in was zeg!

Ik heb goeie herrineringen aan je onvervalste, echte aandacht die je had voor me. Me zag, me hielp. En visa versa ook. Dat ik ook in je leven mocht praten. Een kijkje, je vragen mocht stellen. Echt vriendschap.

Ik heb goeie herrineringen hoe je dat ook voor anderen had. Zo ontzettend oplettend , betrokken,. Er echt zijn.

Ik heb goeie herrineringen aan je creativiteit. Die tekeningen, muziek die je maakte met Djembee en gitaar.

Dank voor zo ontzettend veel toffe momenten maat! Ik zou ze voor geen goud hebben willen missen.

Ik mis je nu wel, Ondanks dat we niet elkaar niet direct meer zagen.
Maar dat je er niet meer bent, is echt echt niet tof. Is echt nog steeds zo ongelofelijk.

Ik had je nog zoveel goede jaren gegund. Na de moeiten die je gehad hebt, had ik je zo het goede gegund.

Het is zo vroeg dat je gaat. Eigenlijk is het altijd te vroeg, maar nu helemaal.

Ik ga missen, Ik ga je ontzettend missen. Heel erg, Maar ik hou die goeie herrineringen.
Ik stop ze in een doosje, en hou ze bij me.

Alles wat je me geleerd hebt, neem ik mee,
Alles wie je bent,
Alles wat je voor me betekend hebt en nog steeds doet.

ik ga spreken, straks, in de eeuwigheid bij Jezus.

Tot straks ! (80 jaar )