Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Gerrit-Jan was een pionier op het gebied van natuur en natuurbescherming en heeft zich jarenlang ingezet voor Stichting Duinbehoud. Gerrit-Jan was niet alleen een icoon voor de natuur, maar hij was in zijn doen en laten ook van de natuur.
Al voor de oprichting van Stichting Duinbehoud verdiepte Gerrit-Jan de Bruyn zich in de geschiedenis van het duingebied, de ecologie van de duinen en de invloed van menselijk handelen op de natuur. Op de universiteit van Leiden gaf hij (vanaf de jaren-60) college over de ecologie van de duinen, maar ook over de aantasting van de duinen door de waterwinning, de jacht en de recreatie. Deze inzichten vormden mede de basis voor de oprichting van Stichting Duinbehoud in 1977.
Gerrit-Jan was voor diverse organisaties actief op het gebied van natuurbescherming, ook voor Stichting Duinbehoud. Een memorabele gebeurtenis was de aanbieding van de knelpuntennota “Zee, Zand en Zorgen” aan staatssecretaris Gabor van Natuurbeheer op 2 december 1991. Geheel in stijl van de decembermaand wilden we dit doen met sinterklaas. En Gerrit-Jan leende zich daar wel voor met zijn wilde, witte baard. Het was een schitterend gezicht hoe hij zittend op een witte schimmel, verkleed als sinterklaas en omringd door 5 zwarte pieten het Binnenhof op kwam rijden. Een mooi persmoment om aandacht te vragen voor de natuur in de duinen.
In 1992 bracht het IVN, in samenwerking met Stichting Duinbehoud en KNNV het boek “Beleef het duin” uit. In dit handboek over de duinen en de natuur in de duinen staan diverse verhalen geschreven door Gerrit-Jan de Bruyn. Op deze wijze bracht hij o.a. zijn veldkennis van de duinen over op een breed publiek. Dit boek is nog steeds een aanrader voor iedereen die nieuwsgierig is naar het duingebied als leefgemeenschap.
In 2002 ontving Gerrit-Jan de Bruyn uit handen van toenmalig voorzitter van Stichting Duinbehoud, Loudi Stolker, een oorkonde (De Duinwachter) als waardering voor zijn inzet voor de natuur in de duinen en het werk van Stichting Duinbehoud.
Gerrit-Jan de Bruyn was vooral een verhalen verteller. En niet alleen over de vakkennis die hij haalde uit de literatuur, maar vooral over de kennis die hij opdeed uit waarnemingen in het veld. Gerrit-Jan was iemand die woonde in het duin. Al van jongs af aan leerde hij observeren. En niet alleen door te kijken, maar ook door te voelen, te luisteren, te ruiken en te proeven.
Kenmerkend van hem was hoe hij op blote voeten een boom in klom, zonder de boom pijn te doen, en zittend op een tak leerde en genoot van de natuur. Hoe hij kinderen liet zien hoe je een blaadje van een brandnetel kunt plukken (en zelfs eten) zonder dat deze gaat prikken. Hoe je de komst van een vos eerder kan ruiken, dan dat je hem ziet. En hoe hij door het geduldig “op zijn buik observeren van de mieren leerde hoe de sociale gemeenschap van een mierenkolonie functioneert (zie o.a het themanummer Meijendel, Duin 1989-1).
Al deze ervaringskennis van de natuur heeft Gerrit-Jan vanaf 1991 ingezet in een van zijn levenswerken: “Het Bewaarde Land”. Met dit voor kinderen én volwassenen onvergetelijke natuurbelevingsprogramma heeft hij bij duizenden schoolkinderen liefde en verwondering bijgebracht voor alles wat leeft. Gerrit-Jan heeft geprobeerd kinderen liefde en begrip voor de natuur bij te brengen door samen met kinderen te kijken, te voelen, te luisteren, te ruiken, te proeven en te beleven.
Marc Janssen
directeur Stichting Duinbehoud

Gerrit Jan, Buizerd, wat een zeldzaam prachtmens. Zijn Wachterslessen hebben een geweldige indruk op me gemaakt, en zijn verhalen over de mieren, die hun kuddes met bladluizen beheren en melken voor de honingdauw - tenzij het mierennest wordt leeggeroofd door een Groene Specht, want dan krijgen de herders ineens de opdracht om de luizen zelf te vangen en naar het nest te brengen, omdat ze dan eiwitten nodig hebben om de kolonie weer op te bouwen. Mierenkenner en magiër, vriend en opperverwonderaar. We zijn samen nog op zoek geweest naar de IJsvogel, bij Fortmond langs de IJssel. Ik heb Jane Goodall tijdens een van haar bezoeken aan Nederland meegenomen naar Meijendel, ze was verrukt en geraakt. Dankjewel lieve Buizerd, vlieg maar tussen de boomtoppen door en houd ons in het oog, terwijl wij jouw lessen, je verwondering en inspiratie doordragen.

Vroeger was ik student en deed een onderzoek bij prof Kuenen en zat aan een grote tafel waartegenover soms Gerrit Jan kwam zitten om mij te helpen met te onderzoeken naar onderdelen van beestjes in de spitsmuizenpoep (dat was mijn 'onderwerp'), want die gingen niet in winterslaap, dus dat intrigeerde mij, maar ik wist niets van insecten of van ander klein gedierte. De poep was al eerder gevonden en in potjes bewaard. Gelukkig kon Gerrit Jan mij helpen. Wat een aardige man was hij. Ik was toen 20 jaar of zoiets. Later hoorde ik dat hij Buizerd was geworden en toen ik 75 werd heb ik hem durven vragen of hij mijn verjaardag zou willen vieren met zijn wandeling met mijn kleinkinderen. Hij zei meteen "Ja" en vroeg alleen hoe oud ze waren, want onder de 8 jaar deed hij het niet, geloof ik. Gelukkig had ik ze allemaal ( neefjes en nichtjes ook, op de goede leeftijd tussen 8 en 11) dus het ging door. Die dag kwam op het parkeerterrein uit het bos een bebaarde man op blote voeten aangelopen en maakte kennis met ons stelletje. Het klikte meteen en wij mochten mee op afstand, Mijn filmende dochter en ik, en zo kreeg ik een fantastisch kinderfeest voorgeschoteld. Ons groepje was meteen betoverd, en ze leerden van alles: bomen klimmen, dood van levend onderscheiden, in het donker de weg leren met je gehoor en gevoel, en noem maar op . Na een paar uur dartelen kwamen ze allemaal op blote voeten weer bij ons terecht en aten we pannenkoeken in de boerderij. De Buizerd wilde er ook wel bij zijn. Het had geklikt, En mijn kleinzoon van 11 hield spontaan een dankspeech

Ik heb net een lang tekst geschreven en nu ben ik hem kwijt

Ik heb Gerrit Jan al sinds onze studietijd gekend. Ook toen verbleef hij heel vaak in de duinen. Eind jaren zestig werd door de provincie het plan weer opgepakt om de zgn. Duinweg aan te leggen, een snelweg van Den Haag naar Katwijk, dwars door Meijendel en de Bierlap. Gerrit Jan heeft toen actief meegedaan aan het verzet tegen deze verkeersweg. Het was de eerste actiegroep in ons land die zich tegen de aanleg van een verkeersweg door een natuurgebied in verzet kwam. De actie had succes, de Raad van State nam het besluit dat deze snelweg niet mocht worden aangelegd, niet door de duinen en niet de de Wassenaarse landgoederen.
Helias A. Udo de Haes

Ik kende Gerrit Jan van mijn studie biologie. Het begon met mierennesten besturen. Gerrit Jan met blote voeten in een nest want dan kon hij voelen of het een buurvolk of een vijandig mierenvolkje was. Veel van hem geleerd. Zelf daarna ook maanden in de duinen gezeten en naar planten en mieren gekeken.
Later, toen ik zelf in mijn eigen omgeving actief was voor natuurvereniging IJsselmonde, hem nog eens gevraagd om een excursie voor ons te leiden in Meyendel, op zijn blote voeten. Waar hij ons ook vertelde over het bewaarde land.
En voor ons een lezing gegeven over vossen. Zijn tweede liefde na mieren, die volgens zijn zeggen wat klein waren toen ie wat ouder werd en toen is ie overgeschakeld op een wat groter dier.
Een mooi mens en een voorbeeld voor ons allemaal.
Christa

Gerrit Jan was in mijn ogen de superbioloog, heel vaak te vinden in Meijendel waar ik ook was voor mijn studieproject al was niet onder zijn leiding. Kenmerkende kleding, blote voeten of makkelijk schoeisel en altijd de witte baard. Na mijn studie met echtgenoot ondertussen kruisten onze paden regelmatig volgende de duincursus, echtgenoot als natuur gids en later wachter. Voor mij een mooie herinnering aan de biologie tijd en blijvende interesse voor de natuur, mijn kinderen zagen in hem eerst Sinterklaas :).
Familie koester de mooie herinneringen en sterkte
Louise

"Leave nothing but your footprints..."

Overal staan ze, lieve Buizerd,
de afdrukken van jouw blote voeten,
zo doorleefd, zo licht, zo indrukwekkend...
Zo verbonden met jouw Bewaarde Land
dat je met passie en liefde hebt gedeeld
met duizenden kinderen
en met ons.

We zijn dankbaar dat we het Bewaarde Land
verder mogen delen
in jouw voetsporen.

De wachters van het Bewaarde Land Den Haag