Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Ik wens iedereen die natuurmens en mentor Gerrit Jan "Buizerd" van dichtbij heeft meegemaakt, die met zijn charisma, kennis, ervaring en enorme gedrevenheid de wereld een stukje beter heeft gemaakt, veel sterkte en de allerbeste herinneringen toe.

Mijn herinneringen zijn van vóór 2016, toen ben ik zelf met pensioen gegaan. Ik weet dat de kinderen gek waren op het Bewaarde Land en vol bewondering waren voor "de maan die kon klimmen met blote voeten". Ook zijn verhalen waren boeiend. Ik denk dat Buizerd kinderen zéker bewondering voor de natuur meegegeven heeft.

Ik heb veel van Gerrit Jan geleerd over de natuur. Niet zozeer hoe alle planten en dieren heten, maar vooral hoe je de natuur respectvol bejegent. Een anekdote uit velen: tijdens mijn opleiding als natuurgids wees ik een keer een plantje aan met mijn voet, en vroeg welke soort het was. Gerrit Jan knielde neer bij het plantje (ik dus ook) en samen bekeken we de bloem. Die had een gespleten stamper: Slangenkruid! Moraal: je moet de natuur niet uit de hoogte benaderen, maar op ooghoogte! Later veel met hem samengewerkt, bij de Bomenbond Rijnland, in het Bewaarde Land, samen excursies gegeven en samen naar de congressen van de Partij voor de Dieren waar we allebei lid van waren, en regelmatig vogeltochtjes met Deirdre. Mijn boek de Canon van de Nederlandse natuur had ik al aan hem opgedragen. Nu voor de laatste maal" dank Buizerd!