Denkend aan jou,
dan hoor ik je weer de hele wereld vervloeken,
als er weer eens iemand of jezelf onrecht was aangedaan,
of als Ajax of oranje niet goed speelde,
of als een computer spelletje je niet wilde lukken.
Dan vlogen de vloeken door de lucht en de spelletjes in stukken.
Maar toen jij te horen kreeg dat je kanker had,
is er geen vloek over je lippen gekomen,
er was alleen verdriet en onmacht,
en later zelf dankbaarheid,
dat jij ziek geworden was en niet een van ons,
want dat kon je niet aan, in je eigen lot kon je wel berusten,
al had je wel zorgen van hoe het nu moest gaan met ons,
als jij er niet meer was.
Wij moesten jou beloftes doen,
we mochten niet blijven treuren maar weer gelukkig worden,
door gaan met ons leven en niet alleen blijven
en vooral niet ons geloof verliezen,
zo dat je met een gerust hart afscheid kon nemen......
Lieve schat, na zes jaar hebben we nog heel veel verdriet om jou,
maar we zijn door gegaan, zoals jij dat wilde.
Je zult nu wel lachen, dat ik met Jos getrouwd ben,
die ik toen jij het zei niet wilde,
en ook Gerard en Carina doen goed hun best,
zoals jij het zo graag zag.
Carina heeft een hele lieve Vriend Tonny en ze wonen samen in Maassluis, en Gerard doet de opleiding voor politie,
en ook hebben we allemaal ons rijbewijs gehaald, gerard zelfs E.
Zodat hij nu chauffeur is bij de Sigma.
Maar niet alles gaat zo als jij het wilde,
zo kunnen wij niet meer geloven,
ook al moesten wij jou dat beloven.
Het verdriet van het gemis blijft zo aan ons knagen.
Waarom blijven wij ons maar afvragen?
Denkend aan jou,
weet ik dat ik nog steeds ontzettend veel van je hou!
