Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Nog steeds voel ik gemis van dit gezin als ik iets hoor over het land Haïti.
Als ik werk op de Haagse Hogeschool, want dan ging ik even langs bij Gaby om te groeten. gemis als ik in de media lees hoe slecht er voor sommige kinderen wordt gezorgd, of op een balkon wordt gezet omdat het kindje op zoek was naar eten. Dan voel ik een enorm gemis van deze twee kanjers die zo het verschil maakten in deze harde maatschappij. Zal het gemis verdwijnen, nee en dat hoeft ook niet, want ik wil hen koesteren en onze vriendschap in gedachten blijven behouden.

We zullen nooit vergeten hoe blij ze waren dat ze de kinderen gingen halen. Vorige week heb ik nog de filmpjes bekeken van hun gelukkigste uren met de kinderen!
veel sterkte voor alle nabestaanden!
Els en Hans (van Kreta)

In gedachten, na het bericht van de verwoestende aardbeving.
In gedachten, na het bericht van de vermisten.
In gedachten op Eindhoven Airport, wat een dag was van een lach en een traan. Ingedachten, iedere dag, als ik naar onze zoon kijk en hoe dankbaar wij zijn. Ieder jaar weer ingedachten op de 12de Januari wat nooit zal worden vergeten.
Ingedachten.........

Voor velen een dag om nooit te vergeten. Ook voor ons niet.
Wij wensen de familie en vrienden deze dag veel sterkte toe.

Jan en Marijne Verbueken

Het gemis blijft....

Lieve Gosse, Gaby, Erline en Willaire,
Het is alweer 6 jaar geleden. Niet te geloven.
Voor ons is de tijd gevlogen. Dankbaar dat wij onze zoon wel in de armen konden sluiten, maar ook verdrietig dat jullie geluk maar zo kort heeft mogen duren. Het is oneerlijk verdeeld in de wereld. Ik hoop dat jullie nu wel voor altijd samen zijn. Onze zoon had het in het begin nog over Erline en Willaire, dat ze mooie kleren aanmochten omdat hun papa en mama kwamen. Nu, 6 jaar later weet hij dat niet meer, maar wat er toen is gebeurd zeker nog wel.
Al jullie dierbaren wens ik vooral deze dagen enorm veel sterkte. We zijn zeker ook in gedachten bij al die mensen die in Haiti zijn en ook geliefden zijn verloren.

Ik wil hierbij de nabestaande gedenken.!..De mensen die achtergebleven zijn...Die ondanks de klap van dit drama...moedig doorgegaan zijn en hun verdriet evenzo moedig dragen !...Familie Hoek..

Vaak denk ik nog aan mijn studiemaatje en collega van weleer, Gaby. Ik weet hoe zij verlande naar kinderen en was ook heel blij voor haar toen zij eindelijk haar twee adoptiekinderen mocht gaan omarmen. Haar vreugde heeft slechts enkele uren mogen duren en daaraan kwam in heel plotseling een einde. Maar wat weten wij van wat er is na dit leven. Ik hoop dat haar mooie ziel in vrede is en zich samen weet met haar man en kinderen en dat zij zich bewust is van hoevelen met liefde terugdenken aan de fijne persoon die zij was. Lieve Gaby, ik hoop dat jij en je geliefde gezin eeuwig mogen verblijven in een plaats vol licht en vreugde.