Geregeld lees je in de kranten of zie je op tv/internet berichten over de nasleep van de aardbeving in Haïti. Het lijkt nog zo kort geleden. Berichten dat Gosse, Gaby, Erline en Wilaire vermist werden. Je balanceerde tussen hoop en vrees. Helaas bleken ze te zijn overleden op mogelijk de gelukkigste momenten als jong gezinnetje.

Zelf had ik alleen contact met Gosse. Vrijwel jaarlijks belde hij me in december op en zei dat we weer eens een bakje warme coco moesten drinken op de burelen van de ANWB. Dan wist ik genoeg. Mijn kerstvakantie zou weer voor een deel bestaan uit feiten vergaren en tekstjes schrijven. Na afloop van de klus, in januari, dronken we weer een bakkie en namen afscheid. Regelmatig ging in december de telefoon en hoopte ik de stem van Gosse te horen, alsof het gebeuren in Haïti slechts een nachtmerrie was geweest. Wie er ook aan de andere kant van de lijn tot mij sprak, Gosse was het niet. En dat zal ook nooit meer gebeuren. Gosse was een fijn mens en iemand met wie je prettig zaken kon doen. Ongetwijfeld heeft hij in de hemel - of waar hij en zijn gezin zich na het aardse heengaan ook bevinden - alles goed geregeld en geniet het gezin nog jaren van elkaar. Maar van mij had dat nog jaren in Nederland mogen gebeuren.

Ik wens familie, vrienden, collega\'s en kennissen alle sterkte om het verlies van Gosse, Gaby, Erline en Wilaire te verwerken. Zeker exact een jaar na dato zal er net even iets meer aan dit gezinnetje worden gedacht.

familie en vrienden,

het is nog steeds niet te bevatten, een jaar na de ramp in Haitie. het voelt nog steeds zo oneerlijk.
sterkte en veel kracht wens ik jullie, vandaag en alle dagen.

Een jaar verder........wat gaat de tijd in Nederland snel.....maar in gedachten is het nog maar net geleden dat de vreselijke aardbeving Haiti verwoest heeft.Een jaar verder...het verdriet blijft,is niet minder geworden...
WAAROM?Waarom moest dit Gosse,Gaby en kinderen dit treffen.Wij hadden ze zoveel geluk gegund........het mocht niet zo zijn......pijn,verdriet en tranen als we eraan terug denken,bijna dagelijks!
Heel veel sterkte voor ouders en verdere familie in deze zo moeilijke periode.

Soms droom ik over Gaby, Gosse, Wilaire en Erline en ervaar hoe gelukkig ze als gezin zijn samen.
Enorm tragisch dat hun familie, vrienden, collega\\\'s etc. dat in werkelijkheid nooit hebben mogen meevieren.
Veel sterkte toegewenst allemaal.

Een jaar is snel voorbij, verdriet niet.
In gedachten bij de nabestaanden wens ik ze sterkte op deze dag

NA EEN JAAR KRIJG IK ER NOG STEEDS TRANEN VAN IN MIJN OGEN...DIT HAD NOOIT MOGEN GEBEUREN WARROM?wE WENSEN NOGMAALS DE NAABESTAANDEN KRACHT TOE.AFZ FAMILIE HOEK.

Beste familie,

Ik wil jullie nu, een jaar later, nogmaals heel veel sterkte wensen met het verlies van jullie dierbaren. Wat een oneerlijk verlies en gemis is dit......
Houd elkaar goed vast, wij denken aan jullie....

Carla (moeder van een zoon uit Haiti)

Lieve familie,

Het is alweer een jaar geleden. Ondanks de blijvende herinnering in ons hart, is het vandaag een speciale dag het verlies van Gosse, Gaby, Erline en Wilaire te gedenken. Wij wensen de familie vandaag veel sterke en kracht toe.

Liefs, Jan en Marijne

Lieve vrienden en nabestaanden van Gosse en Gaby, veel sterkte nu de herinneringen weer zo sterk terugkomen.

Lieve familie en vrienden van Gaby en Gosse,
Vandaag is het een jaar geleden. De tijd gaat snel. Elke dag op het werk kom ik de foto van Gaby, die er nog steeds hangt tegen. Dan denk ik aan haar gelukkige gezicht, vlak voor het vertrek vorig jaar: ze gaf licht. Dat blijft mijn herinnering. Veel sterkte met deze dag en de volgende dagen