Hans was de ultieme stadmens met het café als huiskamer, zoals hij lang geleden in het toen gloednieuwe studentenhuis Weesperstraat ook al altijd in de gemeenschappelijke keuken was te vinden of beneden in de mensa aan de (koffie)bar en niet op zijn kamer. De studie kwam ooit af, maar voor een carrière was hij niet voorbestemd. Hij ging zijn eigen gang en wist heel knap losbandigheid en gedisciplineerdheid met elkaar te combineren. Met de verhalen, meningen en kijk op van alles en nog wat, met een fluitje en een sigaretje erbij, is het nu helaas afgelopen.

Ashes to Ashes, Dust to Dust
If God won\'t have him the Devil must

Als Hans mag kiezen - en dat mag hij nu - kiest hij niet voor die goddelijke hemel maar voor die duivelse hel.
De kans dat daar een anti rookbeleid is ingesteld is vele malen kleiner. En dat rookverbod zat hem vreselijk dwars. Het ontwrichtte zijn sociale leven en verstoorde zijn immer gelijkmatige humeur.

Als kettingroker produceerde hij tijdens zijn leven een enorme hoeveelheid as. Nu is de finale. Hij gaat in rook op en wat overblijft is enkel as.

Maar wat bij ons - zijn vrienden die van hem hielden - overblijft is de herinnering aan een bijzondere man die alleen al door zijn aanwezigheid anderen een goed gevoel gaf. Tot zijn verbijstering.
Zelf zei hij daarover: \'Ik heb jammerlijk gefaald. Wat ik ook doe of zeg, ze blijven me aardig vinden\'.

Hans, moge de duivel je komen halen. Het is je gegund.

Kooijvogel!!!
Je bent stilletjes weggevlogen.
Lieve Hans, ik wens je een goede vlucht.

We gaan je op de uitgeverij missen, zelden aangekondigd, altijd welkom, even zitten (en toen het nog mocht met een sigaret) je fijne commentaar op wie nu wel en wie nu niet kon schrijven in de manuscripten die je ter vertaling van ons meekreeg. Bij je oordeel alleen bleef het niet, maakte je vele Engelse en Amerikaanse boeken net iets beter dan hoe de schrijver ze oorspronkelijk schreef. En als wij weer eens druk waren, groef je met plezier de slush-pile af en ontdekte je en passant nog even een paar nieuwe auteurs. En daarna had je genoeg gelezen, gezegd en vertaald, en werd het tijd voor de Pels. Dag Hans.
Sander Knol, namens iedereen van De Boekerij.