Gecondoleerd met het verlies van jullie man , vader en opa.
Geschrokken van het bericht , jongsleden nog gesproken.
Heel veel sterkte toegewenst.

Berend en Tilly bremer
Berend-jr

Vroeger prachtige tijd gehad samen, R.I.P.
Jeroen.

Wat een intens verdrietig bericht welke ik opgestuurd kreeg
Ik zat bij Hans in de klas op de MEAO
We gingen in die tijd veel met elkaar om en voetbal kijken Hans bij mij en ik bij hem.
Zijn vader was onze boekhouder in die tijd.
Goede herinneringen aan die tijd , wens jullie mega veel sterkte in deze zware tijd .
En dat jullie trots op Hans waren is niet meer dan terecht . Een suoer kerel was ie .
Groet vanuit Colombia
Jan Hup

Wat een schok toen ik het bericht hoorde. Het is nog steeds niet te bevatten.

27 jaar geleden begon ik als jonge vrouw van 23 bij de post. Midden in de drukke kerstperiode kwam ik terecht in een team van ervaren postbodes, die al precies wisten hoe alles moest. Daar stond ik, onervaren en onzeker, en kreeg onder andere opleiding van Hans. Met zijn kalmte en rust, legde hij mij uit hoe ik het werk moest aanpakken.
Die eerste weken waren pittig. Toen ik eenmaal alleen op pad moest, maakte ik elke dag ontzettend lange dagen. Veel collega’s fluisterden: “Die gaat het niet redden.” Hans hielp me, zette alvast de post voor me klaar en zei steeds: “Laat je de kop niet gekmaken, meissie! Het komt wel goed.” En hij had gelijk, want het kwam goed.

Een tijdje geleden kwam ik Hans nog tegen bij de Plus, bij de kassa. “Hee meissie, alles goed?” zei hij. Ik, inmiddels 50, moest lachen om dat “meissie.” We kletsten even, uiteraard over het werk bij de post, over 'vroeger' en hij vond het mooi dat ik nu mijn plek binnen het onderwijs had gevonden. “Alles toch goedgekomen, hè?”, zeiden we lachend.

En nu dit verdrietige nieuws. Zijn woorden “Het komt wel goed”, klinken nu heel anders. Het is een bitterzoete herinnering geworden.

Heel veel sterkte gewenst aan iedereen die Hans kende en liefhad. Wat een enorm verlies...

Volledig lamgeslagen en intens verdrietig ben ik door het plotselinge overlijden van Hans. Het raakt mij enorm dat Hans er niet meer is. Wat als collega’s begon, werd een dierbare vriendschap. Er werd weleens gezegd als jullie beide ergens aanwezig zijn, dan zijn de rest van de mensen eventjes overbodig, want we hadden elkaar altijd veel te vertellen. Ik ga Hans zo vreselijk missen, de concerten, de kerstbiertjes zullen nooit meer hetzelfde zijn. Nooit meer eventjes met Hans kunnen kletsen.
Fam. Prij, ik wil jullie heel veel kracht wensen met het enorme verlies van Hans te moeten dragen.
Ik vind de kaart zo mooi gekozen in foto, tekst, kleuren en locatie.
Ik denk precies hoe Hans het gewild zou hebben.

Hans een mooi mens is niet meer tussen ons niet te bevatten . Hans die altijd rustig bleef en mij vaak op mijn plek zette dat ik me niet zo druk moest maken over de post . Ik heb hem zelfs nog opleiding gegeven meer dan 30
jaar geleden… samen met Hans op pad nou dat was wat .Zo een knappe kerel toch … wie wil die nou geen opleiding geven 😆.Het was een geweldige tijd fijne herinneringen aan Hans als collega maar ook als persoon. Carla &kinderen en familie heel veel sterkte met dit grote verlies en kracht om dit verlies te dragen . Lieve Hans rust zacht . Esther Bode