Herinneringen aan vriend Har,
Ik heb Har leren kennen via Astrid en mijn vrouw Mieke. Astrid en Mieke waren 40 jaar geleden collega’s en werden toen vriendinnen.
We hebben met zijn vieren veel gereisd : 2 x naar Australië , naar Madeira en Rusland, tripjes naar Europese hoofdsteden en de vriendinnen in Engeland, maar ook tennis weekenden in Maastricht. Tevens zijn wij veel keren naar jullie huis in Spanje geweest waar we werkten en vakantie vierden.
Har kon zich goed redden in andere talen. Maar soms was dat even minder. Zo vroeg onze Engelse vriendin Lana wat Har voor de kost deed. Har, de aannemer, zei dat hij een “Undertaker” was. Lana keek verwonderd en vroeg mij of Har daadwerkelijk een begrafenisondernemer was.
Har had bijzonder vaardigheden en wilde anderen dat ook graag leren. Zo wilde een mooie vriendin van Peter een keer meedoen met een potje biljarten. Har ontfermde zich over haar. Bij één van de aanwijzingen lag Ineke half op het biljart met Har over haar heen gebogen. Jammer dat ik toen nog geen smartphone had!
Har was een hardwerkende man met een tomeloze inzet. Helaas resulteerde dat soms in een slaaptekort. Zo ook tijden een verjaardagsfeestje bij Rita. Har vroeg mij of ik in haar appartement een plekje wist waar hij even zijn ogen kon sluiten. In de trapkast heeft hij toen, gezeten op een gekanteld kratje, een dutje gedaan. Na een half uur was Har weer het mannetje.
Har had bijzondere eetgewoontes. Zonder vooraf te proeven strooide Har steevast zout over zijn eten. Toen hij een te lage bloeddruk had kreeg hij echter het advies van de huisarts om wat meer zout te eten!
Har investeerde veel in familie, vrienden en relaties. Het resultaat daarvan is vandaag hier te zien.
Toen ik minder uren ging werken en Har al ziek was, gingen we iedere 2 weken een middag wandelen. Als ik hem ophaalde was hij opgewonden en blij als een kind. Na de wandeling kon hij ontzettend genieten van appeltaart met slagroom. Aansluitend gingen wij dan met ze vieren naar zijn geliefde en het voor hem vertrouwde visrestaurant van Es.
Har zat met mij in een vriendengroep dat eens per jaar, tussen kerst en Nieuwjaar, een biljart middag had. Har had daar altijd veel plezier in. Toen Har ziek werd zijn we ieder kwartaal met hem gaan biljarten. Er bij horen was voor Har toen het belangrijkst. Har heeft meegedaan tot het niet meer kon en hij ook de interesse in het biljarten was verloren.
Alle lof voor Astrid en Bianca. Zij hebben Har zeer liefdevol verzorgd, onder steeds moeilijker wordende omstandigheden. Ook in het verzorgingstehuis was hun zorg onmiskenbaar aanwezig.
Har, mede namens Mieke, de biljartvrienden en alle andere vrienden en vriendinnen, bedankt voor je vriendschap en de mooie herinneringen.
