Tijdens één van de vele vakanties in Zwitserland dineerden we bovenop de Niesen, een berg bij Spiez met prachtig uitzicht over het Berner Oberland. Na het diner moesten we nog een half uurtje op de trein terug naar beneden wachten. We wandelden naar het uitzichtpunt waar Rik en ik zonder problemen tot de leuning liepen en een prachtig uitzicht zagen over de omliggende dalen. "Mooi uitzicht hè, Harald? ... Harald?". Harald bleek aan de andere kant van het platform stijf tegen de bergwand aangedrukt te staan, hij had namelijk nogal last van hoogtevrees.

Ik ken Harald uit de onbezorgde 10-er/20-er tijd. Schaken op het Oosten, wat in de loop der jaren steeds meer inhield: snel klaar zijn met de officiële partij zodat Ed, Arjen, Rodger, Harald, Robert en ikzelf in het voorhalletje ons konden richten op D&D, snelschaak of andere spelletjes. Ik herinner me Harald vooral als altijd opgewekt (die grijns van hem heeft in de loop der jaren niet aan kracht ingeboet zie ik) en oprecht. Ik heb hem nooit een kwaad woord over iemand horen zeggen. Helaas zijn we elkaar uit het oog verloren toen ik na een paar jaar studeren steeds minder in Haarlem kwam. Toen Rodger mij vertelde dat Harald uit het ziekenhuis ontslagen was nog geen twee weken geleden keek ik al uit naar een hereniging aan een willekeurige spelletjestafel.

Helaas heeft dat niet zo mogen zijn.

Harald ken ik via onze gezamenlijke vriend Wilfred. Ik denk dat de eerste keer dat ik Harald heb ontmoet, was tijdens 1 van de door Wilfred en ik georganiseerde muziek evenementen, Harald droeg toen ons muziek collectief T-shirt die hij had gekocht om dat het een mooi shirt is maar met name om ons te steunen. Hij droeg het shirt in zijn spijkerbroek, wat mij opviel omdat niemand anders dat deed. Ondanks dat het mode beeld vraagt/dirigeert om een T-shirt niet in de broek te stoppen, droeg Harald ons shirt zo als hij dat fijn vond. En zo waren er wel meer dingen die Harald deed op de manier zoals hij het het prettigst vind, wat een mooie authentieke man! Dank dat ik je heb mogen kennen. Heel veel sterkte nabestaanden, geliefden en vrienden.
Tjarda Winkler

Met ontzetting en enorme schrik heb ik kennis genomen van het overlijden van Harald. In de eerste plaats mijn condoleances naar familie, vrienden en nabestaanden. Terwijl ik dit schrijf kan ik nog steeds niet geloven dat dit echt waar is. Hoe kon dit gebeuren? Harald bevond zich in de bloei van zijn leven.
Zelf ken ik Harald uiteraard van de groep vrienden die zich inzette voor het behoud van het laatste Hondekop-viertje, de ElD4 766. Jarenlang was hij het boegbeeld van het in deze trein gevestigde winkeltje De Hondeshop. Toen dat door reorganisatie voorbij was (hiervan begrijp ik nog steeds niets) bleef hij zich inzetten voor dit stuk erfgoed. Op ritten was het altijd leuk Harald weer te zien en van gedachten te wisselen over wat we nog allemaal van plan waren.
Ook bij de NVBS in Amersfoort was het altijd leuk Harald te zien. Hij deed vaak mee aan de Railquiz, waarbij hij altijd zeer hoog eindigde. Daarnaast hield Harald erg van muziek en hij bleek wat smaak betreft grote overeenkomsten te hebben met die van mij. Daarbij kwam de Top 2000 regelmatig ter sprake, maar ook klassieke lijsten vulde hij in. Heel bijzonder was dat ik hem in Amsterdam eens volkomen onverwacht ontmoette bij een concert van De Dijk.
Weten dat dit alles nu voorgoed voorbij is wil nog niet echt indalen, maar de berichten spreken niets tegen. Hopelijk kunnen we allemaal een manier vinden om hier mee om te gaan.
Philippe Kessels
dieselvijf.1940-41@ziggo.nl

Met ongeloof vernamen we dit weekend, dat op de veel te jonge leeftijd van 49 jaar onze voormalige vrijwilliger Harald de Lijster is overleden.

Harald is in de beginjaren van de Stichting Mat’54 Hondekop-vier als beheerder van de Hondeshop actief geweest. Daarnaast was hij als vrijwilliger ook in andere rollen actief, wanneer de situatie daarom vroeg.

Vrijwilligers en bestuur van Stichting Hondekop wensen zijn familie, vrienden en andere dierbaren veel sterkte toe.

In Haarlem, meer dan20 j geleden, wordt er door een een groepje jongeren , en ik, niet alleen schaak gespeeld maar ook andere spellen. D en D, Talisman, kolonisten, en andere spelletjes. Met jou erbij was het altijd gezellig en er werd veel gelachen.
Een mooie tijd... veel leuke herinneringen vaar ik nog vaak aan terug denk.
Rust zacht, gezellig ventje...

Er zijn vele mooie herinneringen zie ik, steun voor nu en later. Maar ook moeilijk te bevatten dat iemand er niet meer is.
Ik kende Harald niet persoonlijk, maar zijn broer in Utrecht. Heel veel sterkte de komende tijd. Ik kan met niet voorstellen hoe het zou zijn om mijn broer zo jong te verliezen.
Liefs, Mieke