Nicole en kinderen,
Nicole en kinderen,
Met verslagenheid heb ik het overlijdensbericht van Hein gelezen. Ik wist sinds enkele maanden dat hij erg ziek was, maar als je het dan leest is het toch een schok
Ik heb Hein in 1990 leren kennen als een zeer aimabele en leergierige medewerker. Iemand die altijd bereid was om te helpen. En op wie, als het voetbal het toeliet, je altijd een beroep kon doen. Voetbal was een passie waar hij niet over uitgepraat raakte.
Hij was altijd positief en opbouwend kritisch ingesteld. Kwam met weldoordachte opmerkingen en ideeën op allerlei gebied. Dit heeft hem ook diverse beloningen vanuit de ideeënbus opgeleverd.
Moeilijkheden waren uitdagingen, zoals de corrosiestop in 1990 en de grote stop in 1996. Dit heeft verder ook richting gegeven aan de invulling van zijn loopbaan.
Ook na mijn vertrek van Nak4, kwam ik hem regelmatig tegen. Altijd positief en belangstellend. Zo zal hij in mijn herinneringen voortleven.
Ik wens jullie veel sterkte met het verwerken van dit enorme verlies.

Henk Boterenbrood

Samen jeugdleider geweest, samen in de jeugdcommissie tal van activiteiten mogen organiseren. Jouw voetbaltalenten waren inmiddels in de loop der jaren zo goed ontwikkelt dat je een plek verdiende in het eerste elftal. Omdat mijn talententen beduidend minder waren speelde ik op een lager niveau maar wat was het leuk toen jij na je eerste elftal loopbaan besloot het rustiger aan te gaan doen en bij ons “Derde” kwam spelen. Zo werden we samen leider van het “Derde” en gingen we met het team naar Polen om daar de bruiloft van Herbert te vieren, wat een avontuur was dat. Vele jaren later hebben we nog een korte periode samen bij de veteranen gespeeld, ik moest toen stoppen en had bewondering hoe topfit jij nog iedere keer op het veld verscheen.
Het hoogtepunt als laatste bewaard: “ons voetbalkamp”! We vonden dat onze jeugdspelers net zo’n leuk kamp verdienden zoals we dat zelf vroeger mochten meemaken. We zouden het gaan oppakken zo brachten we in de voorbereiding naar ons eerste kamp vele avonden door samen met- en bij Hen met een pintje en de “chipkes”. Alles wat we zelf ooit leuk hadden gevonden werd in een boordevol programma gestopt. Zoveel “stof” daar konden we heel wat jaren mee vooruit. De voorbereiding was al een feest, ieder jaar weer. Het kamp zelf was telkens een plezier om mee te maken, hoewel we verschillende types zijn voelden we elkaar zo goed aan omdat we wisten waar we samen voor stonden. En als je de spelertjes van toen nu nog over hun geweldige kampweek hoort praten dan voel ik me trots, blij en dankbaar dat samen met jou te hebben mogen doen. Dank je wel Hein voor jouw plek in mijn leven. Rust zacht, doe vader Piet en tant Til de groeten.
Lieve Nicole, Lenneke & Wouter, Mia, Kees, Wim en de hele familie. Voor jullie had deze kanjer natuurlijk een veel grotere plek in jullie leven, heel veel sterkte allemaal.

Hein, ik ben dankbaar dat ik zoveel dingen samen met je heb mogen doen en meemaken. Zoveel dingen die me als fijne herinnering bijblijven. We zaten in dezelfde klas op de lagere school. We woonden allebei in de Belhofstraat. De verjaardagsfeestjes met ons vriendenclubje; zo gingen we een keer met jouw vader Piet naar Peppie en Kokkie, wat een belevenis. We voetbalden samen in de jeugd, jij toen al achterin als verdediger. In de paar jaar dat ik op het doel stond een aantal harde “strepen” langs mijn oren gekregen omdat je vol enthousiasme de bal wou uitverdedigen, alleen de richting wel eens ontbrak en de bal achter ons in het eigen netje belandde. “Sorry” klonk het dan weer, “onhoudbaar he ;)” en we konden er gelukkig om lachen want op de totaalscore had het geen enkele invloed.
Samen een hele mooie tijd beleefd met de KPJ. We gingen op zaterdag “uit” naar Tsjé waar we naast pintjes leren proeven ook onze muziekstijl leerden kennen. Zo kopieerde Pierre voor iedereen van onze groep onze favoriete nummers; HET (cassette)bandje.
Na het voortgezet onderwijs ben ik je weer vaak op school mogen tegengekomen op de Valkstraat in Sittard, jij weliswaar op de MTS en ik op de MEAO.
Omdat je een half jaar ouder was en al ervaring had met de schakelbrommer leerde je mij het trucje en dus “scheurden” we s’ avonds in het donker op onze brommers door de straten van ons dörpke.
We gingen werken, hadden een ander soort baan maar bij dezelfde werkgever, toen nog DSM; weer iets om samen over te praten.
Ik ging samenwonen op de Molenstraat waar jij als getrouwde man al een tijdje met jouw Nicole woonde en een gezin stichtte. En kwam je langs met viervoetervriendje Ashka dan was het altijd even gezellig bijkletsen.
dl.2:

Dag Hein,
Onze vaders waren tweelingbroers. Van jouw vader Piet hebben we al meer dan 20 jaar geleden afscheid moeten nemen. En nu, op 20 mei, ben jij ook vertrokken uit het aardse bestaan. We waren neven “ op afstand” omdat we ver van elkaar vandaan woonden. Ik heb niet veel van je leven meegekregen. Maar de schok van je overlijden is daardoor niet minder groot. Het moest zo zijn.... ik ben blij dat er voor jou nu een eind aan je lijden is gekomen. En ik wens je vrouw Nicole, je kinderen Lenneke en Wouter, en natuurlijk je moeder en mijn tante Mia alle sterkte met di grote verlies. We blijven aan je denken.

We kennen mekaar al vanaf 1989,
Samen kamers ingericht voor de stages,
Samen jullie appartement in Susteren ingewijd,
Samen naar de Alpenhoorn in Maaseik,
Samen bruiloften gevierd,
Samen gepraat over voetbal, gelachen,
Samen ijs eten vorig jaar,
Altijd nuchter, vriendelijk, belangstellend.
Ondanks je ziekte,.....
Hopelijk heb je nu je rust gevonden.
Lieve Hein, rust zacht!

Lieve familie van Hein,
Het is zoveel wat we willen zeggen, maar weinig wat we kunnen doen.
We wensen jullie héél véél sterkte toe met dit grote verlies.
Tante Paula en ome Harry Zautsen-von Weersch

Hein topper,
Als oud collega heb ik dankbare herinneringen aan jou in de vele jaren die ik met jou heb mogen werken.
Oprechtheid en medeleven stonden bij jou hoog in het vaandel.
Ook in roerige tijden wist je met je humor en vastberadenheid zonder eigenbelang vele obstakels weg te werken.
Voor de nabestaanden veel sterkte toegewenst.
Hein rust zacht en bedankt voor alles.
Herman Frenken

We zijn samen opgegroeid in de Belhofstraat. We scheelden elkaar 1 schooljaar, maar doordat we naast elkaar woonden brachten we veel tijd samen door. Op elk kinderfeestje was je er bij, we speelden met half Roosteren verstoppertje en slagbal en hadden ontzettend veel plezier. In onze middelbare schooltijd vertoefden we veel van onze tijd in het KPJ clublokaal en gingen met de hele club op stap in Tsje. Na de middelbare schooltijd gingen we ieder onze weg, maar kwamen we elkaar regelmatig tegen in Roosteren. Als we ons zagen was het altijd als vanouds.
Ik zal nooit vergeten dat je de 2 mannen met cowboykleren uit Maaseik na een avondje in de Tram van de weg hebt gepikt en naar huis hebt gebracht. De ene liep op zijn sokken en de andere achterstevoren.
Vanaf het moment dat je in de hospice verbleef heb ik je regelmatig opgezocht. We haalden oude herinneringen op, aten een gebakje en elke keer hoopte ik dat die keer niet de laatste keer zou zijn.
Hein, het gaat je goed hierboven. Ik zal je missen!
Nicole, Lenneke, Wouter en de rest van de familie heel veel sterkte toegewenst.

Een aantal jaren geleden haalden jullie mij over weer te komen voetballen bij de veteranen. Jeetje wat kon jij nog ballen. De welvaart was bij jou inmiddels ook zichtbaar want dat goddelijke lichaam had inmiddels ook wat bandjes gekregen. Maar ik stond versteld van de kracht en snelheid die jij nog op de groene mat ten toon spreidde. Niks veranderd nog altijd snel en sterk, inmiddels wel voorzien van contactlenzen. Volgens mij was jij de enige die fysiek nog iets bij te zetten had van al onze vrienden
Ik schrok toen je mij vertelde dat het niet goed ging. We hielden contact. Ik ben blij dat we je nog een aantal keren hebben kunnen helpen in onze “dagopvang”. Ik merkte dat je je bezwaard voelde maar wij voelden dat zeker niet zo, we wilden graag nog wat voor je doen, inclusief de hele rol koekjes die je verorberde, maar je had altijd honger. Dat was mooi om te zien. Je nam foto’s mee van vroeger. We hadden memorie kunnen spelen, veel van die foto’s heb ik ook. Bij elke foto kwam een verhaal, een verhaal met een lach en een traan. Ik kan uren herinneringen blijven tikken. Mooie herinneringen, nooit een onvertogen woord. We zijn allebei steenbokken en veel van je karaktertrekken kan ik goed duiden. Je glipte er tussenuit op de manier zoals je was. Je hield de regie, principieel volgde je jouw eigen weg. Dat heb je goed gedaan.
We namen afscheid met de woorden “het is goed geweest”. Alles hat ein Ende nur die Wurst hat zwei.
Ik wens alle dierbaren veel sterkte. Put kracht uit zijn gevleugelde uitspraak “ich goan toch neet de ganse daag noa de kroeg om te zoepe es ich ouch thoes bie mien gezin ken zeen”. Want dat is een uitspraak die hem past. Oprecht hoop ik dat de mooie herinneringen het verdriet snel zullen overstijgen.
Hein, het was te kort maar het is goed geweest.
Je oude zandbakvriend.