Hallo lieverd,
Hier weer eens een berichtje van mij. Er is echt helemaal niets meer aan zo zonder u. Het is nu ruim drie maanden geleden dat u zo plotseling overleed. Het feit dat u helemaal alleen was, dat doet mij nog het meeste pijn. Artsen zeggen dat u er waarschijnlijk helemaal niets van gemerkt moet hebben, alles ging zo snel. Vaak heb ik het er met Remco over, daar kan ik gelukkig heel goed mee praten, gelukkig heeft hij die ervaring niet, omdat zijn beide ouders nog leven, maar hij voelt wel dezelfde pijn (bijna dan) als ik. Af en toe krijg ik nog wel eens een kaartje van een collega, maar voor de rest heeft niemand het er eigenlijk nog over. Alles gaat door, natuurlijk. Ja, met Jacqueline en Janet praat ik uiteraard nog veel over u, dan janken we alledrie en tegelijkertijd lachen we, om die lieve dingen die u altijd deed...
Beneden staat nog een aantal dozen met allemaal spullen uit uw secretaire, die moeten wij eens met z'n drietjes gaan uitzoeken, dat zal vast emotioneel worden,omdat veel ervan foto's zijn. Foto's van vroeger, toen u en Ma er allebei nog waren, en het leven zoveel fijner was.
Begin juli zijn Janet en ik samen met Jacqueline haar trouwjurk gaan uitkiezen, nou Pa; u weet niet wat u ziet; zo schitterend mooi, net een prinses!!! Ook jammer dat u daar niet bij kunt zijn, he? Maar...ik weet zeker dat u en Ma dit toch kunnen zien van bovenaf.
Heel vaak denk ik ook; nou, kom nu maar weer terug, het heeft nu lang genoeg geduurd, maar tegelijkertijd weet ik ook, dat dat niet meer kan.
Ik ga nu nog even wat dingetjes in huis opruimen. Kom binnenkort weer buurten hoor, lieverd, geeft u Ma een dikke knuffel!
Een hele dikke kus!!!
Brigitte