Het was al ver na de wedstrijd en de stemming zat er goed in. Het ging over woestijnzand, dat op de auto's lag. Herman: 'Dat is nog niks, bij de buren lag een kameel op de motorkap'. Wat hebben we met 'm gelachen. Rust zacht, lieve man.

....en dat rijmt en dekt de lading in één ‘ rijmelarijtje’ !

Er passen zóveel woorden bij jou ; opgewekte Joris Goedbloed ,

Betrokken , hulpvaardig, nuchter, mensenmens, sfeermaker, rommelig, gezelligheid ,koffie bruine stem ,bulder lach , nuancerend , vrolijk , kletskous, energie, jongensachtig, trouw...

Een kleine greep uit veel positieve woorden die er voor jou te bedenken zijn ...,open boek , geen dubbele bodem.

Ik heb je een relatieve korte tijd gekend .
We zitten vanaf het begin in een fantastische groep vrijwilligers welke “ de voedselbank-Haaksbergen” in de wieg hebben gelegd en in de kinderschoenen geholpen .
Het voelt alsof ik je al veel langer ken.
Dat kwam door jou omdat je naast het gezamenlijk doel om het onze minderbedeelde medeburgers het wat makkelijker te kunnen maken , ook geïnteresseerd in iedereen was en wilde weten met wie jij samen deel uitmaakte in deze groep de mensen .
Mensen die net als jij het hart op de goede plaats hebben zitten.
Vandaar dat we meer van elkaar leken te weten, waar jij zeker voor saamhorigheid zorgde als Mensenmens en onze voorzitter

Wat een enorm verdriet voor Ria en al dat liefs wat bij jouw hoort , de mensen die jou lief waren en de mensen die jou lief hadden .

Je laat een prachtige herinnering achter , maar ook een te lege plek doordat jou de pas té vroeg is afgesneden ... toffe peer

Een mooie tijd heb ik gehad bij EHV LA. De meeste jaren was dat samen met Herman. Was Herman erbij, was gezelligheid gegarandeerd. Hij kroop altijd in je oor om de laatste mop te vertellen, alsof niemand het mocht horen. Goede herinneringen houd ik aan je over. Of het nou op het hockeyveld was of ergens op een golfbaan. Momenten om naar uit te kijken. Nu, te jong en te plots bij ons vertrokken.
Ria en de kinderen wens ik via deze weg heel veel sterkte. In gedachten ben ik bij jullie.
Jan Herman ten Bruggencate

Mijn vader verzuchtte eens, toen hij ouder werd en hem steeds meer mensen ontvielen die hem dierbaar waren: “Er wordt gekapt in mijn bos”.
Er wordt ook in mijn bos gekapt. Herman was een van die prachtige bomen die daar al jaar en dag staan. En nu is hij geveld. Ik ben daar kapot van!
Mijn vroegste herinneringen aan Herman gaan terug tot de beginjaren 70, toen we beiden in EHV Heren I hockeyden. Mooie tijd daar aan de Witbreuksweg. Herman was volgens mij -het is alweer zo lang geleden dat ik de opstellingen van toen niet helemaal paraat heb- beurtelings rechtsvoor en rechtsmiddenvelder. Hij was snel en behendig, dat weet ik nog wel. En na de wedstrijd was hij erg gezellig, dat weet ik ook nog!
Naast het hockey kruisten onze wegen zich ook nog op andere vlakken. Pa Fleer en ik zijn beiden werkzaam geweest bij de Gemeentepolitie Enschede, ma Fleer zong in het Dameskoor van de H.Hartparochie, waar mijn echtgenote Mary dirigente van was, ik woonde een tijdje aan de Padangstraat en onze jongste zoon Tim koos ook voor de fysiotherapie als vak en heeft inmiddels, evenals Herman toen, een praktijk in Noorwegen.
Na zijn terugkomst uit Noorwegen hebben Herman en ik samen in EHV Veteranen L gespeeld en getraind. In 2012 werd ons team Landskampioen. Ik zie nog Hermans blije gezicht op de foto. In 2013 gingen we andermaal naar de nationale kampioenschappen. Dit keer kwamen we niet met de beker thuis. Ik heb daar, in Utrecht bij Kampong, een foto gemaakt van Herman (zie foto’s op de Gedenkplaats). En zo herinner ik mij hem heel graag: een vrolijke lach, sportief en bovenal een fijne, toffe vent!

Herman, nog nooit een boos of kwaad woord uitgesproken. Een toffe vent, joviaal, om mee te lachen en te genieten.
Ik heb met hem mogen hockeyen bij de veteranen van EHV. Met de Vet L samen landskampioen geworden.
Wat een verlies!
Heel veel sterkte!
Wil Dielis.