Rouwbrief
Aarzeling en kop in 't zand want
weigeren te weten wie er is gegaan.
Hilde!
Ach, Hilde...
Hilde toch...
jij tere vrouw, mooie vrouw, wijze vrouw
de berg op, kamer delen, sprookje schenken
ring in vuur, grote sprong en aanvaarden
'klein verhaal over liefde'
Hilde, zo fijn dat ik je gekend heb.
Liefs voor allen die je nabestaan.

Gecondoleerd met het verlies van jullie lieve Hilde. Ik heb voor de Volkskrant heel wat artikelen over architectuur van Ids en Hilde mogen redigeren: eerst nog onder de strenge maar liefdevolle blik van Willem Ellenbroek, later zonder hem. De stukken waren zoals Hilde was: toegankelijk, kundig en dikwijls overlopend van enthousiasme (hoewel op gezette tijden ook kritisch, en terecht!). Hilde was een enorm warme, eeuwig jeugdige vrouw, haar afscheid van de krant (een paar jaar geleden in jullie Haarlem, in kleine 'architectuurkring') zal me bijblijven: ze toonde daar iets wat ik alleen maar kan zien als een vorm van dankbaarheid voor wat haar werkzame leven en de architectuur haar hebben gebracht. En ook: een zekere gelatenheid bij de gezondheidsklachten die ze toen al had. Ik wens jullie veel sterkte bij het komende afscheid en in de zware tijd die is aangebroken. Koester jullie goede herinneringen!
Hartelijke groet
Arno Haijtema

Zij is in het grote onbekende. Zij is nog steeds, alleen zien wij haar niet meer. Toch betekent dat wel dat ik haar enorm mis. Hoe positief zij in het leven stond en altijd klaar stond voor anderen. Dat is niet alleen onvergetelijk, maar ook iets om oneindig dankbaar voor te zijn.