Ik kende Inge als een vrolijke spring-in-‘t-veld, goedlachs, blozend en soms een tikkeltje brutaal. Een sprankel in haar ogen. Noemde haar niet klein, want dan werd ze driftig (en terecht). Na de middelbare school zijn we elkaar uit het oog verloren. Af en toe kwam ze langs op mijn social media of in het nieuws. Wat was ik onder de indruk dat ze rugby als sport had gekozen en het zo voortvarend deed. En nu lees ik haar overlijdensbericht. Het is niet eerlijk dat ze al zo jong moest gaan.

Alle familie, vrienden en geliefden veel sterkte gewenst met het verlies van jullie vrolijke Inge.

Jorien Spruit (Bonhoeffer college)

Beste familie,

Heel erg veel sterkte de komende tijd. Wat een ongeloof dat Inge er niet meer is. Woorden schieten te kort.

Gecondoleerd en veel sterkte met jullie verlies.

Lieve Inge,
Ik ben dankbaar dat ik je in Calgary heb mogen leren kennen, dat we tot diep in de nacht in Halifax hebben gefeest (en uiteraard gesnackt!) en dat we elkaar op de faculteit nog hebben gezien. We kennen elkaar nog maar kort, maar langer dan dat heb jij niet nodig om een plekje in iemands hart te veroveren.
Ze zeggen wel eens 'de sterkste schouders dragen de zwaarste lasten', maar dit was zelfs voor jou te zwaar. Hier kon geen lach, geen grapje, geen spierbal, geen gelukswens, tegenop.
Het enige wat ons rest is door te leven, ten volste. Zoals jij dat ook zou doen.

Veel sterkte voor ieder die Inge ook in hun hart heeft gesloten.

Wat een verdrietige tijd. Inge was een ontzettend vriendelijke en vrolijk meid! Mijn oprechte deelneming en veel sterkte aan de nabestaanden.

Hopelijk vinden jullie steun in de vele lieve woorden van de mensen die Inge goed en minder goed kenden.

Liefs,

Carlijn Blom
(jaargenoot van Inge bij Diergeneeskunde)