1982 Startte Jacq en ik samen de opleiding verpleegkunde, Ikazia Rotterdam en woonden we in de ronde zusterflat.(achtergrond foto)
Samen in een nieuwe wereld, "ver" van huis. Wat waren we elkaar tot steun en gezelligheid.
samen met de fiets op de roltrap de maastunnel door naar de school, samen leren, samen zonnen op het dak van de flat, samen proberen op dat dak te slapen als we 7 nachten moesten werken, samen trimmen in het zuiderpark, samen gingen we soms naar bijbelstudie of de film, vaak samen eten( Jacq kon toen al lekker koken; van een knakworst kon zij iets bijzonders maken en siroop in een wijnglas was net echt ) soms werkten we ook samen dat was heel fijn en heel serieus. samen gelachen en ook vast gehuild, samen hadden we onze verkering, soms kwam Jacq mee naar de polder of ik een weekend naar Zeeuws Vlaanderen.
Vier jaar trokken we intensief met elkaar op, het voelde veilig met Jacq in de buurt in die grote stad, dat besef je pas later. We gingen naar elkaars bruiloft en op kraambezoek. Maar door verhuizing en wisseling van baan verloren we elkaar uit het oog.
In juni 2022 ontmoette we elkaar weer omdat we in de buurt op vakantie waren. Een "feest van herkenning".
Maar wat deed het me zeer om "mijn jeugdziekenhuismaatje zó te zien, en wat was ze dapper. geen aandacht voor zichzelf, maar juist voor de ander. Ook zo fijn om Bas toen weer te ontmoeten.
Wat vind ik het jammer dat ik deze mooie, krachtige, lieve, sociale, bewogen, scherpzinnege, gevoelige, dappere vrouw zoveel jaren uit het oog ben verloren. Ze is absoluut een positieve factor voor de mensen om haar heen.

Mijn gedachten gaan naar Bas, Eveline, Max, moeder Verduyn en de overige familie en vrienden, Wat gaan zij Jacqueline missen, maar het positieve wat zei gebracht heeft is gelukkig niet weg en heeft hopelijk nog een lange nawerking. Ik wens hen heel veel Sterkte en Troost in het gemis van Jacqueline.
Gods Zegen!
lieve groet Berna

Via Jan leerde ik Bas en Jacqueline kennen. In de loop van de jaren hadden we regelmatig een leuke afspraak. Ik was me bewust van haar positieve en actieve vibe. Ze hield volgens ons van uitjes en bezoekjes en voor ons altijd welkom om wat af te spreken. Op mooie momenten, zoals onze bruiloft maar ook in moeilijke periodes, als Jan ziek was, toonden jullie altijd betrokkenheid en waren er bloemen. Toen ze zelf ziek werd waren we blij met onze ontmoetingsmomentem en bleef zij gelijkwaardig voor ons. Ook zagen we dat ze de regie en levenskracht had om hiermee om te kunnen gaan. Ook de laatste keer voelden we die vibe nog en de blijheid voor de bloemen die we meebrachten. Gelukkig hebben we deze bloemen tot het eind aan haar kunnen geven. We waren regelmatig met onze gedachten bij haar, zo was er toch een verbinding.

We wensen dat jullie als familie hecht blijven, we weten zeker dat Jacqueline met jullie in verbinding zal blijven.

Liefs van Ellen en Jan