Jan en Paula waren voor ons wel vertrouwde gezichten in de kerk maar gingen pas echt leven voor ons op onze gezamenlijke Lourdesreis in 2008. Samen Paula de trein en bus in en uit hijsen. Praten over kinderen en kleinkinderen en geloof in deze tijd: ontmoeting en verbinding. Dat is na 2008 altijd zo gebleven. Dierbare leden, dierbaar lid van "onze gezamenlijke tweede familie". Twee weken geleden ging ik voor, Jan en Paula waren er samen. Het ging over onze tweede familie, we wisselden hartjes en even goede woorden uit. Zijn overlijden is onwerkelijk en plotseling en als dat voor ons al zo is, hoe moet het dan niet voor Paula, Hans en de andere dierbaren zijn. Onze gedachten zijn bij hen en wensen hen sterkte. Jan zal in liefde rusten in ons hart in het vertrouwen dat hij thuisgekomen is.
Mede namens Boris, Trix van Os

Jan heb ik leren kennen in de tijd dat we in Ommoord woonden en met enige regelmaat de Open Hofkerk bezochten. Jan was daar een van de lectoren in de vieringen. Een prominent aanwezige, duidelijk lezende, enigszins gespannen en mede daardoor soms het voorhoofd wissende man.
Verder een warme persoonlijkheid die altijd een goed woordje over had voor iedereen die daar behoeft aan had. Zeker zijn schaterende lach, van verre al te horen, zal ik niet vergeten. Ook bij de verjaardagen van zijn kleinkinderen Bas en Thom hadden we altijd even contact om herinneringen op te halen of bij te praten over alles wat hem bezig hield.
Jacques Demmenie