Het was een zeer indrukwekkend afscheid van Jan.
Wat zou hij hebben genoten.
Veel sterkte met het dragen van het verlies.

Ik ben net terug van het indrukwekkend eerbetoon van jullie aan Jan gegeven hebben. Chapeau voor de zorgvuldigheid, warmte, eerlijkheid, emotie en perfectie die jullie ten toon hebben gespreid. Het RSO speelde als nooit tevoren. Gevoed door de ademloze stilte van meer dan 600 bezoekers en hun betrokkenheid op Jan en zijn gezin, werden de muzikanten gedreven om nóg meer te geven dan normaal. Muzikanten kunnen vooral persoonlijk hun warmte en betrokkenheid tonen door hun muziek te presenteren. En dat hebben zij gedaan. Zoals Jan afgelopen zondag in Oirschot tranen in zijn ogen had, zo zou hij dit wederom ervaren hebben.
Ik werd als Brabander en als persoon via grootouders en ooms gelieerd aan de landbouw, geroerd door het portret dat jullie geschetst hebben van een hecht Brabants boerengezin. Een gezin dat hard werkt en voortdurend bezig is. Met niet alleen bezigheden voor het eigen bedrijf, maar vooral ook met activiteiten t.b.v. de samenleving. Dat muziek daarbij jullie rode draad is geweest, was overduidelijk.
Riet, je bent echt niet onbescheiden wanneer je super trots bent op je gezin. Jullie samen hebben daar de grondslag voor gelegd en jullie samen hebben een monument van een afscheid aan Jan gegeven.
De band tussen RSO en de familie van de Schoot zal zo maar niet verdwijnen.
Wij waren zeer verguld met onze prominente plaats in jullie ceremonie.

Jan Bols,
voorzitter RSO

We komen natuurlijk op allerlei momenten in de stalling voor die 2CV's. Heel vaak kwamen we Jan dan tegen. Als hij aan het rommelen was met z'n tractoren kwam hij even aangelopen om een praatje te maken. Over de auto's, over het dorp, over de kinderen of kleinkinderen, het maakte hem niets uit, altijd wel iets te vertellen. Of over de reizen die hij maakte met de caravan samen met Riet. Van die vakanties kon hij ongelooflijk genieten. We zullen die gesprekjes gaan missen. Het is voortaan stil in de stalling!

Door toeval kom ik terecht bij de harmonie in Driessen. Ik ben evenals Jan een basblazer alleen ik speel in Bes en Jan in Es. Dat is een verschil en levert een heel mooi samenspel op. Ik kom als vreemdeling, in Diessen, en dan in een dorps gemeenschap dat is toch even anders als in Tilburg. (Oorspronkelijk kom ik echter ook uit een kleine gemeenschap in Drente.) Wie vindt ik daar? Jan. Gelijk is het, jonge ga daar maar zitten we redden het wel. Een van de nummers die we toen speelden zal ik nooit vergeten. Ik was gewend om naar mijn mede basblazers te luisteren en daarop te reageren. Wat gebeurt er, halverwege dat nummer dat we oefenen gaat Jan opeens er met de melodie van door met een snelheid die niet op mijn muziekpapiertje aanwezig was. Ik denk, wat heb ik nou. Dus uit het hoofd maar Jan volgen op mijn bas. Ik had het er zwaar mee. Achteraf blijkt dat ik heel wat anders had moeten spelen. Rustig en alleen de basis voor dat nummer. De les was toen, we kunnen hetzelfde spelen maar we kunnen ook onze eigen partij hebben. Dat was mijn eerste kennismaking. Ik heb prachtige herinneringen aan ons samenspel en ik zal Jan zeker niet vergeten.
Ik wens alle nabestaanden heel veel sterkte en kracht toe.

Een groet van Ab

Ome Jan

Mijn aardige, bezige, altijd met de boerderij in de weer, goedlachse, vrolijke oom.
Koeien. Tractors. Ragout eten. Alles aanpakken wat moest gebeuren.
Ik zag bij jou, als kleine jongen, een kalf geboren worden. Een geweer dat op palen schoot. En een koe die zo hard moest pissen dat ik letterlijk zeiknat werd.
Je wordt gemist ome Jan. Maar de herinneringen en het gevoel wat daarbij hoort blijven.

Rust zacht.

Je neef Niek,
Melanie, Wester, Nobel

Zomaar een herinnering ....
De boerderij, het klimmen in de hoge boom (helpie helpie), logeren bij Rian met de wandelende takken op de kamer (ieuw), bessen prakken met suiker (mmm). Wat was het altijd fijn om te logeren bij jullie.
Ome Jan heeft me een keer meegenomen om koeien te melken, dat was waanzinnig interessant natuurlijk. Ik vergeet nooit dat hij zei dat ik op een plekje moest gaan staan daar tussen die grote beesten. Of ik weleens melk geproefd had? Ja natuurlijk zei ik. Maar niet zo zei Jan.... en in een mooie boog spoot Jan zo de verse melk recht van de koe in mijn mond. Je kon aan zijn gezicht zien dat hij dit wel mooi vond. Waarom? Die melk smaakte natuurlijk totaal anders dan de melk uit het pak wat ik normaal thuis voor mijn neus zag staan. Wist ik veel. ;-)