Jane is zo’n collega die in je geheugen gegrift staat. We zagen elkaar niet dagelijks, maar altijd als we elkaar troffen in de gangen, aan de telefoon, in het restaurant, of bij het steunpunt waren er die vrolijke lach, de grapjes en belangstellende woorden. Ze was zo’n vrolijke noot die je nooit over het hoofd kunt zien en waarvan het altijd fijn was om haar even te spreken. Jane genoot overduidelijk van haar werk en haar collega’s en ik genoot van haar. Ondanks haar ziekte bleef ze attent vol en aandachtig voor anderen en een ontzettende vechter! Ik ga haar missen.

Mijn mooiste herinnering aan Jane is niet terug te voeren op één moment. Daarmee zou ik haar overigens ook echt tekort doen. Nee, mijn mooiste herinnering aan Jane bestaat uit de vele eigenschappen die ze had, waarmee ze een onuitwisbare indruk op mij heeft gemaakt. Jane was vrolijk, in positieve zin heel erg aanwezig, attent, vol humor, gastvrij maar bovenal een ontzettende vechter! En wat was ze trots op haar kinderen en kleinkinderen. Ik ga haar missen, maar zal haar ook nooit meer vergeten.

Kitty van der Heiden