Ongeveer 10 jaar geleden leerde ik jou kennen via Dylano op het schoolplein van de Nicolaas Beets. Als ik aan jou terugdenk, dan denk ik aan kletsen op het schoolplein over de jongens, werk, school en Les Petits, maar vooral hartelijk en gastvrij net zoals jouw ouders en broer.
Wat straalde je toen je vertelde dat je een nieuwe vriend had en bij hem ging wonen, maar helemaal toen je vertelde dat je weer in verwachting was. Het was je zo gegund!
Na groep 8 zijn de jongens hun eigen weg gegaan en daarmee ook die van ons, maar soms vroeg ik mij nog wel eens af hoe het met je zou gaan.
Jurriën vertelde vandaag onderweg dat hij dacht dat je overleden zou zijn, maar zei er achteraan dat zal toch niet waar zijn?
Het bericht om te lezen dat je er inderdaad niet meer bent, dat hakt er wel even in.
Dylano, opa Jan en oma Valerie, Luke & broertjes, wij wensen jullie heel veel sterkte om dit een plekje te geven.
Hartelijke groet,
Ingrid, Michel, Elina & Jurriën van Egmond
