Onze buur en vriend loopt niet meer langs, en dat is een groot gemis. Altijd plezier, altijd een grappig en leuk gesprek. Kon veel en wist veel. Hield van een feestje, vaste klant bij Greet Verkleed. Maar kon ook serieus zijn.

We gaan je missen, man.

En zullen Marja en de kids bijstaan.

Goede reis, Jeroen.



Jos en Jose

Ik heb Jeroen leren kennen als een vriendelijke en altijd aanwezige alleskunner. Nodig of niet, hij had overal een mening over en vaak ook een praktisch idee hoe je iets verder kon brengen. Jeroen was van handen uit de mouwen en doen. Tijdens contract onderhandelingen was hij een kundig en prettig collega. In het laatste jaar als collega volgde ik samen met hem de Tata Business Excellence Model (TBEM) cursus en merkte ik hoe vaardig hij was met powerpoint en het maken van proces schema’s. Binnen de kortste keren had hij het te onderzoeken proces haarscherp in beeld gebracht.

Bij de kleurrijke feesten van onze Indiase collega’s stond hij vooraan en deelde met gulle hand de kleuren uit.



Jeroen was een bijzonder kleurrijk mens! Het is onvoorstelbaar en verdrietig dat hij zo jong is overleden. Ik wens Marja, de familie en naaste vrienden veel sterkte met het verwerken van dit verlies.



Gerard van Hal

Hallo allemaal,



Fijn dat jullie er met zovelen zijn. Ik ben Marja Bom, de oudste zus van Jeroen. Ja we lijken allemaal veel op elkaar, maar in één ding verschil ik toch echt veel met Jeroen, ik heb gewoon 24 uur in een dag. Jeroen daarentegen had zeker 10 uur meer per dag. Anders is het toch onmogelijk dat hij deed wat hij deed…

Lieve Jeroen, wat ben ik blij dat ik op Bevrijdingsdag nog bij jullie was. Gezellig met je heb gekletst en heb genoten van de door jou verzorgde maaltijd. De Moederdag geraniums zaten in de potten, de zon scheen en we aten asperges. Heerlijk!! Wie komt toen bedenken dat ik hier nu op deze manier tegen je praat. Dat je er niet meer bent. Niks kan terugzeggen. Het is voor mij nog steeds niet te bevatten. Mijn kleine bijdehante broertje, 10 jaar jonger, is er tussenuit gepiept.

Wat waren we blij met jou, toen jij geboren werd. Gelukkig was je een jongen en konden we je niet vergelijken met Anneliesje. In de kinderstoel herinner ik me jou al als een klein directeurtje. Pa had een mooie trein gemaakt en jij zat daar te kijken. Het enige wat jij wilde was aan de knoppen zitten. De trein laten rijden. Toen al! Dat is nooit meer overgegaan.

Op de kleuterschool, netjes in de rij naar buiten, kotste je in de capuchon van je voorganger. Dat verhaal van mama zal ik nooit vergeten. Het was de capuchon van Jeroen Venema…

Jullie werden vrienden voor het leven!! Je was een jaar of vier toen papa onze eerste zeeschouw kocht. Elke vakantie met de boot weg was heerlijk voor ons. Voor jou meestal ook. Maar o wee als het flink waaide, dan zat jij in een hoekje langzaam groen te worden van ellende.

Op de Jan Campertschool was jij één van de knappe koppies. Je had rapporten met hele mooie cijfers. Voor mij fabriceerde jij een groot mooi bord in de tuin, toen ik slaagde voor het gymnasium. “Gefeliciteerd, Marja is geslaagt” stond er op. Geen “D” te bekennen. Daar hebben wij je nog wel eens mee geplaagd (met een D) 😉

Toen je in Delft studeerde, ben je mijn redding geweest. Ik woonde daar ook met mijn gezin. Naaide voor jou een brasjasje! Had ik natuurlijk nog nooit van gehoord. Mijn tweeling, Annelies en Casper, diende zich, 5 weken te vroeg, midden in de nacht aan. Floris en Xander (3,5 jaar) lagen in bed. Wij MOESTEN direct naar het ziekenhuis. Ik heb je gebeld en gevraagd of je in staat was om te komen. Met studenten als jij was dat geen zekerheid. Je kwam, nuchter!! Zeker een tentamen voor de boeg… Dat liep goed af!

Vriendinnen had je te over. Regelmatig werd er weer een serieuze relatie voorgesteld in Velsen. Ik herinner mij Anneke “Piep”. Van haar leerde ik hoe je een dekbedhoes handig om je dekbed moet doen. Met dank, want dat systeem gebruik ik nog steeds. En tenslotte kwam je met Marja. Iedereen riep, lekker makkelijk, die naam hebben we al. Dat zal dus wel een blijvertje worden. En jawel, Marja was de ware en bleef.

Twee heerlijke kinderen kregen jullie. Fijne dingen deden jullie samen en jullie maakten plannen voor straks.

En nu, nu sta ik hier. Je zegt niets meer terug. Ik kan het nog steeds niet geloven.

Ik hou van je en ga je vreselijk missen Jeroen.

Mijn naam is Hans Romijn, voorzitter van Rotaryclub IJmond, maar vandaag sta ik hier in eerste plaats als vriend van Jeroen. Als iemand die bijna twee jaar samen met hem in het bestuur zat. Als maatje. Als - zoals wij het zelf noemden - ‘Brothers in crime’.

Jeroen en ik leren elkaar écht kennen in de periode dat hij mij vroeg als inkomend voorzitter. Vanaf dat moment ontstond een band die ik maar met weinigen heb gevoeld: twee verwante zielen. Tijdens bijeenkomsten trokken we vaak samen even naar buiten - even een peukje voor hem, een paar woorden van mij - en dat was genoeg. We begreep elkaar. Altijd.

Wat mij het meeste bijblijft is de kenmerkende vol glimlach van Jeroen. Altijd warm, altijd open. Een echte levensgenieter, met een hart voor mensen. Hij had overal een mening over - scherp, uitgesproken, maar nooit cynisch. Altijd met humor. Jeroen was een mensenmens pur sang, altijd bereid om te helpen, nooit te beroerd. En als we elkaar even niet hadden gezien: altijd eerst een warme hug.

Bij Rotaryclub IJmond heeft hij ongelofelijk veel betekend. Als voorzitter, als kartrekker, als vriend. Hij zette zich in voor ledenwerving, voor projecten als hockey voor India, voor onze ICT, voor alles wat de club draaiende houdt - en vooral: levend houdt. Zoals een van onze leden het mooi zei: “Hij hield van vrolijkheid, van gezelligheid en had alles altijd haar fijn in de gaten.

Een ander club lid herinnerde hoe hij zijn jaardiner als inkomend voorzitter in Beeckestijn met flair en stijl leidde, compleet met een geschiedenisles over het huis zelf. En dat was typisch Jeroen: als hij iets deed, dan was het met overgave, enthousiasme en flair.

Diverse leden hebben samen met Jeroen projecten ondernomen, die succesvol verliepen, vaak door de originele opzet van Jeroen hiervan. Dingen ondernemen, nieuwe ideeën uitwerken - Jeroen en de club hadden er zin in nog veel hierin te ondernemen. Alleen… het leven gaf ons daar te weinig tijd voor.

Jeroen had een open hart. Zoals een van onze nieuwere leden zei: “Zelfs als nieuweling voel voelde je je bij hem meteen thuis”. Aan de keukentafel ontstonden meteen mooie gesprekken. Over zijn trots op Willemijn, over het aanzoek dat haar leven veranderde. Én over Wouter, waar hij óók enorm trots op was. En bovenal over Marja, zijn anker, zijn liefde.

En ja… overal lees je: ‘Geniet van elke dag’. Ik zou willen dat ik (én de club) nog veel meer dagen met jou had kunnen genieten. Jeroen, hij was een groot, zéér groot prachtig mens.

Lieve Marja, Willemijn, Wouter, familie en dierbaren: namens mijzelf en namens Rotaryclub IJmond wens ik jullie alle kracht toe. We dragen Jeroen met ons mee - in onze herinneringen, in onze vriendschap, en in onze fellowship.

Dank je wel Jeroen. Voor wie je was. Voor alles.

Hallo allemaal,



Voor mij was Jeroen mijn broer, maar vooral mijn vriend en maatje.

Wij deden heel veel samen. Jij was de motor van alles.

Santpoort verbouwen? Alles deden we zelf, niets was ons te veel of te gek. Uren praten om tot oplossingen te komen voor constructies, CV-ketels, gevels, elektra of geneuzel met officiële instanties een bouwvergunning of parkeeronderzoek, jij had het zo geregeld.

Telefoontjes voor zeven uur in de ochtend waren soms irritant

Had ik een paar handen nodig bij de boot of een klusje thuis, hij kwam altijd direct.

Het gewone werk en in de weekenden altijd samen klussen. En natuurlijk werd dit afgesloten bij Bartje.

Jeroen stond altijd voor iedereen klaar om te helpen zonder dat hij er iets voor terug verwachtte.

Zo was hij: een echte goedzak.

Jeroen kon alles/wist alles en deed alles. Niet omdat hij ervoor had geleerd, maar gewoon door het te doen. Jeroen was Jeroen, iedereen heeft zo zijn eigen herinneringen bij hem.

In café Bartje is hij een goede bekende, altijd vrolijk en vaak met wijze raad voor iedereen.

Wat zal het moeilijk zijn als hij er nooit meer binnenkomt vallen. De Santpoortse feestweek met standaard samen met Marja en vaak ook de kinderen, na de harddraverij mosselen eten, zal nooit meer hetzelfde zijn zonder Jeroen.

Jeroen heeft veel van het leven genoten. Hij was een familiemens, gezelligheid, hapje, drankje, het hoorde bij hem.

Jeroen bedankt dat jij er altijd was voor mij. Ik zal je nooit vergeten.



Rust zacht.