Hallo allemaal,
Als collega van Jeroen bij Tata Steel, is het fijn om wat te vertellen over Jeroen. Mijn naam is Floris Bax.
Vandaag nemen we afscheid van een bijzonder mens, collega, een vriend en een mentor. Iemand die een grote indruk heeft gemaakt op ons.
Hij was voor ons meer dan zomaar een collega op de IT afdeling bij het onderdeel Vendor Management. Hij was een echte kennisdrager, een IT nerd in optima forma. Maar ook een voorbeeld hoe je vakkennis kunt combineren met menselijke warmte.
Als hoofd van IT Inkoopafdeling werkte ik de afgelopen jaren zeer nauw dagelijks met hem samen. Samen hebben we onderhandelingen met onze leveranciers op het scherpst van de schede gedaan. Altijd fair, inhoudelijk en met veel humor. Als Jeroen ergens een hekel aan had was het wel onprofessioneel gedrag, onethisch handelen en gepruts. In dat soort situaties kon Jeroen flink tekeergaan, natuurlijk met een bulderende stem en veel gebaar. En afgelopen week, na het tragische nieuws van Jeroen kreeg ik - juist ook van leveranciers – te horen hoe zijn inhoudelijk en eerlijk handelen, werd gewaardeerd.
Jeroen stond altijd voor ons klaar. Wat hij wist van IT, ITIL-processen en servicemanagement was indrukwekkend. Hij had altijd een antwoord klaar – en als hij het even niet wist, dan zocht hij net zo lang door, tot hij het gevonden had. Niet voor zichzelf, maar om anderen verder te helpen.
Dat was typisch Jeroen: behulpzaam, betrokken en altijd bereid om mee te denken en te ondersteunen, ook als iets eigenlijk niet zijn verantwoordelijkheid was. Geen vraag was te veel, geen probleem te klein. Hij had het talent om complexe zaken begrijpelijk te maken.
Ik zat ooit met Jeroen, tijdens een zakenreis, aan de rand van het zwembad in een hotel in Calcutta (India), en daar tekende we op een simpel papiertje een soort van systeem om onze contracten bij te houden. Jeroen werd erdoor gegrepen, “citizen development”. Het is een pracht systeem geworden, waarvoor hij deze week nog een vernieuwde versie beschikbaar zou stellen. Met elke keer weer nieuwe functionaliteiten.
Het was makkelijk met Jeroen discussiëren. Altijd professioneel, ook als het er stevig aan toe ging. Lijnrecht tegenover elkaar staan en daarna weer goed inhoudelijk met elkaar praten. Dat was heel fijn. Jeroen kon ook doorslaan en dan wist hij niet meer op te houden met praten. Sinds de vele online sessies tijdens Corona hadden we daarvoor ook een code: ELMO (Enough; let’s move on). Dan wist Jeroen dat hij zijn mond even moest houden.
Jeroen was veel meer voor vele collega’s. Elke morgen, werd er in zijn tuin, met een kop koffie en een peuk, gestart met het eerste gesprek. Ha Jongen…. Even de dag doornemen. Omdat dit gesprek elke dag heel vroeg en luidsprekend plaatsvond, kan ik me voorstellen dat Marja en de buren dit misschien niet gaan missen.
Jeroen was er altijd als eerste bij als er iets georganiseerd moest worden. En als anderen iets organiseerden, kon je Jeroen maar beter ook uitnodigen. Anders deed hij dat zelf wel. We gaan zijn humor missen, zijn geduld, en de manier waarop hij met iedereen omging – met respect en gelijkwaardigheid.
Vandaag nemen we afscheid van Jeroen, maar zijn nalatenschap blijft. In de processen en systemen die hij bedacht heeft en dankzij hem beter zijn gaan werken. De contracten die hij heeft helpen ontwikkelen met onze partners. De collega’s die door hem geïnspireerd zijn en zoveel van hem hebben geleerd.
Waar Jeroen nu ook is, waarschijnlijk is hij bezig met het opzetten van een nieuwe IT organisatie en het ontwikkelen van een mooie, nieuwe, slimme applicatie. Want stilzitten zal Jeroen zeker niet doen.
Jeroen, mijn opleiding bij jou was nog niet afgerond. Maar ik weet zeker, al je collega’s gaan heel erg hun best doen. En we doen dat naar jouw voorbeeld: hard werken, hard lachen en hard leven!
Lieve Marja, Willemijn, Wouter, Kevin en Rosalie. Ik wens jullie heel veel sterkte.
