Jeroen begon maandag 6 maart 2017 bij Contractmanagement TSN-IT, in eerste instantie als consultant op inhuurbasis. Door Wilco geselecteerd, en ik mocht met hem onderhandelen over zijn tarief. We kwamen uit op een flink uurtarief (maar daar krijg je dan ook veel ervaring en kwaliteit voor….)
Die eerste week op donderdag had ik een escalatiemeeting met DocsPro, en Jeroen zei dat hij er wel bij wilde zijn. Na het voorstelrondje gingen we zitten en meteen trok Jeroen behoorlijk van leer. Ik dacht: ja maar, ik ben toch de bad cop?!?!
Hij wist alles altijd veel beter, en had geen zin om een andere rol in te vullen dan die hij in zijn hoofd had…
Onder Wilco kwam Jeroen (gelukkig!) al snel in vaste dienst. Zijn kennis van de systemen, technische kennis algemeen, en zijn leergierigheid maakten hem voor ons een waardevolle collega. Na een paar afdelingshoofd wisselingen werd Jeroen aangesteld als Hoofd Contract management toen bleek dat Maarten niet meer terug zou komen. Een betere keuze hadden we niet kunnen maken.
Met zijn energie, behulpzaamheid, technische kennis, maar ook zijn wil om zichzelf steeds te verbeteren, heeft hij ervoor gezorgd dat er nu o.a. een App is waarin we al onze contracten hebben staan, uit kunnen nutten, etc.. Afgelopen vrijdagochtend nog vertelde hij de beheerder van de Apps dat bepaalde zaken niet goed waren, en wat er moest gebeuren om dat weer in orde te krijgen.
Jeroen en ik spraken elkaar vrijwel iedere (werk)dag ’s ochtends vroeg. Meestal was ik om kwart voor 6 op het werk en belde hij rond 6 uur, dan bespraken we de lopende zaken. Soms duurde dat gesprek een half uur (had hij weer een call met TCS), soms duurde dat gesprek wel anderhalf uur. Dan zat hij in zijn achtertuin in zijn zelfgebouwde “placibo” (met verlichting, verwarming, etc, want het moest wel goed zijn!) met een kop koffie (af en toe nieuwe halen) en een sigaretje. Dat waren voor mij waardevolle momenten, waarin ik veel bij hem kwijt kon, en van hem leerde.
Na een bezoek aan mijn kantoor was de pot met kleine stroopwafels die daar stond (half) leeg; een snoepkous en bon-vivant was het. Ook als we met leveranciers ergens moesten eten, wist hij wel wat de lekkere gerechten waren (en hij kende heel veel tentjes)…
We hebben ook wel tegen elkaar lopen schreeuwen als we het een keer niet eens waren, maar we kwamen we er altijd weer uit. Samen klaarden we de klus. Hij stond altijd voor je klaar. Als ik hem belde, nam hij vaak op met: “Jongen”…
Regelmatig moesten we met TCS of andere leveranciers ergens een hapje eten, maar Jeroen vergat nooit het doel uit het oog. En kon de leverancier zelfs daar hard aanpakken. Als we ergens heen gingen reed ik meestal, en de laatste paar keren reden we een andere route terug, zodat Jeroen kon laten zien waar wat was, en waar hij iemand van kende. Hij had een heel groot netwerk, en kon daar soms graag mee pronken…
Afgelopen vrijdagmiddag nog zaten we in een call met TCS, en kreeg ik een duimpje toen we de Umbrella PR’s erin hadden. Om half 5 was zijn laatste Teams call met Devesh en mij, en vond hij dat het voor ons nu ook genoeg was, dat het weekend was, dus tijd voor een biertje! Dat zijn de laatste woorden die ik van hem hoorde.
En dan zaterdag gebeld worden dat er iets met hem is, en van Marja horen dat Jeroen er niet meer is, vreselijk.
Ik ben mijn buddy kwijt, mijn sparringpartner, maatje en vriend en, ook al is dat niet te vergelijken met het verlies voor Marja, Willemijn, Wouter en overige familie, het doet wel ontzettend veel pijn en verdriet. Als dat zakt, blijft voor mij de dankbare herinnering dat ik hem mijn baas, collega en vriend mag noemen.
Rust zacht Jeroen, dank voor alles wat ik van je mocht leren en ontvangen!
