Lieve Jeroen,

Toen ik van de week het nieuws hoorde dat jij zo plotseling was weggefietst stond mijn wereld stil en nog steeds... Ik vind het moeilijk te bevatten dat jij er niet meer bent...

Mijn gedachten gaan terug naar onze jeugd, logeerpartijen, de kermis in de Jan van Galenstraat, voetballen, Ruijgoord, Odeon, het Vondelpark... Jij bij mij achterop de fiets toen ik daar onwetend een plak spacecake had gekocht, (ik had trek) die kwam echt binnen.... Hoewel we elkaar soms een tijd niet zagen, zeker toen jij naar Barcelona was vertrokken, heb ik altijd een speciale band gevoeld, het was altijd goed om je te zien lieve neef. In onze familie is er natuurlijk veel gebeurd, en ik heb me wel eens zorgen gemaakt, maar ik heb zoveel bewondering voor je, en ben enorm trots op je, een vakman ben je! Als ik in je fietsenwinkel was, de manier hoe jij met klanten omging, dat vond ik prachtig om te zien. Ik ga je enorm missen Jeroen, je blijft voor altijd in mijn hart ❤️

Jeroen was onze ideale fietsenmaker, onze buurtvriend en een uitzonderlijk vakman met een goed humeur.
Altijd konden we bij hem terecht en op hem rekenen met onze Azors en Brompton. Zo jammer dat ie er zo vroeg is uitgeknepen!
We zijn ons door de jaren enorm aan hen gaan hechten en gunde hem het allerbeste.
Onwerkelijk dat ie niet meer is.
We zullen hem enorm missen!

Hans

Ik was blijkbaar meer aan ‘m gehecht dan ik tot nu toe besefte nu hij er niet meer is. Als ik langs zijn winkel liep, en dat was dagelijks, dan keek ik altijd even door het raam of er klanten binnen waren en zo niet dan opende ik vaak de deur op een forse kier en riep naar binnen: “Heb je nog wat te klagen of mede te delen?” dan wel woorden van gelijke strekking. Naargelang van zijn stemming, gingen we dan even in gesprek, staande receptie en soms boven zittend aan het tafeltje met koffie. En dan hadden we het erover.

Sinds ik weet van zijn dood, denk ik zo’n drie-en-tachtig keer per dag aan ‘m en een keer of tien roep ik dan: “Jeróén! Verdomme!” Of iets sterkere woorden van gelijke strekking.
Je was een goeie, fatsoenlijke vent, Jeroen. En ik ga je missen.
MARTIEN

Sinds 1992 woon ik op de Kastanjeweg en al die jaren ervaar ik al de luxe van “boven een fietsenmaker wonen”.
Zo was daar eerst Harry, toen Het Mannetje en de jaren daarna Jeroen.
Jeroen, die altijd vriendelijk en eerlijk was. Die mijn merk fiets niet de beste vond. Die – ook al had hij het druk- vaak zei, zet maar neer. Ik kijk wel ff.
Dank je wel Jeroen. Ik ga je missen.

Ik heb dit moment de hele dag vermeden. Zoals wanneer je weet dat je naar de tandarts moet en je het uitstelt. Gisteren vroeg hoorde ik dat Jeroen vertrokken is. Het doet me een beetje pijn als ik hierover schrijf, maar dat is niet meer dan terecht.
Ik heb altijd een bewondering gehad voor fietsmonteurs. Ze maken makkelijk wat voor mij onmogelijk is. Jeroen bouwde de tweede fiets die ik gebruikte tijdens mijn wereldreis en kwam deze samen met het Bike Tech en het productiebedrijf Filmina naar El Caïro brengen. Komt voor in de documentaire “At the Speed of Butterflies”.
Daar legde hij mij uit hoe de nieuwe Rohloff versnelling werkte en daar zag ik de liefde die hij voor fietsen voelde. Voor elke fiets.
Maanden later raakte de fiets licht beschadigd bij een auto-ongeluk in Turkije. Koos van Bike Tech stuurde Jeroen en een cameraman van Filmina naar Istanbul. Ze kwamen met een nieuw fietsframe.
Jeroen wisselde net zo snel van frame als jij van sokken wisselt. Het was het jaar 2008.
Ik bleef reizen en Jeroen keerde terug naar Amsterdam, zijn geboorteland, om zijn eigen fietsenwinkel te openen.
In 2017 was mijn fiets in zeer slechte staat. Ik had het al drie keer gelast. Ik kreeg van een bedrijf in Duitsland een frame, maar ik had een monteur nodig om de vervanging uit te voeren. Daar was Jeroen weer. Terwijl de mensen sliepen, was hij bezig met mijn fiets. Het waren 5 dagen van intensief werk.
In die tijd leerde ik hem wat beter kennen. Zijn extreme gevoeligheid, zijn tevredenheid iedere keer als een klant zijn fiets ophaalde, zijn oog voor detail en zijn goed uitgevoerde klus. Jeroen hield van zijn werk en had een hekel aan papierwerk. Hij glimlachte terwijl hij met zijn vette handen aan zijn koffie nipte. Hij zong rond in zijn winkel en danste met de fietsen. Eindresultaat met de nieuwe fiets en Jeroen tevreden.
Het eerste wat ik vanmorgen deed toen ik het nieuws hoorde, was het openen van het dossier van het nieuwe boek dat ik schrijf en het aan hem opdragen. Omdat Jeroen veel van de lessen belichaamt die ik heb geleerd tijdens mijn reizen over de hele wereld: passie, respect, inspanning, geluk, serendipiteit, doorzettingsvermogen, strategie…
Soms vragen mensen mij wie ik bewonder.
Ik zeg je, ik bewonder een man die met een glimlach wakker wordt, zijn fiets pakt en zijn zaak opent. Ik bewonder een man die waarde hecht aan klanttevredenheid en hem niet verkoopt wat hij vraagt, maar wat hij nodig heeft. Een man die op straat stopt en zijn fiets oppakt als hij die ziet liggen. Een man wiens ogen stralen als hij het werk ziet en niet de winst.
Ik bewonderde Jeroen. Nu nog een klein beetje meer.
"Paz y bien", Álvaro de Biciclown

Lieve, vrolijke, eigenwijze Jeroen, vandaag hoorde ik in de Ekodis dat je in je slaap bent overleden. Zo plots, zo onverwacht, het grijpt me aan. Je was mn lievelingsfietsenmaker: zo vol vuur over de fietsen, zo zorgzaam voor mn oude mooi groene stadsbrikkie. Zo trots op je winkel, zo blij verliefd op je kunstenares, zo principieel, soms eenzaam, soms twijfelend, altijd vriendelijk en schappelijk. Toen ik een ebike mocht leasen voor mn werk, waren we beide ontstemd dat het niet bij jou mocht worden aangeschaft. Later wilde je er ook uit principe niet voor zorgen. Je legde me het uit, ik begreep het wel maar vond het spijtig, we namen samen een koffie. En zagen elkaar nog met regelmaat bij de Ekodis. Ik ga je missen lieve fietsenmaker. Birgit

Toen Jeroen terug was uit Barcelona meldde hij zich ineens bij Erik; en kwam hij soms bij ons in Amsterdam eten. Zelfs in Kampen kwam hij ons een keertje opzoeken. Altijd onverwachts, altijd gezellig… wij gaan de onverwachte bezoeken van Jeroen en de heerlijke koffie in zijn fietsenwinkels missen….