Elke dag mis ik jouw aanwezigheid. De gesprekken die we met mekander hadden over het leven en het geloof. We voelden elkaar goed aan. Hoe vaak hadden we niet dezelfde gedachte en zei je: "dat wilde ik ook zeggen!" of "daar dacht ik ook aan!". Heel bizar. Ik weet dat je bij God bent en dat je geen zorgen meer hebt. Hij omringd je met alle liefde die je hebt verdient. Je was een positief mens en behandelde iedereen met respect. Je werk deed je met een passie, die gekenmerkt werd door oprechtheid en voldoening. Je had geen rust voor alles naar tevredenheid was gedaan. Dit resulteerde in de waardering die collega's voor je hadden. Dit lieten ze ook zien tijdens de begrafenis, wat was ik trots op je! De grote baas en collega's die je dierbaar waren gaven acte de presence. Wat een respect werd er getoond. Alle mails die we kregen uit China, Korea, Noorwegen etc. Dan dacht ik: "wat zal jij trots geweest zijn!". Je had de bravoure om op een goede manier met mensen om te gaan en het maakte niet uit wat voor nationaliteit en welke hoedanigheid die persoon was. Dit was je kracht en menigeen had deze aspecten niet en weet daar niet mee om te gaan. Nog steeds bellen ze ons op of komen ze op bezoek, wat zeldzaam! Meestal raak je in de vergetelheid. Het leven wordt steeds harder en moeilijker om met deze tools die jij als voorbeeld stelde er zijn eigen weg in te vinden. Je moet erin blijven geloven en uiteindelijk komt het wel goed. We hebben heel wat mooie reizen mogen maken en herinneringen om te koesteren. Bijna 40 jaar getrouwd, wat in deze tijd zeldzaam is. We hebben samen heel wat beleefd in dit leven. Ze zeggen wel: "van het concert des levens, krijg je geen program". Nou, dat hebben we zeker niet gehad. Maar, we hebben wel veel geleerd. Je kon van de kleinste dingen genieten, de natuur was je inspiratie van hoe alles weer in bloei kwam. De vogeltjes etc. Er moest een hogere hand zijn die dit stuurde en dat is ook zo. Want, waarom zoeken we de natuur op? Omdat, dit rust en bezinning geeft. We hebben samen heel wat moeten knokken om alles tot een goed eind te brengen, maar de beloning was er. De adoptie van onze kinderen was een geschenk uit de hemel en door ons doorzettingsvermogen tot een goed eind gekomen. Het gaf jou zoveel voldoening dat je zelf ouders ging begeleiden die ook voor adoptie bezig waren. Door jou inzet heb je ze gelukkig kunnen maken, ondanks al het werk wat op je af kwam. Zoveel liefde had je in je. Je was een apostel op aarde, je taak is volbracht. Voor je ziekte ging je schoon schip maken met iedereen waarvan je dacht dat je een meningsverschil had. Je ging ook meer in de Bijbel lezen en erover praten. Zelfs bidden voor het eten tijdens je werk. Je schaamde je eigen er niet voor, je bleef jezelf. Je kerkbezoek werd ook frequenter. Dit waren allemaal tekenen aan de wand dat je wist dat je deze aarde ging verlaten. Het hardlopen was ook een passie die we samen deelden. We hebben samen in New York, Parijs en Athene gelopen. Wat een mooie ervaring was dat! Samen de halve marathon in Etten-Leur, waarvan ik nog foto's heb. Dit zijn iconen voor mij die ik koester en die niemand van me af kan nemen. Ik voel me een bevoorrecht mens dat ik deel mocht zijn in jouw leven. De marathon van het leven heb je niet meer gehaald, maar 25 marathons is jouw conto in dit leven. Je had een groot doorzettingsvermogen en het typeerde jou als persoon. Het is erop of eronder. Ik zal je altijd missen als een gids om mij te begeleiden in dit leven. Het is aan mij om in jouw voetsporen verder te gaan. Dankje Johan, dat je in mijn leven kwam. Ik zal altijd van je houden en je zit voor altijd in mijn hart.
Voor altijd de jouwe,
Liefs Sonja
