Wij wensen jullie veel sterkte in deze moeilijke tijd.
Wij zullen ons John altijd herinneren als een vrolijke, vriendelijke, zorgzame en sportieve jongen. Het is allemaal zo oneerlijk en onwerkelijk.
We denken aan jullie.
Ton Hobé en Silvia van Zalingen.

Beste Yvonne en familie,
mijn "warme" herinneringen aan John worden niet alleen gevormd door mijn eigen contacten met John. Deze vonden met name plaats als onze clubs tegen elkaar speelde of als ik toevallig op zijn werkplek aan het hoofdbureau van politie in Den Haag kwam.
Vanaf de tijd dat wij met name sportief, zowel op het veld als in de zaal, gelijk optrokken heb ik altijd met bewondering gekeken naar het feit dat hij altijd de vriendelijkheid zelve bleef.
Zowel vanuit de voetbalwereld als vanuit zijn laatste werkomgeving bij de politie Eenheid Den Haag werd zijn loyaliteit, gedrevenheid, vakmanschap en vriendelijkheid geprezen.
Zo wil ik John ook blijven herinneren.
Yvonne en familie, ik hoop dat jullie de kracht kunnen vinden om dit verlies te dragen.

Met vriendelijke groet,
Rob van den Broecke

John was echt een eerlijke vent, maar zo jong en deze ziekte was niet eerlijk, en ik zal me altijd blijven afvragen waarom

Jan van den Hoek

Lieve familie vd Mey,
Gecondoleerd met het verlies van John.
Onvoorstelbaar snel heeft de ALS hem geveld. Het blijft een hele vervelende ziekte waar het moeilijk vechten tegen is. We zullen nooit jullie inzet en steun (met familie en vrienden) vergeten tijdens onze eerste A Local Swim Westland. Een sportieve activiteit om een steentje bij te dragen aan de oplossing voor ALS, maar ook om John te laten zien dat jullie met hem mee leefden en het gevecht met hem aan wilden gaan.
Heel veel sterkte toegewenst.

Linda, Mariska, Leny, Henny, Diane en Lenie
de dames van Stichting ALS Westland

Gecondoleerd met het verlies van John.
We wensen jullie heel veel sterkte de komende tijd.

Hilbrand en Grietje van der Weij

John,

Ondanks dat we al jaren geen contact meer hadden,wil ik hier toch een berichtje voor je achterlaten,voor jou en je familie.
Onze ouders waren vrienden van elkaar en in onze kinderjaren trokken we veel met elkaar op en gingen we als familie met elkaar om. Gezamenlijk op vakantie,bij elkaar op visite als onze ouders gingen kaarten en heel soms een logeerpartijtje bij elkaar. Wij zagen jou en je broertjes Rene en Andre als onze neefjes. Maar ja we werden ouder en gingen onze eigen weg zoeken waardoor we elkaar uit het oog verloren.
Soms zagen we je ouders ,tante Wil en ome Jan ,als er een verjaardag of feestje was bij mijn vader. Dan hoorde we dat het goed ging met je en dat je inmiddels getrouwd was en leuke lieve kinderen had.Dat je gelukkig was.
Ik heb je 1 keer in al die jaren nog eens gezien bij voetbal vereniging Fortuna in Vlaardingen. Het was leuk om je na zo'n lange tijd weer eens te zien en na wat gepraat te hebben gingen we allebei weer onze eigen kant op. Facebook bestond toen nog niet anders hadden we daar elkaar nog kunnen opzoeken. En later toen het er wel was denk je er niet meer aan om dat te doen.
Kort geleden ,afgelopen Januari, hoorde we dat je de spierziekte ALS had en dat het niet goed met je ging. Dat kwam als een klap aan en we waren erg verdrietig.
Dat jou dit moest overkomen.
Zo oneerlijk.
We wilden je nog laten weten dat we het verschrikkelijk vonden voor jou en natuurlijk ook voor je familie. Maar helaas is dat er niet meer van gekomen. Want dat het zo snel zou gaan had ik niet verwacht. Daarom wil ik je nu hier een laatste groet brengen en je vrouw, kinderen ,broers en je vader en moeder veel sterkte en kracht wensen in deze moeilijke tijd.

Lieve John,
Het zal mooi zijn aan de "overkant"van het leven.
Geen strijd meer, daar vind je rust.
Ik weet zeker dat mijn moeder(jou tante Nel)daar op je wacht.
Rust zacht.

Veel liefs en dikke kus van je "nichtjes"Cis en El en "neefje" Maarten

Seizoen na seizoen hebben wij samen vele trainingsuren doorgebracht. Jij meestal breeduit lachend en ik rennend, vliegend, duikend en zwetend. Als klein jochie bij VDL werd ik al door je onder handen genomen, en later ook bij Excelsior in de jeugd en natuurlijk tijdens mijn zeven jaar bij MVV '27. Met name die laatste zeven jaar heb ik zeer veel mooie herinneringen verzameld. De meeste uiteraard vanaf het trainingsveld. Fanatiek en bevlogen van het spel als je bent, probeerde je altijd het beste uit de keepers te halen en ook uit jezelf. Regelmatig had je zelf ook zweetdruppels op je voorhoofd staan, want elke bal moest goed geschoten worden zodat de oefening perfect kon verlopen; luid vloekend op jezelf als dat eens een keer minder goed ging. Maar je traptechniek liet je zelden in de steek, wat je vaak aan het einde van de training graag demonstreerde met nog wat ballen in de kruising (al was ik vaak zo uitgeput, dat een goal aan het einde al snel gemaakt was). Helaas verhinderde je knieën de laatste paar jaar dat je zelf nog alles kon schieten. Een paar keer per seizoen heb ik je natuurlijk ook wel vervloekt: regen komt met bakken uit de hemel, temperatuur paar graden boven nul, straffe wind, ... Zou John misschien een keertje thuis blijven? Maar John was er altijd en wist mij toch weer de modder in te krijgen. En eerlijk is eerlijk, na afloop was ik altijd weer blij dat ik getraind had. De paar jaar dat ik samen met Danny met je trainde waren ook prachtig. Danny wist hoe hij jou gek moest maken en jij wist Danny altijd te "prikkelen", zodat jullie allebei hoofdschuddend en vloekend over het veld gingen, maar ondertussen wel het beste uit elkaar haalde. Danny was nog nooit zo fit en goed geweest. De verschillende trainingskampen blijven ook altijd in herinnering, waar jij op de achtergrond altijd veel werk voor deed. Je genoot altijd van de voetbalhumor, of je nu zelf 'slachtoffer' hiervan was of niet. Momenten om nooit meer te vergeten.
Lieve John, je bevlogenheid, enthousiasme, passie en warme persoonlijkheid moeten veel te vroeg worden gemist. Bedankt voor het plezier wat je mij hebt gegeven in al die trainingsuren. Rust zacht.