John,

Ondanks dat we elkaar al aardig wat jaartjes kennen hebben we pas twee jaar geleden voor het eerst samengewerkt bij MVV'27. Een fantastisch jaar volgde waarin je me tijdens de keeperstrainingen letterlijk buitenadem kreeg. We werden kampioen en een onvergetelijk feest volgde!

Je gedrevenheid en fanatisme zal ik nooit vergeten!

Woorden schieten te kort!

Lieve John rust zacht!

Jesse Lub

Vrijwel ieder zaterdag dronken we een bakkie voor de wedstrijd van het eerste, tijdens mijn voorzitterschap. Even filosoferen over de wedstrijd die kwam. Gedreven was je, ook langs de lijn. Ik moest erg lachen als je achter de omheining werd gestuurd omdat je te enthousiast de scheids aan sprak. Met een verontwaardigd hoofd stond je dan te mopperen, je deed toch niks geks. Trots was je op je keepers, met passie trainde je hen en kon je hun verrichtingen analyseren. Geinteresseerd was je, ook in mijn keeper. Ik vergeet nooit meer dat moment dat we gezamelijk op het veld naar de radio stonden te luisteren. Zou Honselersdijk ons al kampioen laten worden? Helaas, we moesten nog een week wachten, wat was dat een geweldig feest!
Toen kwam dat vreselijke bericht, je was ziek, heel ernstig ziek. Samen met Danny lichtte ik de selectie in, we voelden ons onmachtig. Maar jij maakte het ons makkelijk. Je bleef komen op de club en vocht dapper tegen je ziekte.
Zaterdag, tijdens de rust, sprak ik je nog. Natuurlijk ging ons gesprek over de keepers en we hebben nog gelachen. Ik wist niet dat dit ons laatste contact zou zijn. Dank je wel, lieve John, voor al die gezellige, vrolijke, hoofdschuddende, enthousiaste momenten. Ik zal je niet vergeten!

Ruim 10 jaar lang maakten John en ik tegelijk deel uit van de MVV-selectie. John in de technische staf, ik als speler. Op de achtergrond, maar toch altijd aanwezig. Zo herinner ik me John. Een niet te onderschatten hoeveelheid beslissingen van trainers of spelers kwam tot stand met de mening van John.

De gedrevenheid van John was enorm. Op het veld om keepers beter te maken, langs de lijn, maar ook tussen de wedstrijden en trainingen door. Zelfs afgelopen zaterdag bracht zijn gedrevenheid John, in een rolstoel, weer naar de club. Gedrevenheid kwam ook terug in z’n Profcoach-deelname. Niemand was fanatieker dan John. Er was ook niemand die succesvoller was met het spelletje dan John.

De leegte die John achterlaat is groot. Voor MVV ’27, voor Profcoach, maar vooral ook voor z’n gezin, familie en vrienden. Ik wens hen veel kracht en liefde om het zware verlies te verwerken.

Als mooie herinnering aan onze tijd in de MVV-selectie: hét sportieve hoogtepunt uit die periode, de promotie naar de 2e klasse in 2005 op de bijgaande foto.

Martin van Berkel