Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Ik leef intens met jullie mee, liefs, Alice

Jord was 1 van die leerlingen die ik nooit ga vergeten. Hij was een jongen die een energie bij zich droeg waar je bij wilde zijn. Zijn lach, ideeën en creativiteit zijn het waarom ik docent ben geworden. Ik heb hem van de brugklas t/m de derde in de les mogen hebben en hem ook in de jaren daarna zien opgroeien tot de jongen met alles in zich. Prachtig, slim, een leider, lief, spontaan, creatief. Ik zei in de derde klas al tegen hem dat ik hem met zijn creativiteit en kennis zag als ingenieur die van alles zou uitvinden. De mogelijkheden die ik voor hem zag.
Van de verzameling pinguïns in de brugklas tot de houten (bewegende) helikopter in de derde klas. (ook stiekem een Japanse gooi ster) Ik zag hem in de jaren daarna debating doen en ook naast mijn lokaal de trebuchet maken, dat is toch fantastisch. Om dat allemaal te mogen zien en ervaren, dat is echt de rede dat ik docent ben geworden. Wat een fantastische jongen. Ik denk dat hij bij iedereen om hem heen iets moois van zichzelf heeft achtergelaten. In ieder geval bij mij. De hemel is een ster rijker.
Ik zal hem missen

Jord is tientallen keren bij ons thuis geweest. Ik mocht hem graag. Hij was sociaal, geïnteresseerd, initiatiefrijk, creatief, vrolijk. Als hij er was, was er leven. Ze waren graag met hun vrienden en vriendinnen, maar Thomas en Jord waren ook graag met z'n tweeën.
Wat hebben die twee veel creatiefs geknutseld. Omdat ze op Revius Latijn en Grieks saai vonden en die vakken toch niet gingen kiezen, mochten ze werken aan weer een nieuw object. Het laatste waar ze samen aan gewerkt hebben, is het maken van kristallen van bismuth. Ook nu weer gingen ze helemaal op in hun project.
Jord was heel dierbaar voor Thomas. Met zijn warmte, zijn energie en zijn initiatief stimuleerde hij telkens weer de vrolijke, actieve kant van Thomas. De eerste maanden in Delft waren behoorlijk zwaar voor Thomas. Toen hij er in september geen zin meer in had, verzuchtte Thomas “was ik maar met Jord in Australië”.
Jord en Thomas vonden elkaar ook in hun voorliefde voor de piano. Ze speelden samen, ze luisterden naar elkaar, ze oefenden dezelfde stukken. Ludovico Einaudi was hun beider favoriet. Een paar weken geleden kreeg Thomas van de kerstman twee tickets voor een concert van Einaudi. Hij had Jord willen vragen. In mijn gedachten zie ik ze op 26 maart samen zitten in het Concertgebouw.
Beste Anouk, Erik en Ties. Thomas zal Jord enorm missen. Wij ook. Hopelijk biedt dat voor jullie enige troost in deze moeilijke tijd.
André ten Damme