Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Jurry, bedankt dat ik je mocht kennen, al was het maar kort! Ik wens Oscar, Irene, Hugo en Menno en hun dierbaren alle sterkte!!

Dag Jurry, het was zo goed met ons dat we het niet eens door hadden.
Nu wel.
Vaarwel, goede vriend.
Rob van Gerwen

(Samen hebben we sinds 2013 Aesthetic Investigations tot het internationaal kunstfilosofisch tijdschrift gemaakt dat het nu is.)

Jurry kwam ik voor het eerst tegen bij de EGO-salon, in de tijd dat die in Arnhem bijeenkwam op allerlei locaties. De EGO-salon was een informele bijeenkomst over esthetica en kunst die wat ontheemd was geraakt nadat de initiatiefneemster en eerste gastvrouw was overleden. Rommelige zaaltjes, veel geïmproviseer, kleurrijke mensen met veel warrige haarbossen, en Jurry als de facto leider, hoewel hij die kwalificatie verre van zich hield. De bijeenkomsten waren interessant, en Jurry bleek een aimabele man, zeer belezen, maar ook iemand die zich nooit vol in de discussie stortte maar een zekere ironische distantie hield. Later nadat de salon was opgeheven kwam ik Jurry geregeld tegen bij de estheticaconferenties van het NGE waar hij ook bij betrokken was. Altijd even een praatje, altijd belangstellend, zo herinner ik me hem. Een fijn mens - verdrietig hem nooit meer tegen te komen.

Al van kinds af aan kwamen wij regelmatig bij Jurry en Irene over de vloer. De deur stond altijd wagenwijd open. Gedurende onze middelbare schooltijd waren we er zelfs dagelijks. Dagenlang waren we aan het chillen, gamen (fifa), roken en drinken op de kamer van Hugo. Tijdens een van onze heldere momenten kwamen we op het idee om de deur van Hugo om te toveren tot een schilderij. Het schilderij hangt er nog steeds. Hoewel Jurry en Irene in die tijd meer obstakels waren waar je je omheen diende te manoeuvreren om de kamer van Hugo te bereiken, werden we ondanks onze kwajongensstreken met open armen ontvangen. Jurry was altijd in je geïnteresseerd en niets was te gek. Het was pas een paar jaar later dat we ons van nature in de woonkamer bevonden. Terwijl Hugo klaar stond om te vertrekken waren wij nog gezellig met Jurry en Irene bij aan het praten. Het was altijd lachen met Jurry, hij werd van van alles en nog wat onnoemelijk enthousiast en het draaide vaak uit op een interessant gesprek.

Wij kenden Jurry als een lieve en intelligente man met een goed gevoel voor humor maar ook als een van de meest stabiele factoren in Hugo’s leven. Wij gaan Jurry ontzettend missen en kunnen ons niet voorstellen hoe dat voor Hugo, Oscar, Menno en Irene zal zijn.

Liefs
Floris, Nelis en Stijn

Lieve familie .....
Geschrokken hebben we kennis genomen van het plotselinge overlijden van Jurry ......
Al bijna 25 jaar samen in De Goffert, NEC, Vak O. Wij rij 10, jullie rij 11. Bij winst en bij verlies.
Maar dit verlies is wel van een heel ander kaliber.
Helaas kunnen we niet bij het afscheid aanwezig zijn. Daarom wensen wij jullie via deze weg heel veel sterkte met dit enorme verlies. Koester de vele mooie herinneringen.
Henri en Koen Janssen.

Je treft ons!
Via de kinderen ontmoetten wij elkaar. De Montessorieschool, de Trekvogels en later de verbouwing of gewoon op straat en in de supermarkt altijd even stoppen en een zinvol praatje! Jij opa? Ik ook, Hugo is vader geworden! Beetje relativeren van het verzet in de buurt prima artikeltje van jou en een maatje. We zullen je missen en leven mee met Irene en je kinderen!
Mary Ann en Will, Nijmegen.

Al 33 jaar wonen we bij elkaar in de buurt, jullie eerst in de Bisonstraat en later in de Dingostraat. Dikwijls kwamen we elkaar tegen. Altijd een vriendelijke groet, en vaak een betrokken praatje. Onwerkelijk dat we je niet meer gaan ontmoeten. Dank voor al die momenten. We leven mee met Irene en de kinderen en de mensen, die dicht bij je staan.
Marja en Hans (Hazenkampseweg)

Jurry, een positief ingesteld mens, goedlachs, sociaal, altijd tijd voor je nemen, waardoor je drankje wat later kwam of gewoon vergeten, altijd was er wel gespreksstof, en ondanks dat we veraf woonden, trouw aan verjaardagen en feestjes.
Één gebeurtenis is ons altijd bijgebleven. We woonden nog maar pas in Meddo, gemeente Winterswijk.
Met de trein bereikbaar, maar om in Meddo te komen moest je opgehaald worden, er rijdt geen bus. Jij kwam met de fiets, gehuurd in Winterswijk. Irene, jij moest werken en jullie kinderen kwamen mee.
Bij Meddo aangekomen, moest je de weg vragen. De naam Overkamp was wel bekend, maar welke van de vele?
Lud Overkamp, oh Ludje. Dan is het die straat in en bij het maisveld rechtsaf. En vervolgens werd gevraagd: mais, kennie dat? Wij weten niet hoe jij gereageerd hebt, maar toen je ons dit vertelde, moest je er smakelijk om lachen.
Je lach zal ons in gedachten altijd bijblijven..... Onbegrijpelijk dat je er niet meer bent, we zullen je heel erg missen.
Irene, Menno, Hugo en Oscar heel veel sterkte toegewenst de komende tijd.
Veel liefs, Lud en Els.

Veel sterkte aan alle vrienden en familie van Jurry met dit onverwachte grote verlies.
Ik heb Jurry leren kennen als een zeer sympathieke, lieve en bescheiden man; een hartelijke lach, scherpte geest, liefde voor esthetiek, kunst en de vragen daarachter. Mooie warme en menselijke gesprekken in mijn herinnering.
Iemand die gemist zal worden.

Nogmaals wens ik jullie allen veel sterkte met dit grote verdriet.

mary