Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Wat ga ik je ontzettend missen!
Jarenlang hebben we samen gesport op maandagavond bij MTC Sport. Wij waren er altijd een kwartier eerder om bij te praten. Die keren dat ik later was (maar zeker nog op tijd voor het sporten) zei jij met een lachend gezicht plagend "Wat ben je laat!". We spraken over alles en nog wat. Daarna fitnessen waar de eerste 10 minuten tijdens het fietsen nog werd gekletst en gelachen, maar daarna één ieder serieus aan ons eigen programma. Ook hier had je belangstelling voor een ieder en ik zie je nog lopen met je snelle pasjes en je energieke uitstraling. Na afloop fietsten we altijd met z'n drieën naar huis. Ook als één van ons lopend was dan gingen we allen lopen met de fiets aan de hand. Eerst Marianne naar huis brengen, we keerden onze fietsen en kletsen verder totdat Marianne weer veilig thuis was, vervolgens fietsten we 50 m verder tot aan jouw huis, weer van de fiets afstappen en nog verder praten.
Je toonde altijd belangstelling ook via de whatsapps en waren er slechte berichten dan werd daarna meteen door ons gebeld. Ik hoor nog steeds je warme stem en je kordate wijze van handelen.
Hoewel we elkaar het vaakst troffen met sporten, zagen we elkaar af en toe buiten het sporten om. Het viel me altijd op hoe verzorgd je eruit zag en ik complimenteerde je vaak met je mooie kleding (was namelijk ook mijn smaak). Zeer recentelijk heb je nog mondkapjes voor mij gemaakt en nog persoonlijk bij mij thuis afgeleverd. Uiteraard nog even bijgepraat. Niet wetende dat dit de laatste keer zou zijn.
Ik ga je enorm missen, maandagavond bij MTC Sport zal nooit meer hetzelfde zijn, maar ik ben zeer dankbaar dat ik jou heb leren kennen. Ik zal vaak aan je denken hoe jij het met je positieve en doortastende wijze zou hebben benaderd.
Voor Bob, (klein)kinderen en familie wens ik heel veel sterkte met dit grote verlies.

Carin

Beste Bob, geachte familie,

Oprechte deelneming bij het heengaan van je echtgenote, jullie moeder, jullie oma....
Ik hoop dat je, na een voorbijkruipende rouwperiode, toch stilaan terug dankbaar zal kunnen zijn voor datgene wat jullie samen hebben mogen beleven dan dat wat jullie nu voortaan moeten missen.
Bob,
Als je hopelijk nogmaals in onze contreien kan zijn, laat me het weten zodat we elkaar dan kunnen treffen.
Veel sterkte,

Herwig Janssen
Lommel, België

Beste Bob, Thomas, Cynthia, Margot, Niels en verdere familie

Gecondoleerd met het overlijden van Karin.
Hoe vreselijk om nu al je vrouw, moeder, schoonmoeder, oma, zus, tante en kind te moeten verliezen. Te vroeg en te snel …

We herinneren ons Karin als een warme, belangstellende, betrokken, actieve en opgewekte vrouw. Altijd oprecht geïnteresseerd in de ander. Zich belangeloos inzettend voor de Vrienden van RingPass, eerst voor de Botanische Tuin en daarna voor de Kunst Super.
En we herinneren ons Karin van de fijne gesprekken langs de lijn, op het terras en in het clubhuis op Ringpass, de gezellige etentjes met (oud) veteranen L en de zeer geslaagde verjaardagen van Bob op de Guineelaan.

Mijn (Eli) laatste ontmoeting met Karin dateert van afgelopen zomer. We kwamen elkaar tegen op de Van Foreestweg. Bob was al met Ella vooruit naar RingPass. Karin kwam erachteraan met Freek in de wagen. We hebben toen uitgebreid gesproken over de kinderen en kleinkinderen, mijn herstel, de wederzijdse toekomstplannen, corona en het uitzien naar het elkaar weer als vanouds kunnen ontmoeten …

De laatste keer dat ik (Bert) Karin gezien heb, was in februari dit jaar tijdens het eten met oud veteranen L. We zaten toen tegenover elkaar en hebben erg gezellig bijgepraat.

Dankbaar dat wij haar hebben leren kennen, wensen wij jullie heel veel sterkte met het een plek geven van dit grote verlies. Voor nu en voor straks.

Bert en Eli

Allerliefste vriendin.
Het is niet te bevatten dat er na 54 jaar zo'n abrupt einde aan onze vriendschap moest komen. We ontmoetten elkaar in de 3de klas van de Sint-Jozefschool, nadat ik vanuit De Haag in Nootdorp was komen wonen. Mijn eerste herinnering daaraan was mijn schrik dat ik op een 'gemengde' school kwam. Ik was alleen maar meisjes in de klas gewend en ik maakte dan ook rechtsomkeer toen ik de jongens zag. Hoe onze vriendschap precies is ontstaan kan ik niet zeggen, we waren gewoon vriendinnen en dat was dat! Die vriendschap is nooit vervaagd. We zaten in de 6de klas samen met nog één meisje in de speciale klas van de bovenmeester, samen met wel 35 jongens, want wij gingen 'doorleren' en daar was een speciaal lesprogramma voor. We gingen samen naar het Sint Stanislas College en zaten, op aandringen van onze ouders en de meester, in dezelfde brugklas. Na de brugklas gingen we 'uit elkaar', jij naar de HAVO, ik naar het Atheneum. We kregen daar eigen vriendengroepen, maar verloren elkaar nooit uit het oog. Je ontmoette Bob toen je 17 was en man, wat vond ik hem oud! 25, hoe was het mogelijk! Maar daar was wat jou betreft geen discussie over, dit was hem. Op jullie trouwdag mocht ik de hele dag mee, maar ik kon geen getuige van je zijn, want we waren allebei nog 'minderjarig'. Je ouders moesten toentertijd toestemming geven voor je huwelijk. Een jaar later was ik aan de beurt en gelukkig kon jij toen wel mijn getuige zijn. Bob was toen onze chauffeur.
In alles was je me voor: je was 5 maanden ouder, trouwde een jaar eerder en had 1,5 jaar eerder kinderen. Tussen 15 november en 18 april moest ik 'mevrouw' tegen je zeggen, je was ten slotte ouder in die maanden. Het was ons grapje.
Ik kwam in de jaren dat onze kinderen jong waren, regelmatig naar Delft. Binnen ons gezin was de 'Karin boterham' een begrip. Het was een boterham met gesmolten kaas uit de koekenpan. We smulden ervan.
Toen we allebei weer gingen werken en onze levens drukker werden, was de telefoon onze lifeline. De gemiddelde duur van onze gesprekken was een uur, soms met uitschieters naar boven. De laatste 3 jaar, sinds mijn verhuizing, spraken we op vrijdagen af om te gaan lunchen in de omgeving van Delft of Nootdorp. Je was geen blije rijder en ik ging toch naar mijn moeder in Nootdorp. De huidige omstandigheden zorgden ervoor dat we dit de laatste 7 maanden niet hebben kunnen doen en nu kan het nooit meer.
Allerliefste vriendin, ik kan me niet voorstellen dat je er niet meer bent. Ik ga je waanzinnig missen.
Kus en knuffel, Angelie

Beste familie Spanjaard,

Gecondoleerd met het verlies.
Karin heb ik leren kennen in de HYPO kunstsuper-tijd op de Voorstraat en het Prinsenkwartier. Haar hartelijkheid en zorgzame eerlijke karakter hebben indruk op mij gemaakt . Het samenwerken op die donderdagmiddagen geeft mooie herinnering aan die tijd.
Veel sterkte voor de komende tijd.
Hartelijke groet,
Hilke Oskam

Lieve BoB en klein/kinderen
De zon is voor jullie ondergegaan en het is koud en donker geworden ,
maar ik hoop dat jullie door de prachtige herinneringen aan Karin de
warmte van de zonnestralen zult gaan voelen.
ik zal haar blijven herinneren als een warm mens met een gulle lach
die belangstelling had voor de medemens .
Karin bedankt vanaf the top of the Heul.

Beste Bob,
Erg geschrokken. Het is zo snel gegaan. Het voelt dan zo onwerkelijk…
Ik heb mooi herinneringen aan Karin. Die zal ik koesteren.
Ik wens jou en je kinderen heel veel sterkte en kracht de komende tijd.
Je hockeymaatje Frank Engering

Lieve Karin,
Het is moeilijk te bevatten dat je er niet meer bent. Nog maar zo kort geleden zag ik je voor het laatst bij MTC Sport: sportief, energiek, opgewekt zoals altijd. Wij kennen elkaar niet goed, maar bij ons wekelijkse sport-uurtje op de maandagavond ben je voor mij niet meer weg te denken. Het was altijd prettig als je er was. Rustig en bescheiden, belangstellend en met een vrolijke lach, je hebt een onuitwisbare indruk op mij gemaakt. Het wordt stil op de maandagavond bij het MTC, ik ga je missen.
Beste familie van Karin, wat een verschrikkelijk verlies voor jullie. Uit de prachtige rouwkaart die jullie gemaakt hebben blijkt wat ze voor jullie betekend heeft en hoeveel moois ze gebracht heeft. Ik hoop dat de herinnering aan wie ze was en hoe ze geleefd heeft, jullie helpt om het verdriet en gemis te verwerken.
Heel veel sterkte gewenst.
Netty

Heel veel sterkte met het verlies van jullie vrouw, moeder en oma.
Jaap en Monique Huisman (ouders Dustin)
Buren Guineelaan 35