Herinneren is een vorm van ontmoeten…

In al zijn eenvoud is in de advertentie zo mooi verwoord dat Kees nog wat langer bij jullie wilde zijn. Vele jaren was hij bij ons. Bij Thomas thuis voor de buis zaten wij voetballiefhebbers. Kees op zijn vaste plekje op de hoekbank. Wat commentaar ter zake, soms in Oranje gehuld, maar doorgaans ingetogen met elkaar genietend van het spel. Het is een betekenisvolle herinnering.

Ik heb Kees lerem kennen als sporter op het Universitair Sportcentrum. Ik ben medewerker, en iedere keer als hij kwam,hadden we een kort gesprek. Toen je vertelde over je ziekte kwam dat kogel hard aan. Kees ik ga je missen. Het was een voorrecht om je gekend te hebben. Rust zavht.

Wat waren de afgelopen bezoekjes in de Duinzichtstraat bijzonder...
Via de wat vaak korte telefoongesprekken met Kees, was het voor mij een zoektocht om ingang te vinden tot elkaar..De "koetjes en kalfjes gesprekken"paste niet bij de situatie...maar zoals kees zelf steeds aangaf. om telkens over de ziekte en zijn proces te hebben, maakte hem niet vrolijker en veranderde niets aan de situatie...
Tja. ..toen we elkaar na een lange tijd voor het eerst weer zagen , was ik verrast ...er was een openheid ontstaan waardoor wij met elkaar over van alles in gesprek konden ...de openheid die Kees zelf aangaf , via informatie ((een verslag )van een oud collega van Kees...Wat waren dit waardevolle gesprekken...
Eigenlijk heb ik Kees toen pas echt leren kennen...van het ene gesprek volgde het ander.. .hoe je Marga ontmoet had , over jullie verkeringstijd...enz.enz...
Ik ontmoete Kees in al zijn facetten, nuchter, praktisch , wijs, humor, en ook in zachtheid en kwetsbaarheid...

Kees dank je wel...voor deze bijzondere ontmoetingen...
Rust zacht....
Liefs Corrie.

Kees had een hart voor steen maar geen hart van steen. Toen spijkerharde managers de Leidse universiteit reorganiseerden, bleef Kees op zijn post als vakbondsconsulent. Hij toonde zich erg betrokken bij het leed dat personeelswerkers zo graag onder het tapijt veegden.
Een beetje rebels moet je dan zeker wel zijn maar dan wel met kennis van zaken. Daarom vond hij het fijn om met mij te kunnen sparren als vakbondskaderlid die toevallig ook jurist was. Het viel me dan op hoe grondig hij het internet al doorzocht had op relevante informatie.
Bij vakbondsuitjes kwam de culturele belangstelling van Kees goed tot zijn recht. Dan waren er zoveel meer onderwerpen dan alleen de elektrotechniek.
Toen ik Kees enkele jaren geleden tegenkwam in de trein, was hij weer onderweg naar een vakbondsactiviteit. De sociale betrokkenheid was er niet uit te slaan.
Ik koester al deze herinneringen en wens Marga en familie veel sterkte om zonder Kees verder te gaan.

Harold - Leiderdorp

Kees hebben wij leren kennen via Marga. Bij onze eerste kennismaking trakteerde hij ons op een etentje. Heerlijk klaargemaakt in zijn perfect verbouwde keuken. Ingenieus en op duurzame wijze. De cannoli met spinazie en zalm waren verrukkelijk. Ook zijn crème brûlée, maar hij baalde ervan dat deze wat ingezakt was. Kenmerkend Kees. Perfectie in alles. Meerdere malen met elkaar gegeten. Genoten van zijn verhalen over zijn kleinzoon Ties en bewondering voor zijn oprechte standpunten over de sociale misstanden. Indrukwekkend hoe hij zijn eigen afwegingen gemaakt heeft na het inwinnen van informatie tot op detailniveau. Hoe hij nog bezig is geweest om alles nog te regelen om Marga en Maartje te ontlasten. Kees gaan wij niet vergeten en wij zullen het nog vaak over hem hebben. Hij wilde geen ‘voetprint’ achterlaten bij Bol.com, maar hij blijft in onze gedachten en gesprekken.

Quelle tristesse de savoir Kees parti dans les étoiles...
Depuis plusieurs années nous partagions de bons moments chez Jacques à la "Roche Culturelle". Très assidus pour les stages de sculpture, découvrir les oeuvres de Marga et Kees était toujours un plaisir. On bavardait, on plaisantait, Kees aimait le contact et parfaire son français, je garderai le souvenir d'une personne conviviale et gentille.
Marga je te présente toutes mes condoléances et je te souhaite beaucoup de courage pour ces moments douloureux à venir encore. Tes 2 petits enfants seront une belle consolation, tu es bien entourée par les tiens mais quel chemin difficile à parcourir.
Bernard et moi te transmettons toute notre amitié.
Annick Milleret LUZY France
annick.luzy@gmail.com