Lieve Kitty,
Vroeger toen opa en oma v Hasselt nog leefde zagen wij elkaar bijna elke zondag bij opa en oma en speelde wij samen met alle neven en nichtjes die er kwamen. Ok veel gespeeld op de draaimolenschijf die op het gazon stond. Later zijn wij met 3 families (Tante Annie met kids, jullie met het gezin en wij met ons gezin op vakantie geweest in Duitsland, wat heel gezellig was. Jaren later zag ik je weer in de Lunenburg bij het stappen. Paar jaar geleden heb ik nog meegelopen met de ALSsumwalk in Utrecht waar jij de laatste 5 km mee rolde. Wat heb jij die dag nog genoten. Ook heb je nog kunnen genieten van onze familie reunie neven en nichten van fam. v Hasselt bij jou in de tuin.
Veel Liefs

Een aantal jaren geleden hebben we je ontmoet op de ponyclub in Vorstenbosch waar je regelmatig kwam met Paul en je dochters met hun pony. Ondanks dat Neel en Meerte dezelfde leeftijd hebben, waren het Meerte en Puck die het samen goed konden vinden en verschillende keren hebben afgesproken. We hebben je leren kennen als een spontane enthousiaste vrouw waar we gezellig een praatje mee konden maken. Helaas kwam je al vrij snel in de lappenmand terecht. Vanaf de zijlijn via het contact met Paul en Neel op de ponyclub, hebben we meegekregen hoe je pad vorm kreeg. Krachtig en met doorzettingsvermogen heb je geknokt. Nu ben je op je laatste reis zonder je liefdevolle gezin.
We wensen hen heel veel sterkte met het verlies en de leegte die je achter laat.
We denken aan jullie.
Fam Govers uit Heesch
mn Meerte en Dayenne

Lieve Kitty,
Jaren geleden begon je, volgens mij nog in het Sint Josephziekenhuis, in Veghel op de SEH als vaste wacht. Maar dat duurde niet lang want al snel was je zwanger van je 1e dochter, Juul.
Daarna werkte je niet meer zoveel nachtdiensten maar ben je wel altijd op de SEH gebleven waar jou hart lag en wat ook precies paste bij de persoon die je was. Opvangen, handelen, en door….
Je was kritisch maar oprecht, nuchter, tis wat t is, no nonsens, vol humor, recht voor zijn raap. Dat maakte jou Kitty tot wie je was. Een prachtige vrouw en fijne collega.
Rust nu maar uit, je hebt je strijd gestreden, je hebt het zo ontzettend moedig gedaan.
Ik wens jullie, Paul, Juul, Puck, Neel en familie heel veel kracht om dit verlies een plaatsje te geven. Koester de mooie herinneringen die jullie samen gemaakt hebben.
Susanne Jacobs

Het zal eind jaren 70 zijn geweest toen ik met de tractor het erf van Johan Verhoeven in Keldonk opdraaide. Op het erf stond een klein meisje te zwaaien en ik stopte. Dat was voor die dag mijn bijrijder. Normaal gesproken hebben kinderen het na een uur wel gezien maar Kitty bleef zitten tot het werk af was, dat betekende heel de dag! Met een vastberaden blik in haar ogen nam ze afscheid. Ik wist al dat dit niet de laatste keer zou zijn. 20 jaar daarna bracht ik een medewerker naar de spoedeisende hulp in het toenmalig ziekenhuis in Veghel. De jongen was vanuit het werk beroerd geworden en was in paniek. Gelukkig had Kitty dienst en die ving ons op. Ik zag weer dat vastberaden gezicht en ze zei, laat hem maar hier het komt goed. haar zelfverzekerde blik gaf je rust. Ik zal die vastberaden blik in haar ogen nooit vergeten. ook niet hoe stoer je al was op die leeftijd.
Paul, de kinderen en fam. vd Velden/Verhoeven veel sterkte door dit trieste gebeuren.

Jan, Margriet en Tom van der Linden