Ik leerde Koen Koch kennen tijdens mijn studietijd in Groningen. Ik volgde een hoorcollege over de Eerste Wereldoorlog en werd daar gegrepen door de verteller. Gedurende mijn zes jaren studie ben ik geen bevlogener spreker tegengekomen dan Koen Koch. Hij beleefde de Eerste Wereldoorlog keer op keer opnieuw. Zijn rubriek 'de soldaat van de week' heeft op mij een diepe indruk gemaakt. Zijn boeken staan in mijn boekenkast, zolang ik leef.

Ik wens familie en vrienden sterkte toe.

Thomas Claassen

Een aantal jaren geleden (2009) heb ik een vak gevolgd aan de Rijksuniversiteit Groningen waarin de 1e wereldoorlog centraal stond. Dit vak werd gegeven door meneer Koch, een bijzonder inspirerende man.

Ik heb nog een foto van hem gemaakt omdat hij in de pauze languit in zijn bureaustoel met de voeten omhoog ging liggen, en even lag bij te komen. Ik heb er ontzettend goede herinneringen aan, en het heeft mijn interesse voor de 1e wereldoorlog gewekt.

Gegroet Koen,

Een geweldige verteller en één van de meest inspirerende hoogleraren tijdens mijn studie politicologie die de interesse voor WO1 en de internationale politiek flink heeft aangewakkerd.

Sterkte voor de nabestaanden gewenst.

Mijn hart bloedt en mijn hand beeft terwijl ik naar woorden zoek voor Koen.

Van drie, vier slagveldenreizen houd ik aan Koen de indruk over van een warme man, een aan- en een invoeler, een expert zonder weerga op zijn terrein en iemand die altijd heeft gezocht (die verleden tijd: "zocht", wil er maar niet uit) om de diepere menselijke beweegredenen te vatten waarom mensen medemensen toch zo verdwaasd naar het leven staan.

We wisten dat het met de gezondheid van Koen niet de goede kant op ging, maar wat zal ik dié man missen. Ik lees in "mijn" Somme-boek een opdracht aan "mijn trouwe en goede vriend en reisgenoot langs de slagvelden van W.O.1". Die opdracht is mij momenteel niet van nut. Later misschien. Later.

Voor nu herinner ik me Koen langs het paadje vlakbij Serre N° 2 en het deplorabele lot van de Accrington Pals, en in de kille stilte op de bus vlak voor "Wilfred Owen's" Maison Forestière in Ors, na de woorden uit diens laatste brief: 'Moeder je kunt je je geen betere kliek makkers bedenken dan de kerels die ik hier bij me weet."

Heel veel sterkte gewenst aan jou, Dory.

Koen, ik zal je missen op onze volgende VIFF-slagveldreizen. Je kon op je eigen manier iedereen begeesteren en boeien met je merkwaardige vertellingen over zowel de grote geschiedenis als over de "kleine" mensen die deze geschiedenis (mee)maakten.

Take care, Mate !

Ik heb de brave man nooit persoonlijk gekend, maar heb wel enkele mooie boeken van zijn hand.
Volgens de leden van FEW was het een gepassioneerd verteller.
Ik wens dan ook veel sterkete aan de familieleden in het verlies van een goed en boeiend schrijver.

Ik had je graag eens live aan het werk gezien, mijnheer Koch.
Die eer is jammer genoeg niet meer voor me weggelegd.
Rust in vrede.

Koen , je was de hoogleraar die met Percy Lehning mij de eeuwigdurende liefde voor de politicologie heeft gebracht. Daarnaast zullen WO I, de elfstedentocht en het "Koen Koch midwinter zaalvoetbal toernooi" in mijn gedachten aan jou verbonden blijven. Klote ziekte.

Beste, mijn oprechte deelname in het verlies van Koen, een prachtige mens.

Beste Dory en familie,

We wisten dat Koen ernstig ziek was. Dat het, ondanks, wat je leest, zo is afgelopen doet ons veel. Wij hebben hele mooie herinneringen aan de slagveldreizen die we met Koen en jou, Dory, hebben gemaakt. Koens inzet, zijn kennis, zijn emotie zullen in onze herinnering blijven. Woorden schieten tekort, toch proberen we jullie te laten weten dat we mee leven met jullie. Wij wensen jullie veel sterkte in de tijd die komt.

Hartelijke groeten,

Annemarijke en Aad