Er is een condoleance aan de nabestaanden achtergelaten door:

Koen Koch was mijn scriptiebegeleider en afstudeerdocent. Dat was hij heel wat jaar! Perfectionist als ik toen was, deed ik er veel langer over dan mijn studiegenoten om mijn scriptie af te ronden. Ik denk niet dat ik ook maar in het minste overdrijf als ik zeg dat ik vooral dankzij Koen alsnog ben afgestudeerd. Hij bleef in me geloven en had erg veel geduld. Daarvoor zal ik hem altijd dankbaar zijn. Op een of andere manier is het passend dat ik nu dus - wederom jaren vertraagd - een condoleance voor hem schrijf. Ik denk dat hij daar wel om moet lachen waar hij nu ook is.

Uit alle eerdere reacties blijkt duidelijk wat voor een bijzondere man en bevlogen docent Koen wel niet was. Het is nu januari 2019 en er is een einde gekomen aan vier jaar herdenken van de Eerste Wereldoorlog. Wat zou hij daar niet allemaal aan hebben kunnen bijdragen! Zijn deskundigheid op dat gebied is veel genoemd evenals zijn betrokkenheid bij het lot van de mensen die in die periode leden en stierven.

Wat naar mijn mening ten onrechte nog onvoldoende aandacht heeft gekregen is Koen's visie en stellingname ten aanzien van dat fenomeen dat hij mede verantwoordelijk hield voor de slachtpartijen en tragedies in de Eerste en Tweede Wereldoorlogen: nationalisme. In deze tijden van Wilders en Baudet, waarin nationalisme en racisme zelfs onder intellectuelen weer bon ton schijnt te zijn geworden, denk ik terug aan zijn marathon protest-colleges over het de gevaren van het etnisch natiebegrip versus het burgerlijke natiebegrip. En ik mis ik zijn heldere analyse, zijn moed, energie en bevlogenheid om te vechten - op zijn manier - voor wat juist is; nu meer dan ooit.

Laten we anno 2019 niet alleen zijn expertise herinneren over de Eerste Wereldoorlog maar ook de principes waar hij voor stond en waar hij voor wilde strijden op de manier die hem het beste paste: door zijn kennis te delen in de hoop dat hij zo de opinies van onwetende mensen kon beinvloeden.

Zopas zijn boek "een kleine geschiedenis..." gelezen.
Gewoonweg schitterende lectuur voor al diegenen die interesse hebben in WOI.
Wat een ontzettend gemis dat de auteur overleden is.
marc campens

Ik heb college gehad van koen, hij heeft me ook aan mijn stage geholpen bij buitenlandse zaken en laten zien dat ik kon schrijven. Dank, koen.

Aan familie en vrienden mijn oprechte deelneming.

Ik heb het genoegen gehad twee reizen met Koen Koch te mogen meemaken. Ik herinner me hem als een zeer gepassioneerd en vakkundig persoon. Met veel plezier ondertekende hij voor mij zijn boeken.

Excuus, ik dacht even niet na. Dat zal de schok zijn geweest.
Ik zal mijn tekeningen en de liedjes sturen naar inmemoriam@kochweb.net.
Ook heb ik destijds een reisverslag geschreven waarin Koen voorkomt. Ik zal dit tevens mailen.

"Those who do not understand their history, are condemned to repeat their past"

Door zich met het verleden bezig te houden, was Koen tegelijkertijd bezig met de toekomst. Helaas dat wij hem heden moeten missen...

Jeroen

Ik ben zeer bedroefd en geschokt te moeten vernemen dat Koen Koch ons is ontvallen. Mijn condoleance aan familie en vrienden. In 1999 ben ik als student aan de universiteit van Leiden meegegaan (en op de eerste dag de bus kwijtgeraakt haha) op de reis langs de slagvelden van Belgie en Noord Frankrijk. Ik was altijd zeer onder de indruk van de passie en bewogendheid die Koen in zijn verhalen legde. Met name zijn onstilbare verbazing over de gruwelen van de loopgravenoorlog zijn mij bijgebleven.
Ik wilde Koen altijd nog tekeningen geven die ik maak van WO I. Nu ik twee liedjes heb gemaakt (over WO I) wilde ik deze sturen. Toen vernam ik het nieuws.
Ik wil mijn tekeningen en twee liedjes graag als aandenken en mijn herinnering aan Koen, geven aan de nabestaanden. Bij deze dan ook het verzoek om mij een emailadres te sturen!

Gegroet,
Jeroen Keereweer

Ik vernam nu pas via deze site dat Koen Koch is overleden. Een groot verlies, in de eerste plaats voor zjjn familie en vrienden maar zeker ook voor de geschiedschrijving.

Een groot man die vooral groot was in het klein menselijk verhaal van een te grote oorlog. Ooit mocht ik jou richting Ieper voeren ; bedankt omdat jij me in de westhoekslagvelden hebt rondgevoerd. Je ruste in vrede - Johan

Een aantal jaren geleden heb ik Koen's college gevolgd en ben ik vervolgens mee geweest op de reis. Ondanks mijn heftige verkoudheid en 3 dagen regen, heb ik toch ontzettend veel geleerd en genoten van de verhalen van Koen. Een bijzonder mens in heel veel opzichten. Ik woon inmiddels in Amerika en kwam vandaag op de site om de reis aan mijn Amerikaanse vrienden aan te bevelen. Tot mijn hele groot spijt las ik dit onverwachte nieuws. Ik wens zijn nabestaanden sterkte toe met het verwerken van hun verlies.

Koen, bedankt voor alles! We missen je!